Кер
- Ин мақола барои калимаи «кер». Дар дигар ҳолатҳо ниг. Узви таносули мардона.
Кер (форсӣ: کیر) — андоми таносулии нар бавежа инсон, ки идрор ва манӣ аз тариқи сӯрохӣ дар сари он дафъ мешавад[1], дар забони кӯча ё забони ғайрирасмӣ бештар истифода мешавад. Дар бархе фарҳангҳои луғат, ин калима бо васфи «мустаҳҷан» ё «зананда» ё «зишт ва мухолифи адаби умумӣ» тавсиф шудааст[2].
- Кер ҳамзамон ба вожаҳои дашном, ҳақорат, суханҳои қабеҳ дохил мешавад, ки ҳангоми қаҳру ғазаб тоҷикзабонон ҳамчун дашном ва ибораи таҳқиромез истифода мекунанд.
- шармгоҳ — узви таносули мард;
- чук — узви таносули писарона, ки ҳануз хурд аст;
- олат — узви таносули мард;
- нара ё нарра — узви таносули ҷинси наринаи инсон ё ҳайвон;
- қазиб — узви таносули мард;
- закар — узви таносули мард;
- таносул — овардани насл, олати ниҳоии мардона.