Ашӯр Сафар: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added

Inline

Нусха 16:01, 14 апрели 2016

Ашӯр Сафар - шоири тоҷик, Шоири халқии Тоҷикистон (1991), Аълочии маорифи халқи ИҶШС, Узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон (1962), Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1967).

Зиндагинома

Ашӯр Сафар 1 майи 1928 дар деҳаи Руботинтак, ноҳияи Ҳамадонӣ ба дунё омадааст. Курси дусолаи муаллимтайёркуниишаҳри Кӯлоб (1953) ва факултети филологияи тоҷики Институти педагогии Кӯлоб (ҳозира ДДК)-ро хатм кардааст (1958). Омӯзгори мактаб (1951–1956; 1973–1975), нозири шуъбаи маорифи халқи Кӯлоб (1958–1959), ходими адабии рӯзномаи «Ҳақиқати Кӯлоб» (1959–1963), мухбири махсуси Радиои тоҷик дар собиқ вилояти Кӯлоб (1963–1969), инчунин дар вазифаҳои гуногуни соҳаи маорифи халқи шаҳри Кӯлоб (1969–73), директори стансияи табиатшиносони ҷавони собиқ вилояти Кӯлоб (1975–1980) кор кардааст. Аз соли 1980 омӯзгори мактаби миёна. Ӯ 10 январи 1997 дар ш. Кӯлоб вафот кардааст.

Эҷодиёт

Аввалин шеъраш соли 1951 ба табъ расидааст. Муаллифи маҷмӯаҳои «Ибтидои роҳ» (1964), «Илҳом» (1970), «Фарзанди аср» (1973), «Хандаи гулҳо» (1976), «Дастёри додо» (1979), «Самари умр» (1980), «Гули моҳтоб» (1983), «Базми садоқат» (1984), «Раиси Миралӣ» (1985), «Холи фатир» (1987), «Гулгардонӣ» (1989), «Гулбоғ» (1990), «Цветок луны» (1992), «Достони нотамом» (1997), «Гулчини ашъор» (1997), «Мунтахабот» (1998), «Гуфтори алифбо» (2005), «Борони ҳидоят» (2008) аст. Дар эҷодиёти Ашӯр Сафар ҳаҷв мавқеи муҳим дорад. Нахустин маҷмӯаи ашъори ҳаҷвиаш «Гапи падар» (1987) буда, шахсони муфтхӯр, фиребгару қаллобро зери танқид гирифтааст. Маҷмӯаи ашъораш «Плоды жизни» (ба забони русӣ, 1984), «Гулчини ашъор»-аш (ба хатти арабӣ, Т., 1997) ба табъ расидаанд. Ҳамчунин осори адибони гуногуни ҷаҳон Р. Ҳамзатов, П. Хузангай ва дигарон шоирони замони шӯравиро ба тоҷикӣ гардондааст. Ашъори ҷудогонааш ба забонҳои русӣ, ӯзбакӣ, арманӣ, қирғизӣ, туркманӣ ва ғ. тарҷума шуда, тарҷумаи маҷмӯаҳои Семен Данилов «Офтоби зимистон» (1985), Қармис Дусанов «Табассуми офтоб» (1987) ва Захария Станку «Сатрҳои одӣ» (1990) ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Очерку мақолаҳояш дар матбуот нашр шудаанд.

Мукофот

Некдошт

Дар шаҳри Кӯлоб майдон, китобхона, мактаби миёнаи № 50 ва кӯчае ба ифтихори Ашӯр Сафар номгузорӣ шудаанд.

