Одоб

Этике́т (калимаи якрешае аз калимаи этика) — Илми Одоби Муошират (Хам кабул карда шудаест) маъно ва қонуни асосиаш манерхо ва қоидаҳои рафтор ва ахлоқ, асосан дар хусну чамол ва хурмати як дигари одамон аст.

Дар Фаронса дар давраи Барокко пайдо шудааст. Этикет аз руи давра ва муҳити маданият метавонад фарқ кунад.

Намунаҳо аз этикети муосир дар Тоҷикистон

Қонунҳои умумӣ

Дар пеши одамон биниро тоза накардан ё на кофтан.
Ба фарш туф накардан.
Дар назди одамон сар нахоридан.
Баланд нахандидан.
Дарро тақ-тақ накарда даромадан

Этикет дар назди миз

Дастонро пайи ҳам карда ба рӯи миз нагузоштан.
Чап-чап накардан.
Дар вақти нӯшидан овоз набаровардан.
Даҳонро пӯшида хурокро хоидан.
Табақро налесидан.
Барои занҳо мардҳо майро рост истода менӯшанд

Этикети шиносоӣ

Аз рӯи этика одамро аз рӯи шахси сеюм шинос мекунанд. Мардро ба зан шиносои мекунанд, дар ҳамон холате, ки мард ҳурмати бисёр дар ҷомеа дошта бошад.
Дар вақти шиносои (ва ё саломгӯи) нишастагон аз ҷоӣҳо худ бояд хезанд. Зан метавонад сарашро поён кунад дар вақти салом гуфтан ё дар вақти шиносои кардан.
Дар вақти дастфишури калонсол ба хурдсол дасташро дароз мекунад.

Дар сайру гашт

Барои ба баланди баромадан мард бояд дар пушти зан бошад, дар вақти поён омадан мард дар пеши зан.
Мард дарро ба зан мекушояд.
Мард набояд аз зан аввал ба курси нишинад.
Мард ба зан дар вақти аз нақлиёт баромадан дасташро боял дароз карда кумак расонад.
Пеш аз он, ки ба кӯдаки бегона ягон чи монанди қаннодӣ додан, аввал аз волидайнаш иҷозат пурсидан лозим аст.
Барои даъват бояд даъаваткунанда пул диҳад(қаҳвахона ё тарабхона).