Мансури Суруш: Тафовут байни таҳрирҳо

Мансур Суруш
Мансур Суруш
	Мансур Сайдалиевич Сайфиддинов
Тахаллусҳо:	Суруш
Таърихи таваллуд:	1954
Зодгоҳ:	ноҳияи Панҷ
Шаҳрвандӣ:	Тоҷикистон
Навъи фаъолият:	нависанда, драматург, мутарҷим, публисист, рӯзноманигор
Ҷоизаҳо:	Ҷойизаи адабии Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи А. Лоҳутӣ

Browse history interactively

← Фарқияти аввалина Фарқияти баъдина →

Content deleted Content added

ВизуалӣВики-матн

Inline

Нусха 17:34, 16 Январ 2018

Мансур Суруш (Сайфиддинов Мансур) – нависанда, драматург, мутарҷим, публисист, рӯзноманигор. Дорандаи Ҷойизаи адабии Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи А. Лоҳутӣ.

Зиндагинома

Мансур Суруш (Сайфиддинов Мансур) 19 декабри соли 1954 дар ноҳияи Панҷ таваллуд ёфтааст. Хатмкунандаи факултаи филологияи тоҷики Университети давлатии Тоҷикистон (1977) ва шӯъбаи журналистикаи Мактаби олии ҳизбии Тошканд (1988) аст. Солҳои 1977-1992 ба ҳайси тарҷумони рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» (ҳоло «Ҷумҳурият»), мухбири рӯзномаи «Коммунист Таджикистана» (ҳоло «Народная газета»), дар вилояти Ленинобод (ҳоло вилояти Суғд), мудири шӯъбаи ҳафтавори «Адабиёт ва санъат», муовини сармуҳаррири маҷаллаи «Тоҷикистон» хидмат намудааст. Солҳои 1993-2005 корманди масъули Дастгоҳи иҷроияи Президенти Тоҷикистон, 2005-2009 сармуҳаррири нашрияи «Минбари халқ» буд. Аз соли 2009 мушовири калони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад.

Эҷодиёт

Мансур Суруш ба забонҳои тоҷикӣ ва русӣ якзайл менависад, ба адабиёт андаке дертар аз журналистика ворид гардиду аз рӯзноманигорӣ хешро канор намегирад. Тобишҳои ранги зиндагиро дар ойинаи дил мебинаду ба қалам медиҳад ва нахустнавиштаҳояш ҳамсони қатраҳои оби мурод ба зудӣ зулолу такшин шуданд. Зарраҳои умедбахшро аз ҳаёт дарёфта, бо оташи дил мегудозад ва ба армуғон меорад. Чун мутолиоти бисёр амиқу дақиқ дар мутуни насри русу Ғарб дорад ва ҳамзамон аз адабиёти пешину муосири форс-тоҷик хуб баҳраманд аст, ҳузури муассири нигорандагиаш тез собит шуд. Осораш ҳам аз назари қолаб ва наҳваи тавсиф, тасвирпардозӣ ва ҳам аз лиҳози маънӣ наву тоза аст. Дар нигоштаҳояш омезаи аз табиатситоии романтикии русу Аврупо ва табиатгароии орифони шарқӣ ҳувайдост, ба ёдоварӣ ва бозофаринии арзишҳои дерина ҳамвора рӯй меораду дар ростои бедории афкори ҷомеъа ҷадал менамояд. Дар дромнависӣ низ истеъдоди Мансур Сурӯш зуҳур кардааст. Намоишномаҳои «Акси садои тӯлонӣ», «Ба куштани ман ҳанӯз фурсат хоҳед ёфт» (ҳар ду дар Театри драмаи русии ба номи В.Маяковский рӯи саҳна омадаанд), «Шиквае аз ту надорам асри ман», «Омӯрзиш» ва ғайра баёнгари муносибати ҷиддии муаллиф ба ин жанри адабиётанд. Афзун бар ин, номрафта ҷуръати бебокона намуда, даст ба тарҷумаи бадеъӣ аз тоҷикӣ ба русӣ зад, намунаи фаровон аз осори адабии классикон ва адибони муосир, публисистикаи тоҷикро ба забони Пушкину Толстой баргардонд ва ба ин васила дар муаррифии адабиёти миллат ба хориҷиён саҳм мегузорад. Мураттиби китоби «Садриддин Айнӣ ва яҳудиёни Бухоро» (ба забони русӣ, соли 2012) мебошад. Асарҳои як қатор нависандагони тоҷикро, аз ҷумла баъзе аз порчаҳои китоби «Ҷомеъ-ул-ҳикоёт»-и Муҳаммад Авфии Бухороӣ, Ӯрун Кӯҳзод, ҳикояҳои Абдулмалик Баҳорӣ, песаҳои «Гавҳари шабчироғ»-и С. Улуғзода, «Куруш ва Куруз»-и Низом Қосим, порчаҳо аз романи «Садама»-и Саттор Турсун, мақолаи устод Айнӣ «Конститутсияи сталинӣ ва яҳудиёни меҳнаткаш» ва ғайраро ба забони русӣ тарҷума кардааст. Ҳамчунин китоби андешаҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмонро дар бораи Қисмати таърихии халқи тоҷик таҳти унвони «Тоҷикон дар оинаи таърих» ба забони русӣ тарҷума намудааст. Намунаи ҳикояҳояш дар маҷаллаҳои адабии «Новое время», «Огонёк» (Федератсияи Россия) ва «Русское поле» (Молдова) чоп шудаанд. Баъзе аз асарҳояш ба забонҳои ӯзбекӣ ва арманӣ тарҷума шудаанд.^[1]

Мукофот

Ҷойизаи адабии Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи Абулқосим Лоҳутӣ (ду маротиба) гардидааст.