Манбаъ

Энсиклопедияи миллии тоҷик, ҷилди 2

@@ Сатри 1: / Сатри 1: @@
+{{Зиндагинома
-'''АШӮР САФÁР''' (тахаллус; Сафаров Ашӯр; 1.5.1928, деҳаи Руботинтак (ҳозира ноҳияи Мирсайид Алии Ҳамадонӣ) – 10.1.1997, шаҳри [[Кӯлоб]]), шоири тоҷик, Шоири Халқии Тоҷикистон (1991). Аз оилаи деҳқон. Курси дусолаи муаллимтайёркуниишаҳри Кӯлоб (1953) ва факултети филологияи тоҷики Институти педагогии Кӯлоб (ҳозира ДДК)-ро хатм кардааст (1958). Омӯзгори мактаб (1951–56; 1973–75), нозири шуъбаи маорифи халқи Кӯлоб (1958–59), ходими адабии рӯзномаи «Ҳақиқати Кӯлоб» (1959–63), мухбири махсуси Радиои тоҷик дар собиқ вилояти Кӯлоб (1963–69), инчунин дар вазифаҳои гуногуни соҳаи маорифи халқи шаҳри Кӯлоб (1969–73), директори стансияи табиатшиносони ҷавони собиқ вилояти Кӯлоб (1975–80) кор кардааст. Аз соли 1980 омӯзгори мактаби миёна. Аввалин шеъраш соли 1951 ба табъ расидааст. Муаллифи маҷмӯаҳои «Ибтидои роҳ» (1964), «Илҳом» (1970), «Фарзанди аср» (1973), «Хандаи гулҳо» (1976), «Дастёри додо» (1979), «Самари умр» (1980), «Гули моҳтоб» (1983), «Базми садоқат» (1984), «Раиси Миралӣ» (1985), «Холи фатир» (1987), «Гулгардонӣ» (1989), «Гулбоғ» (1990), «Цветок луны» (1992), «Достони нотамом» (1997), «Гулчини ашъор» (1997), «Мунтахабот» (1998), «Гуфтори алифбо» (2005), «Борони ҳидоят» (2008) аст. Дар эҷодиёти Ашӯр Сафар ҳаҷв мавқеи муҳим дорад. Нахустин маҷмӯаи ашъори ҳаҷвиаш «Гапи падар» (1987) буда, шахсони муфтхӯр, фиребгару қаллобро зери танқид гирифтааст. Маҷмӯаи ашъораш «Плоды жизни» (ба забони русӣ, 1984), «Гулчини ашъор»-аш (ба хатти арабӣ, Т., 1997) ба табъ расидаанд. Ҳамчунин осори адибони гуногуни ҷаҳон Р. Ҳамзатов, П. Хузангай ва дигарон шоирони замони шӯравиро ба тоҷикӣ гардондааст. Ашъори ҷудогонааш ба забонҳои русӣ, ӯзбакӣ, арманӣ, қирғизӣ, туркманӣ ва ғ. тарҷума шуда, тарҷумаи маҷмӯаҳои Семен Данилов «Офтоби зимистон» (1985), Қармис Дусанов «Табассуми офтоб» (1987) ва Захария Станку «Сатрҳои одӣ» (1990) ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Очерку мақолаҳояш дар матбуот нашр шудаанд. Узви Иттифоқи Журналистони Тоҷикистон (1962), Аълочии маорифи халқи [[ИҶШС]]. Дар шаҳри Кӯлоб майдон, китобхона, мактаби миёнаи № 50 ва кӯчае ба ифтихори Ашӯр Сафар номгузорӣ шудаанд. Узви Иттифоқи Нависандагони Тоҷикистон (аз соли 1967). / Гурез Сафар.
+|Номи тоҷикӣ=Ашӯр Сафар
+|Номи аслӣ= Ашӯр Сафаров
+|Акс= noimage.gif
+|Зодрӯз= [[1 май]]и  [[1928]]
+|Зодгоҳ= деҳаи Руботинтак, [[ноҳияи Ҳамадонӣ]]
+|Даргузашт= [[10 январ]]и [[1997]] ш. [[Кӯлоб]]
+|Вазифа= [[шоир]]
+}}
+'''Ашӯр Сафар''' - шоири тоҷик, [[Шоири халқии Тоҷикистон]] ([[1991]]), [[Аълочии маорифи халқи ИҶШС]], Узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон (1962),  Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1967).
