Аминии Самарқандӣ
Навъи фаъолият: | шоир |
---|
Аминии Самарқандӣ (c. тав. ва ваф. номаълум) — шоири тоҷик (а. 16).
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Дар «Тазкират-уш-шуаро»-и Мутрибӣ чун шоири хушсуҳбат, соҳиби зеҳни тезу хотираи мустаҳкам, дорои табъи салим ёд шудааст. Дар охири умр ба Балх рафт. Бо тахалл., «Мавҷӣ» низ шеър гуфтааст.
Намунаи ашъор[вироиш | вироиши манбаъ]
Абёти зерин аз ӯст:
- Аз он замон, ки ин ҷаҳонро Худой кард падид,
- Кашем миннати дунон барои нафси палид.
- Палиду гавдану беақл нокасе бошад,
- Касе, ки аз пайи дунон барои нафс давид…
- Бурид меҳр зи дунон Аминии бедил,
- Чу ҷуръае зи майи шеър бениёз кашид.
- * * *
- Бастам ба мижа чашми бади каҷназаронро,
- Оре, кӣ тавон баст ба мех оби равонро.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Суханварони Сайқали рӯи замин, Д., 1973.
Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]
- А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.