Намунаи осор

Изгнание. - Душанбе, 1994. - С.123.
Чала. Роман // Памир. -1995. - № 7-12.
Замурованный грех. Автобиографическая проза. - Душанбе, 1999. - С.148.
Метка Азроила. Рассказы, публисистика. - Душанбе, 1999. - С.88.
Ҳалвоӣ. Ҳикоятҳо, мақолаҳо ва намоишномаҳо. - Душанбе, 2001. - С.147.
Утреняя молитва. Повести и рассказы. - Душанбе, 2002. – 119 с.
Ду боли як иқбол. - Душанбе, 2013. - С.127

Адабиёт доир ба Суруш

Ковтун Марина Борисовна. Жанрово - стилевые искания в творчестве Мансура Суруша. - Душанбе, 2003. - 127 с.
Ковтун Марина Борисовна. Жанрово - стилевые искания в творчестве Мансура Суруша. - Душанбе, 2004. - 97 с.
Мансур Сурӯш ( Сайфиддинов Мансур) // Адибони Тоҷикистон. - Душанбе, 2003. - С.527-529.
Абдухолиқ Набавӣ. Шамсиддини Солеҳ. Намози бомдоди нависанда. // Адабиёт ва санъат. - 2009. - 11 июл.^[2]

Сарчашма

↑ Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе: «Адиб», 2014, – С. 233-234. ISBN 978-99947-2-379-9
↑ Тақвими ҷашн ва санаҳои муҳими Ҷумҳурии Тоҷикистон (барои соли 2014) - Душанбе: Бухоро, 2012.- 95 с.

[1] Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе: «Адиб», 2014, – С. 233-234. ISBN 978-99947-2-379-9

[2] Тақвими ҷашн ва санаҳои муҳими Ҷумҳурии Тоҷикистон (барои соли 2014) - Душанбе: Бухоро, 2012.- 95 с.

[1]

[2]

@@ Сатри 1: / Сатри 1: @@
+{{Адиб
-{{Шахсият
-| ном     = Мансур Суруш
+|ном                  = Мансур Суруш
-| номи аслӣ     = Сайфиддинов Мансур
+|номи аслӣ               = Мансур Сайдалиевич Сайфиддинов
-| тасвир     = noimage.gif
+|тасвир                      =
+|тавсифи тасвир          =
-| санаи таваллуд     = [[19 декабр]]и  соли [[1954]]
+|ном ҳангоми таваллуд =
-| зодгоҳ     = [[ноҳияи Панҷ]]
-| санаи марг     =
+|номи пурра           =
+|тахаллусҳо           = Суруш
-| навъи фаъолият     = [[нависанда]], [[журналист]]
+|санаи таваллуд                 = 19.06.1954
+|зодгоҳ                  = {{Зодгоҳ|ноҳияи Панҷ}}
+|санаи марг           =
+|маҳалли марг        =
+|шаҳрвандӣ              = {{Парчам|Тоҷикистон}}
+|навъи фаъолият      = нависанда, драматург, мутарҷим, публисист, рӯзноманигор
+|солҳои фаъолият      =
+|самт                 =
+|жанр                 =
+|забони осор          =
+|дебют                 =
+|мукофотҳо            =
+|ҷоизаҳо              = Ҷойизаи  адабии  Иттифоқи  нависандагони Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи А. Лоҳутӣ
+|Lib                  =
+|сайт                 =
+|викигуфтовард         =
+|имзо              =
 }}
-'''Мансур Суруш (Сайфиддинов Мансур)''' – Нависанда, драматург, мутарҷим, публисист, рӯзноманигор. соҳиби Ҷойизаи  адабии  Иттифоқи  нависандагони   Тоҷикистон ба номи [[Садриддин Айнӣ]] ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи [[Абулқосим Лоҳутӣ]]
-==Зиндагинома==
-Мансур Суруш (Сайфиддинов Мансур) [[19 декабр]]и  соли [[1954]] дар [[ноҳияи Панҷ]] таваллуд ёфтааст. Хатмкунандаи факултаи филологияи тоҷики [[Донишгоҳи миллии Тоҷикистон|Университети давлатии Тоҷикистон]]  (1977) ва шӯъбаи журналистикаи Мактаби олии ҳизбии Тошканд (1988) аст. Солҳои 1977-1992 ба ҳайси тарҷумони рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» (ҳоло «Ҷумҳурият»), мухбири рӯзномаи «Коммунист Таджикистана» (ҳоло «Народная газета»), дар вилояти Ленинобод (ҳоло [[вилояти Суғд]]), мудири шӯъбаи ҳафтавори «Адабиёт ва санъат», муовини сармуҳаррири маҷаллаи «Тоