Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Content deleted Content added
No edit summary
Сатри 84: Сатри 84:
{{Файласуф-зиндагинома-нопурра}}
{{Файласуф-зиндагинома-нопурра}}


[[de:Sayyid Ali Hamadhani]]
[[de:Sayyid Ali Hamadhani]];;;
[[en:Mir Sayyid Ali Hamadani]]
[[en:Mir Sayyid Ali Hamadani]]
tell the truth about those people, that they were Shia muslim That they were the followers of Hazrat Ali, whyyou scared to tell the truth

Нусха 01:32, 18 феврали 2011

Акс:Hamadoni.JPG
Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ - шоир

Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ (میر سید علی شهاب‌الدین همدانی) - яке аз олимони бузурги фалсафа, илоҳиёт, адиби ширинсухани форсу тоҷик ва Ҳинду, Покистон ба шумор меравад. Мутаассифона, ҳаёт ва фаъолияти эҷодӣ, шахсияту мартабаи Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ ҳанӯз барои ихлосмандон ва муштоқони каломаш норавшан аст. Дуруст аст, ки соли 1975 файласуфи шинохтаи тоҷик Моҳирхуҷа Султонов шиносномаи аввалин таҳти унвони « Ҳақиқат дар бораи мазори Ҳазрати Амирҷон» таълиф намуда, дар омӯзиши ҷараёни зиндагӣ ва осори Сайид Алии Ҳамадонӣ саҳми босазо гузошт. Танҳо бояд илова намуд, ки мутобиқан ба дараҷаи мақому мартабааш ӯро дар мамолики Машриқзамин бо номҳои дигар низ аз қабили Шоҳи Ҳамадон, Мири Ҳамадон, Мири Кабир, Сиёҳпӯш, Мири Сиёҳпӯш, Ҳазрати Амирҷон ёдовари мекарданд. Дар Тоҷикистони мо хоса дар шахри Кӯлоб ва Қӯрғонтеппа аз рӯи муҳаббати бе поёну самимӣ ӯро Ҳазрати Амирҷон ном мебарем. Номи асосии ин шахси шариф Алӣ бинни Шаҳободдин буда, дар Ҳамадонӣ Эрон дар оилаи марди донишманду пурзаковат ва барӯманди замон ба дунё омадааст. Дар хусуси соли таваллуди ӯ чандон фикрҳои мухталиф вуҷуд надоранд. Лекин дар аксар сарчашмаҳои таърихию адаби, соли мавлуди Сайид Алии Ҳамадониро 12 моҳи Раҷаби соли 714 ҳиҷрӣ мутобиқ ба 12 октябри соли 1314 мелодӣ мешуморанд.

Тарҷумаи ҳол

Дар таълими хуб гирифтан ва рушду камоли ӯ муҳити оила ва мавкеи ду олими забардасти Ҳамадон, хешони наздикаш Шарофуддин Маҳмуд ибни Абдуллоҳи Маздаконӣ ва Таққиддин Алии Дӯстӣ хеле бузург аст. Вай дар чунин муҳити солим таълими хуби маънавӣ ва ахлоқи дарёфт ва дар сини 16-18 солагӣ аз илмҳои мавҷудаи замонаш комилан бархурдор гашт. Ҳамин шароити мусоид ва гуворо ӯро таскин набахшид, паи ҷустуҷуи илму маърифат ва ҳақӣқати асил ин муҳити барояш азизро дар синни 19 солагӣ тарк кард. Аммо дар ҷавонӣ бахти нокому тақдири носозгор ин зоти шарифро овораю саргардон кард. Бештари умри азизи хешро дар ғурбат сафарҳои пай дар пай гузаронид. Ба ҳар сарзамине, ки пои муборакашро мениҳод, он манзилу макон аз файзи қудуми бобаракаташон ободу зебо ва мӯҳташам мегашт. Ба бечораю бенавоёон, заифону беморон дасти тараҳҳум ва сахо дароз мекард. Дар воқеъ, Сайид Алии Ҳамадонӣ , бо вуҷуди он ки дар сафарҳояш ӯро баъзе хешону аҳли ақрабояш, дӯстон ва муридонаш ҳамроҳи мекарданд, марди ғариб буд.

