Абдуссалом Атобоев: Тафовут байни таҳрирҳо
х VASHGIRD moved page Атобоев Абдуссалом to Абдуссалом Атобоев |
х clean up, replaced: {{Зиндагинома → {{Шахсият, |Номи тоҷикӣ → | ном , |Номи аслӣ → | номи аслӣ , |Акс → | тасвир , |Зодгоҳ → | зодгоҳ using AWB |
||
| Сатри 1: | Сатри 1: | ||
{{Шахсият |
|||
{{Зиндагинома |
|||
| |
| ном =Атозода |
||
| |
| номи аслӣ = Абдуссалом Атобоев |
||
| тасвир = |
|||
|Акс=noimage.gif |
|||
|Санаи таваллуд=[[24 апрел]]и [[1934]] |
|Санаи таваллуд=[[24 апрел]]и [[1934]] |
||
| |
| зодгоҳ = [[Исфара]] |
||
| |
| санаи марг =[[28 апрел]]и [[1985]] |
||
|Пеша= [[нависанда]], [[драматург]] |
|Пеша= [[нависанда]], [[драматург]] |
||
}} |
}} |
||
| Сатри 13: | Сатри 13: | ||
Абдуссалом Атобоев хатмкардаи Институти давлатии педагогии Душанбе (1958). Солҳои гуногун дар [[рӯзнома]]и «Тоҷикистони советӣ», [[маҷалла]]ҳои «Занони Тоҷикистон», «Садои Шарқ», «Машъал» ва Вазорати фарҳанги ҶТ кор кардааст. Нахустин очерку ҳикояҳои Атобоев Абдуссалом солҳои 60 асри 20 чоп шудаанд. Аммо ӯ бештар чун драматург машҳур аст. Ӯ [[28 апрел]]и [[1985]] вафот кардааст. |
Абдуссалом Атобоев хатмкардаи Институти давлатии педагогии Душанбе (1958). Солҳои гуногун дар [[рӯзнома]]и «Тоҷикистони советӣ», [[маҷалла]]ҳои «Занони Тоҷикистон», «Садои Шарқ», «Машъал» ва Вазорати фарҳанги ҶТ кор кардааст. Нахустин очерку ҳикояҳои Атобоев Абдуссалом солҳои 60 асри 20 чоп шудаанд. Аммо ӯ бештар чун драматург машҳур аст. Ӯ [[28 апрел]]и [[1985]] вафот кардааст. |
||
== Эҷодиёт == |
== Эҷодиёт == |
||
Пйесаҳои ӯ асосан дар мавзӯъҳои таърихӣ таълиф ёфтаанд. Пйесаи «Суруди нотамом» (1971) аз тақдири фоҷиавии шоираи тоҷик Робиаи Балхӣ (асри 10) ва «Фоҷиаи инсон» (1973) дар бораи воқеаҳои аҳди қадими сарзамини Бохтар (асри 6 то милод) ҳикоят мекунад. Дар пйесаи публитсистии ӯ «Қиёми Лоҳутӣ» (1979)аз рӯзгори инқилобии А. Лоҳутӣ сухан меравад. Мазҳакаи «Иллоанта» (1977), пйесаҳои «Бонги хатар» (1974), «Парвози уқоб» (бо ҳамроҳии Ғ. Абдулло, 1975), пйеса барои театри лухтак «Қиссаи аввалин» (бо ҳамроҳии Е. Абрамян, 1978) ва ғайра низ ба қалами Атобоев Абдуссалом тааллуқ доранд. Пйесаҳои Атобоев Абдуссалом дар маҷмуаҳои ӯ «Суруди нотамом» (1982), «Шамшери меросӣ» (1984) ва дар «Тазкираи адабиёти бачагон» (ҷилди 5) ба табъ расидаанд. |
Пйесаҳои ӯ асосан дар мавзӯъҳои таърихӣ таълиф ёфтаанд. Пйесаи «Суруди нотамом» (1971) аз тақдири фоҷиавии шоираи тоҷик Робиаи Балхӣ (асри 10) ва «Фоҷиаи инсон» (1973) дар бораи воқеаҳои аҳди қадими сарзамини Бохтар (асри 6 то милод) ҳикоят мекунад. Дар пйесаи публитсистии ӯ «Қиёми Лоҳутӣ» (1979)аз рӯзгори инқилобии А. Лоҳутӣ сухан меравад. Мазҳакаи «Иллоанта» (1977), пйесаҳои «Бонги хатар» (1974), «Парвози уқоб» (бо ҳамроҳии Ғ. Абдулло, 1975), пйеса барои театри лухтак «Қиссаи аввалин» (бо ҳамроҳии Е. Абрамян, 1978) ва ғайра низ ба қалами Атобоев Абдуссалом тааллуқ доранд. Пйесаҳои Атобоев Абдуссалом дар маҷмуаҳои ӯ «Суруди нотамом» (1982), «Шамшери меросӣ» (1984) ва дар «Тазкираи адабиёти бачагон» (ҷилди 5) ба табъ расидаанд.