Аминии Самарқандӣ

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Аминии Самарқандӣ
Навъи фаъолият: шоир

Аминии Самарқандӣ (c. тав. ва ваф. номаълум) — шоири тоҷик (а. 16).

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Дар «Тазкират-уш-шуаро»-и Мутрибӣ чун шоири хушсуҳбат, соҳиби зеҳни тезу хотираи мустаҳкам, дорои табъи салим ёд шудааст. Дар охири умр ба Балх рафт. Бо тахалл., «Мавҷӣ» низ шеър гуфтааст.

Намунаи ашъор[вироиш | вироиши манбаъ]

Абёти зерин аз ӯст:

Аз он замон, ки ин ҷаҳонро Худой кард падид,
Кашем миннати дунон барои нафси палид.
Палиду гавдану беақл нокасе бошад,
Касе, ки аз пайи дунон барои нафс давид…
Бурид меҳр зи дунон Аминии бедил,
Чу ҷуръае зи майи шеър бениёз кашид.
* * *
Бастам ба мижа чашми бади каҷназаронро,
Оре, кӣ тавон баст ба мех оби равонро.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

  • Суханварони Сайқали рӯи замин, Д., 1973.

Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]