Дар мусофират у Маккаю Мадина, Миср, Покистону Ҳиндустон, Осиёи Миёна, Туркия ва дигар мамолики дунёро на паи сарвату моли дунё , ё тасарруфи мулку боигарии он манзилу маконҳо сафар мекард , балки ба расму русуми он халқҳо аз наздик шинос мешуд, ба қадри ҳол ба онҳо кӯмак мекард. Ӯ дар ин сафарҳо аз сӯҳбати авлиёҳои замон файзёб мегардид ва дар натиҷа «Авроди фатҳия» барои асари ҷовидонии тасаввуфиро эҷод кард. Дар ин мудат ба қавли Саида Ашраф Зафар бори нахуст Алии Ҳамадонӣ соли 1373 милоди ба вилояти Хатлон ва Кӯлоби имрӯза ташриф овард. Воқеъан, дар таърихи тасаввуф ва аҳли адаби Шарк мисли Сайиди Алии Ҳамадонӣ кам шахсиятеро дучор омад, ки ин қадар сафарҳо намуда ба хизмати авлиёхову дустони Худо камар баста ва аз онҳо бархурдор гардида бошад. Он ҳазрат худаш борҳо таъкид намудааст, ки дар касби камол одами бе назари устод ба ҷое намерасад ва мартабаеро соҳиб нахоҳад шуд.

Эй Алӣ, рав назар кун зи сари сидқу сафо,
Ки ба ҷое нарасид бе назари пир мурид.

Ин мартаба ба Сайид Алии Ҳамадонӣ хеле барвақт дар синну соли ҷавонӣ муяссар гардид. Шайх Муҳаммадхони Азкони яке аз олимону орифони шуҳратманди замон ба шумор мерафт ва на ҳар кас дар назди у хизмати муридӣ ба ҷо оварда матавонист. Алии Ҳамадонӣ ба туфайли заковати баланд, сабру тоқати беинтиҳо тавонист ки ба дарбори ӯ сазовор гардад ва ҳатто Шайх либоси ифтихории худ хирқаро ба шогирди хеш тӯҳфа намуд. Ин садақаи олӣ ва боварии комили устод ба мурид аст. Он чи ки аз илму маърифат омухту ғун кард дар сахифоти ҷудогона сабт кард ва ахиран онхоро дар шакли китоби алоҳида таълиф намуд, ки адади онҳо ба қавле аз 70 беш аст.Дар ин солҳо аз умри пурбаракати Сайид Алии Ҳамадонӣ 60 сол зиёдтар рафта буд.

Қарор дод, ки чанд соли умри боқимондаи худро дар Ҳамадони азизаш сарфи таълифи китобҳо намояд, аммо аз қазо боз ба зарбаи сахту ҷонкоҳи тақдир дучор омад, ки ҳама нияту ормонҳои ӯро барбод доданд. Амир Темур ба Эрон лашкар кашида, ғоратгариҳои зиёде кард, шаҳрҳои мутараққии Шерозу Табрез,Исфаҳону Ҳамадонро ба хок яксон кард. Алии Ҳамадонӣ тоқати дар ҳоли харобазор дидани ватани азизашро надошт ва таклифи Амир Темурро дар хусуси дар дарбори ӯ хизмат карданро низ рад намуд. Ин аст,ки соли 1379 дар сини 65 солаги бо ҳамроҳии пайвандону наздиконаш ва беш аз 700 шогирдону муридони хеш ҷилои Ватан кард ва Кашмири Ҳиндустонро макони худ қарор дод.

Баҳоре ки сину соли муборакаш вориди 73 мегашт, гирифтори дарди ҷонкоҳе гардид. Оре, сафарҳои пай дар пай, муҳоҷироти солиёни зиёд, дурӣ аз Ватани азизаш, ҳиҷрони хешу пайвандони меҳрубонаш, ки қисмаш дар Эрону қисми дигараш дар хоки Хатлон мезистанд,бузургворо хело хаста карда буд.У дар яке аз сафарҳои охирин духтараш Моҳи Хуросонро ба Хоҷа - Абуисҳоки Хатлонӣ (1314-1346), ки марқадаш дар деҳаи Хоҷаҳисоқи хоҷагии «Ҳамадонӣ»-и ноҳияи Кӯлоб воқеъ аст, ба шавҳар дода ва дар охири умр тану рӯҳи қавии ин марди бузург заифу нотавон ва дардманд гардида буд. Ӯ дар бистараи беморӣ афтод, аммо ҳамеша хайёлаш банди диёри Хатлон ва муриду шахсиятҳои нирӯманди ин сарзамини пурфайз буд. Ҳангоми бозгашт дар вилояти Кунари Афғонистон ҷон ба Ҳақ таслим дод ва мувофиқи васияташ тобути ӯро ба Кӯлоб оварда, ҷасадашро дар ҳамин ҷо дафн намуданд.Яке аз муридони он ҳазрат рӯзи видоъ бо дару ҳасрати ҷангудоз таърихи фавти ӯро ба таври зайл иншо намуд;