+== Зиндагинома ==
+Ашӯр Сафар [[1 май]]и  [[1928]]   дар деҳаи Руботинтак, [[ноҳияи Ҳамадонӣ]] ба дунё омадааст. Курси дусолаи муаллимтайёркуниишаҳри Кӯлоб (1953) ва факултети филологияи тоҷики Институти педагогии Кӯлоб (ҳозира ДДК)-ро хатм кардааст (1958). Омӯзгори мактаб (1951–1956; 1973–1975), нозири шуъбаи маорифи халқи Кӯлоб (1958–1959), ходими адабии рӯзномаи «Ҳақиқати Кӯлоб» (1959–1963), мухбири махсуси Радиои тоҷик дар собиқ вилояти Кӯлоб (1963–1969), инчунин дар вазифаҳои гуногуни соҳаи маорифи халқи шаҳри Кӯлоб (1969–73), директори стансияи табиатшиносони ҷавони собиқ вилояти Кӯлоб (1975–1980) кор кардааст. Аз соли 1980 омӯзгори мактаби миёна. Ӯ [[10 январ]]и [[1997]] дар ш. [[Кӯлоб]] вафот кардааст.
+== Эҷодиёт ==
+Аввалин шеъраш соли 1951 ба табъ расидааст. Муаллифи маҷмӯаҳои «Ибтидои роҳ» (1964), «Илҳом» (1970), «Фарзанди аср» (1973), «Хандаи гулҳо» (1976), «Дастёри додо» (1979), «Самари умр» (1980), «Гули моҳтоб» (1983), «Базми садоқат» (1984), «Раиси Миралӣ» (1985), «Холи фатир» (1987), «Гулгардонӣ» (1989), «Гулбоғ» (1990), «Цветок луны» (1992), «Достони нотамом» (1997), «Гулчини ашъор» (1997), «Мунтахабот» (1998), «Гуфтори алифбо» (2005), «Борони ҳидоят» (2008) аст. Дар эҷодиёти Ашӯр Сафар ҳаҷв мавқеи муҳим дорад. Нахустин маҷмӯаи ашъори ҳаҷвиаш «Гапи падар» (1987) буда, шахсони муфтхӯр, фиребгару қаллобро зери танқид гирифтааст. Маҷмӯаи ашъораш «Плоды жизни» (ба забони русӣ, 1984), «Гулчини ашъор»-аш (ба хатти арабӣ, Т., 1997) ба табъ расидаанд. Ҳамчунин осори адибони гуногуни ҷаҳон Р. Ҳамзатов, П. Хузангай ва дигарон шоирони замони шӯравиро ба тоҷикӣ гардондааст. Ашъори ҷудогонааш ба забонҳои русӣ, ӯзбакӣ, арманӣ, қирғизӣ, туркманӣ ва ғ. тарҷума шуда, тарҷумаи маҷмӯаҳои Семен Данилов «Офтоби зимистон» (1985), Қармис Дусанов «Табассуми офтоб» (1987) ва Захария Станку «Сатрҳои одӣ» (1990) ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Очерку мақолаҳояш дар матбуот нашр шудаанд.
+==Мукофот==
+* [[Шоири халқии Тоҷикистон]] ([[1991]]),
+* [[Аълочии маорифи халқи ИҶШС]],
+== Некдошт ==
+Дар шаҳри Кӯлоб майдон, китобхона, мактаби миёнаи № 50 ва кӯчае ба ифтихори Ашӯр Сафар номгузорӣ шудаанд.
 == Манбаъ ==
+[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]]
+[[Гурӯҳ:Шоирон аз рӯи алифбо]]
+[[Гурӯҳ:Шоирони тоҷик]]
+[[Гурӯҳ:Омӯзгорони Тоҷикистон]]
+[[Гурӯҳ:Дорандагони нишони Аълочии маорифи ИҶШС]]
+[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
+[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон]]
+[[Гурӯҳ:Дар ноҳияи Ҳамадонӣ таваллудшудагон]]
 [[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик|Энсиклопедияи миллии тоҷик, ҷилди 2]]
 [[Гурӯҳ:Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]]
-[[Гурӯҳ:Адабиёт]]