Бенавенте-и-Мартинес
 |
| Хасинто Бенавенте-и-Мартинес | |
|---|---|
| Jacinto Benavente Martínez | |
 | |
| Таърихи таваллуд: | 12 августи 1866 |
| Зодгоҳ: | Мадрид |
| Таърихи даргузашт: | 14 июли 1954 |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | намоишноманавис, рӯзноманигор, нависанда, сиёсатмадор, шоир |
| Жанр: | dramaturgy[d] ва Театр |
| Забони осор: | испанӣ[3] |
| Ҷоизаҳо: | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
.svg){kind=small}
БЕНАВЀНТЕ-И-МАРТЍНЕС Хасинто (испанӣ: Jacinto Benavente Martínez; 12 августи 1866, Мадрид — 14 июли 1954 ҳамон ҷо), драматурги испанӣ. Зиёда аз 150 пйеса дар жанрҳои гуногун: маишӣ, психологӣ, ахлоқӣ-фалсафӣ, рамзӣ ва ғайра офаридааст. Дар баъзе асарҳояш («Шахсони маъруф», 1896; «Ғизои ҳайвоноти ваҳшӣ», 1898) нисбат ба ашрофияи ҷамъияти буржуазӣ назари манфӣ, мазамматкунанда дорад, вале дар баробари ин Бенавенте-и-Мартинес нисбат ба халқ маъюсона сухан мегӯяд, қобилияту фаъолияти онро инкор менамояд. Дар пйесаҳои беҳтаринаш – мазҳакаҳои «Манфиатҷӯйҳо» (1907) ва идомаи он «Шаҳри хушҳолу фориғбол» (1916), ки ба танқиди тамаъкории табақаи буржуазия нигаронда шудаанд, бо тарғиби такомули ахлоқӣ иктифо намудааст. Пйесаҳои дар мавзӯъҳои ахлоқӣ-фалсафӣ нигоштаи ӯ «Кадбону» (1908), «Бадбахт» (1913) ҳамин гуна хусусиятро дороянд. Солҳои 40–50 садаи XX бештар мазҳакаҳои дилхушкунанда эҷод намудааст. Дар соҳаи адабиёт сазовори Мукофоти Нобел гаштааст (1922).
Эзоҳ[вироиш]
- ↑ Немецкая национальная библиотека, Берлинская государственная библиотека, Баварская государственная библиотека и др. Record #118655280 // Общий нормативный контроль (GND) — 2012—2016.
- ↑ LIBRIS — 2012.
- ↑ Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF: платформа открытых данных — 2011.
Сарчашма[вироиш]
- Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — 664 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2017, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.