Ҳазрати шоҳи Ҳамадони Карим,
Ояти раҳмат зи каломи қадим.
Гуфт дами охиру Таърих шуд;
«Бисмиллоҳир -раҳмони-раҳим».

Мисраи охири порчаи шеъри боло ба 786 ҳиҷрй мутобиқи 1386-и мелодй рост меояд. Соли вафоти Сайид Алли Ҳамадониро баъзе муҳаққиқон 1384, қисми дигар1385 мелодй гуфтаанд ва дар ин хусус баҳсу муназираҳои зиёде ҳаст . Алҳол мо ба ақидаи Саида Ашраф Зафар ҳамроҳ шуда, соли 1386 мелодиро ҳамчун соли вафоти Сайид Алии Ҳамадонй дуруст меҳисобем. Аз ин лиҳоз Алии Ҳамадонй 70, не балки 73 сол умр дидааст, ки дар ин хусус муридашон Мавлоно Нуриддини Бадахшонй (ваф. 1393 ҳ.) дар «хулосат-ул-маноқиб « маъ лумоти саҳеҳ додаст.

Эҷодиёт

Ҳаст доим салтанат дар маърифат,
Ҷаҳд кун то ҳосил ояд ин сифат,
Ҳар ки масти олами ирфон бувад,
Бар ҳама халқи чаҳон султон бувад.

Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ бо вуҷуди сафарҳои пай дар паи тӯлонӣ боз имконият ёфт, ки як силсила асарҳои илмию бадеӣ офарад,ки то имрӯз аҳамияти бузурги таърихиро моликанд. Ӯ ба ворисони худ асарҳои зиёде боқи гузоштааст, ки бештари онҳо аз боби фалсафа, ахлоқ, адабиёт таъриху ҷамъиятшиносӣ, фиқу илоҳиёт баҳс мекунанд. Миқдори асарҳои ӯро олими шинохтаи тоҷик, файласуф Моҳирхуҷа Султонов беш аз 70 медонад. Олимаи Ҳинд Саида Ашраф Зафар дар китобаш «Сайид Мир Алии Ҳамадонӣ» .( Ltkb 1987) дар хусуси 44 асари форсӣ ва 21 рисолаи ба забони арабӣ таълиф намудаи Сайид Алии Хамадонӣ мухтасаран малумот дод. Аммо назар ба қавли олими маъруфи Эрон Азизуллоҳи Аторудӣ , ки шумораи асарҳои Сайид Алии Ҳамадониро зиёдтар аз 90 медонад. Ҳамчунин илова кард , ки аксари асарҳоӣ ба забони арабӣ таълиф намудаи Сайид Алии Ҳамадонӣ ба муҳақиқонаш маълум нест.

Сайид Алии Ҳамадонӣ асосан ба асарҳои насрии худ аз қабили « Макорим-ул-ахлоқ» , «Захират-ул –мулук», «Анвор-ул-азуор», « Вуҷудия» , «Кашф-ул-ҳақоиқ» ва амсоли инҳо дар инкишофи тасаввуф саҳми босазо гузошт. Баробари ин асарҳои мазмуни ӯ низ, ки дар шаклҳои ғазал, қитъа , рубои, дубайти, маснавӣ иншо шудаанд, ба мо мерос мондаанд.

Асарҳои Сайид Алии Ҳамадонӣ дар китобхонаҳои машҳури Эрон ,Покистон,Ҳиндустон, Тошканд ва як қатор шаҳрҳои мутамаддини ғарб маҳфузанд. Дар ганҷинаи Пажухишшгоҳи ховаршиносии шаҳри Душанбе 52 адад асарҳои ӯ гирд оварда, нигоҳ дошта мешавад.

