Бенавенте-и-Мартинес

Хасинто Бенавенте-и-Мартинес
Jacinto Benavente Martínez
Санаи таваллуд:	12 августи 1866
Зодгоҳ:	Мадрид
Санаи марг:	14 июли 1954
Маҳалли марг:	Мадрид, Испониё ё Галапагар[d], Мадрид, Испониё
Шаҳрвандӣ (табаият):	Испониё
Навъи фаъолият:	намоишноманавис, рӯзноманигор, нависанда, сиёсатмадор, шоир
Жанр:	dramaturgy[d] ва Театр
Забони осор:	испанӣ
Ҷоизаҳо:	Q37719162? (1924) Ҷоизаи Нобел дар бахши адабиёт[d] (1922) Mariano de Cavia Award[d] Hijo Predilecto de Madrid[d] (1924) Medal of Work Merit (Spain)[d] (1950)
Парвандаҳо дар Викианбор

БЕНАВЀНТЕ-И-МАРТЍНЕС Хасинто (испанӣ: Jacinto Benavente Martínez; 12 августи 1866, Мадрид — 14 июли 1954 ҳамон ҷо), драматурги испанӣ. Зиёда аз 150 пйеса дар жанрҳои гуногун: маишӣ, психологӣ, ахлоқӣ-фалсафӣ, рамзӣ ва ғайра офаридааст. Дар баъзе асар­ҳояш («Шахсони маъруф», 1896; «Ғизои ҳайвоноти ваҳшӣ», 1898) нисбат ба ашрофияи ҷамъияти буржуазӣ назари манфӣ, мазамматкунанда дорад, вале дар баробари ин Бенавенте-и-Мартинес нисбат ба халқ маъюсо­на сухан мегӯяд, қобилияту фаъо­лияти онро инкор менамояд. Дар пйесаҳои беҳтаринаш – мазҳакаҳои «Манфиатҷӯйҳо» (1907) ва идомаи он «Шаҳри хушҳолу фориғбол» (1916), ки ба танқиди тамаъкории табақаи буржуазия нигаронда шудаанд, бо тарғиби такомули ахлоқӣ иктифо намудааст. Пйесаҳои дар мавзӯъҳои ахлоқӣ-фалсафӣ нигоштаи ӯ «Кадбону» (1908), «Бадбахт» (1913) ҳамин гуна хусусиятро дороянд. Солҳои 40–50 асри 20 бештар мазҳакаҳои дилхушкунанда эҷод намудааст. Дар соҳаи адабиёт сазовори Мукофоти Нобел гаштааст (1922).

Сарчашма

• Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — 664 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2017, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.