Баҳромшоҳи Ғазнавӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Content deleted Content added
→‎Эзоҳ: ислоҳи шаблонҳо using AWB
х →‎top: ислоҳи вожаҳо using AWB
Сатри 1: Сатри 1:
'''Баҳромшоҳи Ғазнавӣ''' (1117-1153) - яке аз охирин султонҳои [[Давлати Ғазнавиён]].
'''Баҳромшоҳи Ғазнавӣ''' (1117-1153) яке аз охирин султонҳои [[Давлати Ғазнавиён]].
Баҳромшоҳ дар миёнаи асри XII аз афзудани иқтидори [[сулола]]и [[Ғуриён]] ва шӯҳрат ёфтани Қутбиддин Маҳмуди Ғурӣ тарсида, вайро бо роҳи фиреб ба [[Ғазна]] даъват кард ва ӯро ба ҳабс гирифта, пас аз чанде заҳр дода ҳалок намуд.<ref>Б.Ғ. Ғафуров Тоҷикон. Китоби дуюм. _ Душанбе, 2008,- с. 414</ref>. Барои гирифтани интиқом аз бародари хеш Алоуддин Ҳусейни Ғурӣ лашкари зиёде ҷамъ намуда зидди Баҳромшоҳи Ғазнавӣ ҷанг сар кард. [[Алоуддин Ҳусейн]] соли [[1150]] ба Баҳромшоҳи Ғазнавӣ шикасти ҳалкунанда расонида шаҳри Ғазнаро забт намуд.
Баҳромшоҳ дар миёнаи асри XII аз афзудани иқтидори [[сулола]]и [[Ғуриён]] ва шуҳрат ёфтани Қутбиддин Маҳмуди Ғурӣ тарсида, вайро бо роҳи фиреб ба [[Ғазна]] даъват кард ва ӯро ба ҳабс гирифта, пас аз чанде заҳр дода ҳалок намуд.<ref>Б.Ғ. Ғафуров Тоҷикон. Китоби дуюм. _ Душанбе, 2008,- с. 414</ref>. Барои гирифтани интиқом аз бародари хеш Алоуддин Ҳусейни Ғурӣ лашкари зиёде ҷамъ намуда зидди Баҳромшоҳи Ғазнавӣ ҷанг сар кард. [[Алоуддин Ҳусейн]] соли [[1150]] ба Баҳромшоҳи Ғазнавӣ шикасти ҳалкунанда расонида шаҳри Ғазнаро забт намуд.


== Эзоҳ ==
== Эзоҳ ==

Нусха 10:12, 18 октябри 2021

Баҳромшоҳи Ғазнавӣ (1117-1153) — яке аз охирин султонҳои Давлати Ғазнавиён. Баҳромшоҳ дар миёнаи асри XII аз афзудани иқтидори сулолаи Ғуриён ва шуҳрат ёфтани Қутбиддин Маҳмуди Ғурӣ тарсида, вайро бо роҳи фиреб ба Ғазна даъват кард ва ӯро ба ҳабс гирифта, пас аз чанде заҳр дода ҳалок намуд.[1]. Барои гирифтани интиқом аз бародари хеш Алоуддин Ҳусейни Ғурӣ лашкари зиёде ҷамъ намуда зидди Баҳромшоҳи Ғазнавӣ ҷанг сар кард. Алоуддин Ҳусейн соли 1150 ба Баҳромшоҳи Ғазнавӣ шикасти ҳалкунанда расонида шаҳри Ғазнаро забт намуд.

Эзоҳ

  1. Б.Ғ. Ғафуров Тоҷикон. Китоби дуюм. _ Душанбе, 2008,- с. 414