Асарҳои Сайид Алии Ҳамадонӣ аслан афкори тасаввуфӣ, фалсафавӣ ва панду ахлоқиро дар бар мегирад, вале дар ривоҷи мавзуъҳои тасаввуфӣ ва ахлоқӣ пояҳои баландтареро ишғол менамоянд, ки хоса каломи мазмунаш хеле содаю равон дилчаспу оммафаҳманд. Мулохиза фармоед ба ин чанд мисраи ғазали бузургвор:

Ҳар кӣ моро ёд кард, эзид мар-ӯро ёр бод,
Ҳар кӣ моро хор кард, аз умр бархурдор бод.
Ҳар кӣ андар роҳи мо хоре фиканд аз душманӣ,
Ҳар гуле к-аз боғи васлаш бишкуфад, бехор бод.
Дар ду олам нест моро бо касе гарду губор,
Ҳар кӣ моро ранҷа дорад рохаташ бисёр бод.

Дар мисраъҳои зикрёфта чӣ хоксории оли чӣ фурутанию самимият муҳаббати безаволи ӯ ба насли башарият бо фасохату дилбастагии том ифода ёфтааст ин ғазал тахминан 600 сол мукаддам иншо шудааст аммо ягон калимаю ифодааш барои форсизабонони имруза хоса точикон номафҳум нест пас ҳамду сано бод ба килки сеҳрноки ин суханофарини азали ва пайваста бояд бигӯем: Рӯҳат шоду марқадат пурнуру хонаи охиратат обод бошад,Сайид Алии Ҳамадони!

Шояд ҳамин пурқувватии ақидаю афкори фикр ва соддагию оммафаҳмии забони асарҳояш бошад,ки ихлосмандони ҳақиқии равияи ӯ, дӯсдорони каломи раббонӣ асрҳо боз вайро ҳамчун пири хирадманд

Аҳволи дил, эй Шоҳ, нагуям, ки надони,
Боллоҳ, ҳамадонӣ, ки ту шоҳи Ҳамадони

Сад афсӯс, ки ҷараёни зиндагӣ, фаъолияти адабӣ осори муқаддаси ин шахсияти шариф ҳанӯз ҳам барои мо ворисонаш чандон равшан нест.Дуруст аст, ки ҳангоми равшан сохтани паҳлӯҳои ҷӯдогонаи суфизм ва намояндагони барҷастаи он номи Сайид Алии Ҳамадониро ёдовар мешаванд, аммо маҳсули эҷодии ӯ аз назари муҳаққиқон дур мондааст. Мо аминем, ки дар равиши таҷлили зодрӯзи ин олими маъруфи Шарқ саҳифаҳои тозаи осораш бо кӯмаки мусташриқон манзури ихлосмандонаш хоҳад гашт.Барои муайян кардани мавқеи Сайид Алии Ҳамадонӣ дар таърихи афкори ҷамъиятии халқи тоҷику форс аз ҳама пеш ба эҷодиёти ӯ ва шогирдони ҳамасаронаш мурофият бояд кард. Хушбахтона, яке аз муридони содиқаш Мавлоно Нуриддин Ҷаъфарӣ Бадахшӣ, ки солиёни зиёд бо ин марди шариф ҳамсафар буд, оиди шахсият ва шарҳи ҳоли ӯ «Хулосат-ул-маноқиб» ном асаре офарид ва яке аз сарчашмаҳои нахустин ва боэътимод ба шумор меравад. Муҳаққиқони баъдина ҳангоми рӯ овардан ба эҷодиёти Сайид Алии Ҳамадонӣ асосан ҳамон асари номбурдаро муттакои ақидаи хеш қарор дрдаанд. Алҳол бошад дар Ҳиндустону Покистон ва Эрон доир ба аҳвол ва фаъолияти илмию адабии Сайид Алии Ҳамадонӣ асарҳои зиёде ба таъб расидаанд, ки мутаассифона, дастраси мо нашудаанд. Ба гуфти олимон Ахмад Ҳасани Донӣ, Аҳмад Ҳасани Обидӣ, Абдулаҳмади Ҷовид,Анкари Деҳлавӣ, Муҳаммад Осимӣ, Моҳирхуҷа Султонов дар Покистон ассосиатсияи байналхақии «Шоҳи Ҳамадонӣ» амал мекунад , ки ба омӯзиш ва таҳқиқи осори Сайиди Алии Ҳамадонӣ ҷиддан равона карда шудааст. Мутаасифона , дар Тоҷикистон, хоса дар Кӯлоби мо, касе аз файласуф ва ё адабиётшинос ба омӯзиши осори ӯ ба таври дилхоҳ машғул нагардидиааст. Танҳо М.Султонов тахминан 16 сол муқаддам китобчае бо номи «Ҳақиқат дар бораи мазори Ҳазрати Амирҷон» нашр намуд. Бояд иқрор намуд ,ки аввалин шиносоии оммаи васеи хонандагон бо шарҳи ҳол ва осори Сайид Алии Ҳамадонӣ тавассути ҳамин китобча амалӣ шуд. Дар «Оромгоҳи Ҳазрати Амирҷон (1991) ном раҳнамои М.Азизов ва Р. Асоев баъзе маълумотҳои нисбатан тоза ,ки дар солҳои охир гирд оварда шудаанд,ба диққати хонандагон расонда шуд. Дуруст аст ,ки дар шароити мавҷуда таҳқиқи эҷодиёти Сайид Алии Ҳамадонӣ , хусусан барои муҳақиқони кӯлобӣ мушкил аст, чунки аз ин олим дар вилояти Кӯлоб танҳо як асараш «Захират-ул-мулук», дар фонди эҳтиёти осорхонаи таъриху кишваромӯзии вилояти Кӯлоб маҳфуз аст ва истифодаи васеи хонандагон аз он ғайриимкон аст.