<ref>[[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]], Ҷилди 2. АСОС-БОЗ – Душанбе: Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи Миллии Тоҷик, 2013, - с.71</ref> |
||
== Манобеъ == |
== Манобеъ == |
||
<references /> |
<references /> |
||
{{ЭМТ}} |
{{ЭМТ}} |
||
[[Гурӯҳ:Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]] |
[[Гурӯҳ:Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]] |
||
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо]] |
|||
[[Гурӯҳ:Дромнависон аз рӯи алифбо]] |
[[Гурӯҳ:Дромнависон аз рӯи алифбо]] |
||
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Дромнависони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Дромнависони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Дар ноҳияи |
[[Гурӯҳ:Дар ноҳияи Исфара таваллудшудагон]] |
||
Нусха 11:26, 28 июни 2017
| Абдуссалом Атобоев | |
| Зодгоҳ | Исфара |
| Пеша | нависанда |
Абдуссалом Атобоев (тахаллус Атозода; 24.04.1934, Ноҳияи Исфара – 28.04.1985, Душанбе) — нависанда ва драматурги тоҷик. Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аз соли 1974.
Зиндагинома
Абдуссалом Атобоев хатмкардаи Институти давлатии педагогии Душанбе (1958). Солҳои гуногун дар рӯзномаи «Тоҷикистони советӣ», маҷаллаҳои «Занони Тоҷикистон», «Садои Шарқ», «Машъал» ва Вазорати фарҳанги ҶТ кор кардааст. Нахустин очерку ҳикояҳои Атобоев Абдуссалом солҳои 60 асри 20 чоп шудаанд. Аммо ӯ бештар чун драматург машҳур аст. Ӯ 28 апрели 1985 вафот кардааст.
Эҷодиёт
Пйесаҳои ӯ асосан дар мавзӯъҳои таърихӣ таълиф ёфтаанд. Пйесаи «Суруди нотамом» (1971) аз тақдири фоҷиавии шоираи тоҷик Робиаи Балхӣ (асри 10) ва «Фоҷиаи инсон» (1973) дар бораи воқеаҳои аҳди қадими сарзамини Бохтар (асри 6 то милод) ҳикоят мекунад. Дар пйесаи публитсистии ӯ «Қиёми Лоҳутӣ» (1979)аз рӯзгори инқилобии А. Лоҳутӣ сухан меравад. Мазҳакаи «Иллоанта» (1977), пйесаҳои «Бонги хатар» (1974), «Парвози уқоб» (бо ҳамроҳии Ғ. Абдулло, 1975), пйеса барои театри лухтак «Қиссаи аввалин» (бо ҳамроҳии Е. Абрамян, 1978) ва ғайра низ ба қалами Атобоев Абдуссалом тааллуқ доранд. Пйесаҳои Атобоев Абдуссалом дар маҷмуаҳои ӯ «Суруди нотамом» (1982), «Шамшери меросӣ» (1984) ва дар «Тазкираи адабиёти бачагон» (ҷилди 5) ба табъ расидаанд.[1]
Манобеъ
- ↑ Энсиклопедияи Миллии Тоҷик, Ҷилди 2. АСОС-БОЗ – Душанбе: Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи Миллии Тоҷик, 2013, - с.71
Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов. — Д. : СИЭМТ, 2011—2023.