Абдуссалом Атобоев: Тафовут байни таҳрирҳо
х →Сарчашма: clean up using AWB |
х →Сарчашма: clean up using AWB |
||
| Сатри 42: | Сатри 42: | ||
* {{ЭМТ|Атобоев Абдусалом|2}} |
* {{ЭМТ|Атобоев Абдусалом|2}} |
||
[[Гурӯҳ: |
[[Гурӯҳ:Намоишноманависон аз рӯи алифбо]] |
||
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Намоишноманависони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Намоишноманависони Тоҷикистон]] |
||
Нусха 05:09, 17 сентябри 2020
| Абдуссалом Атобоев | |
| Зодгоҳ: | Исфара |
| Навъи фаъолият: | драматург,нависанда |
Абдуссалом Атобоев (тахаллус Атозода; 24.04.1934, Ноҳияи Исфара — 28.04.1985, Душанбе) — нависанда ва драматурги тоҷик. Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аз соли 1974.
Зиндагинома
Абдуссалом Атобоев хатмкардаи Институти давлатии педагогии Душанбе (1958). Солҳои гуногун дар рӯзномаи «Тоҷикистони советӣ», маҷаллаҳои «Занони Тоҷикистон», «Садои Шарқ», «Машъал» ва Вазорати фарҳанги ҶТ кор кардааст. Нахустин очерку ҳикояҳои Атобоев Абдуссалом солҳои 60 асри 20 чоп шудаанд. Аммо ӯ бештар чун драматург машҳур аст. Ӯ 28 апрели 1985 вафот кардааст.
Эҷодиёт
Пйесаҳои ӯ асосан дар мавзӯъҳои таърихӣ таълиф ёфтаанд. Пйесаи «Суруди нотамом» (1971) аз тақдири фоҷиавии шоираи тоҷик Робиаи Балхӣ (асри 10) ва «Фоҷиаи инсон» (1973) дар бораи воқеаҳои аҳди қадими сарзамини Бохтар (асри 6 то милод) ҳикоят мекунад. Дар пйесаи публитсистии ӯ «Қиёми Лоҳутӣ» (1979)аз рӯзгори инқилобии А. Лоҳутӣ сухан меравад. Мазҳакаи «Иллоанта» (1977), пйесаҳои «Бонги хатар» (1974), «Парвози уқоб» (бо ҳамроҳии Ғ. Абдулло, 1975), пйеса барои театри лухтак «Қиссаи аввалин» (бо ҳамроҳии Е. Абрамян, 1978) ва ғайра низ ба қалами Атобоев Абдуссалом тааллуқ доранд. Пйесаҳои Атобоев Абдуссалом дар маҷмуаҳои ӯ «Суруди нотамом» (1982), «Шамшери меросӣ» (1984) ва дар «Тазкираи адабиёти бачагон» (ҷилди 5) ба табъ расидаанд.
Эзоҳ
Сарчашма
- Атобоев Абдусалом // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.