Ривоятхо дар бораи Мир Сайид Алии Хамадони

Ривоятхо дар бораи Мир Сайид Алии Хамадони Сайид Алии Ҳамадони ҳангоми яке аз сафархояш дар Хатлон муддате истиқомат мекунад ва аз Амир Темур хоҳиш мекунад, ки мулки Хатлонро Ба у хадия кунад. Амир Темур ин дархости уро рад мекунад. Саид Алии Хамадони аз ин кахраш афзуда, ба суй Самарканд хасчубаеро бахри халокати Амир Темур мепартояд. Хамин вакт Баховиддини Накшбанди Балогардон, ки Дар Самарканд мезистааст, он хасчубаро аз хаво дошта гирифта назди Амир Темур мебарад, ва иброз медорад, ки Сайид Алии Хамадони аз ин рафтори ту дар газаб шуда, туро ана ба хамин хасчуба халок месозад. Агар мулки Кулобро ба у набахши, халокати ту ногузир аст. Амир Темур ин дафъа хам рози намешавад. Боз Сайид Алии Хамадони хасчубай дигареро равон мекунад ва боз Баховидини Балогардон онро аз хаво дошта мегирад. Ба Амир Темур мегуяд, ки ман дигар кудрат ва тавонои надорам якин хасчубаи дигар туро несту нобуд мекунад. Салохи кор он аст, ки дархости Алии Хамадониро ичро намои. Нихоят Амир Темур ночор шуда, мулки Кулобро ба Сайид Алии Хамадони туъфа мекунад

Сайид Алии Хамадони баъди ба кишвари Кашмири сернок расидан Дар музофоти Кабарсавод бо як гурухи олимони он диёр вохурду байни онхо бахси домандоре сурат гирифт. Яке аз он уламо, ки дар заковат машхури дунё буд, ба Сайид Алии Хамадони соатхои тулони бахсу мунозира намуд. Охиран саволу чавоб дар атрофи гове, ки назди маъбадхона буд, авч мегирад. Хали ин масъала он буд, ки вазъи гов муаян карда шавад. Олими Кашмири аввалан ба ин савол чавоб додани шуда мегуяд,ки гов дар вучуди худ гусола дорад, ки пешонаи он мисли пешонаи модараш сафед аст. Сайид Алии Хамадони харфи худро тавъзех дода илова мекунад, ки аслан пешонаи гусола сафед нест, балки нуги думаш сафед аст. Гусола дар шиками модараш тавре хоб аст, ки сафедии нуги думи гусола дар пешонааш чои гирифтааст.Барои аник кардани фикрхои мухталифи бошандагони он чо говро сар мебуранд ва гусоларо мебинанд, ки вокеан пешонааш не, балки нуги думаш сафед будааст. Мубади Кашмири аз маглубияташ дар назди кавми хеш шармсор гашта хамон замон ба хаво парвоз карда ногахон аз чашм нопадид мешавад. Хазрати Алии Хамадони кавши пояшро ба хаво мепартояд ва дар як мижа задан мубади маглубшуда дар хаво пайдо мешавад. Хар гох ки боло баромадани мешавад, он кавш ба сараи у бархурда ба суи замин сарозераш мекунад. Охирон ба зарбаи пай дар пайи кавши соибкаромат мубад ба назди кавмаш шармандавор бармегардад.Баъди он ки пири хиради Кашмириён дар пеши Сайид Алии Хамадони муттахам мегардад, хама кавми у дини исломро кабул карда, то охир ба у содик мемонанд. Аз хамин давр сар карда, на танхо дини мубиини ислом, балки забони форси-точики низ дар ин нохияи Хиндустон авчу барори тоза пайдо кард.

