Амини Наҷҷор
| Навъи фаъолият: | шоир |
|---|---|
Ами́ни Наҷҷор (Абусарроқа Абдурраҳмон ибни Аҳмади Балхӣ; с. тав. ва ваф. номаълум) — шоири форс-тоҷик (а. 11).
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Дар зодгоҳаш – Балх таҳсил карда ба камол расидааст. Ба касби наҷҷорӣ (чӯбтарошӣ) низ машғул буд, аз ин рӯ, «Наҷҷор» ба номи ӯ илова гардидааст. Дар сарчашмаҳои адабӣ чун шоири доираи адабии Ғазнин ёд шудааст. Ба қавли Авфӣ «шеъри ӯ завқи айёми ҷавонӣ ва таровати самои ағонӣ дорад». Авфӣ дар «Лубоб-ул-албоб» як қасидаи ӯро намуна овардааст. Аз мазмуни қасида бармеояд, ки монанди Унсурию Фаррухӣ дар сафарҳои ҷангии Маҳмуди Ғазнавӣ иштирок кардааст ва ё онҳоро васф намудааст.
Намунае аз осор[вироиш | вироиши манбаъ]
Аз осори Амини Наҷҷор намунаҳо ба тавассути тазкираҳо боқӣ мондаанд. Абёти зер аз ӯст:
- Зиреҳпӯш, турки ман – он моҳпайкар,
- Зиреҳ дорад аз мушк бар моҳи анвар.
- Кӣ дидаст мушки мусалсал зиреҳсой?
- Кӣ дидаст моҳи мунаввар зиреҳвар?
- Ба мушк андараш Тиру Баҳрому Зӯҳра,
- Ба моҳ андараш савсану мушку абҳар…
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Абдуллоев А., Адабиёти форсу тоҷик дар нимаи аввали асри XI, Д., 1979.
Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]
- А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.