Ривоят дар бораи дехаи Тудакавш

Дар кисми шаркии шахри Кулоб канорест, ки дехае бо номи Тудакавш.Арзи вучуд мекунад. Пайдоиши деха мувофики накли мардони солхурда ва кухансол чунин аст. Кисми зиёди ихлосмандони Алии Хамадони аз мамолики шарку чануб тавасути хамин мавзуъ вориди шахри Кулоб шуда,ба зиёрати бузургвор мушарраф мегардиданд. Ба ин макон расидан замон аз руи хурмат ва эхтироми бузургвор хама зоирон кавшхои худро аз пой берун карда, сипас суйи макбараи хазрати Сайид Алии Хамадони рахсипор мешуданд.шумораи мехмонону ихлосмандони бузургвор он кадар зиёд буд,ки хар руз он чо гарам-гарам тудаи кавшхо ба амал меомад. Хамин ходиса сабаб гашта бо мурури замон он маконро тудакавш номиданд.

Ривояте дар бораи дехаи Сангпар

Ба кавли ровиёни рузгордида таърихи пайдоиши дехаи Сангпар, ки тахминан %-км дар тарафи шимоли шахри Кулоб вокеъ гардидааст чунин аст.зоирон хангоми ба наздики маконе, ки холо деха карор гирифтааст, расида аввалан аз аспхои худ фаромада, суйи шахр равон мегардидаанд. Бо максади он ки дар рох ягон сухани ношоям ба забон нагиранд камчинхои худро зери дандон гузошта то ба макбараи бузургвор расидан хомушона ба зикру дуруду санои хазрати Самадият машгул мешудаанд.Боре чанд тан марди кухистони бо максади имтихон кардани русуми номбаршуда аз он махал савора гузашта суи шахр рох мепаймуданд. Дар хамин асно аз тарафи теппахои болои деха ногахон суяшон сангпартои сар мешавад.Саворон товбаву надомат карда, аз асбхо ба замин мефароянд ва камчинхоро ба зери дандон гузошта тарафи макбараи бузургвор зикру саногуён рахсипор мешаванд.. Аз хамон вакт сар карда он маконро дехаи Сангпар мегуянд.

Ривоятхо дар бораи Мир Сайид Алии Хамадони

Рочеъ ба хаёту фаъолият ва бузургиву каромоти Алии Хамадони байни мардуми шарк асрхо инчониб наклу ривоятхои зиёд пайдо шуда, аз насл ба насл гузашта истодаанд. Албатта, дар бораи бузургон чунин ривоятхо бисёранд ва хатто баъзан як ривоятро ба чанд нафари онхо нисбат медиханд. Мо чунин ривоятхоро нисбат ба Абӯали Ибни Сино, Умари Хайём, Абдураҳмони Ҷомӣ, Хоҷа Баҳовуддини Нақшбанд, Саъдии Шерозӣ ва амсоли онхо бисёр шунидаем ва медонем, ки аксари онхо бо пушонидани пардаи динни нихоят муболигаомез гуфта шудаанд. Вале ба хар хол худи мавчудияти чунин ривоятхо аз бузургию эътибори ин ашхос ва аз чумла Алии Хамадони байни халк дарак дода, беасос нестанд.

;;;

tell the truth about those people, that they were Shia muslim That they were the followers of Hazrat Ali, whyyou scared to tell the truth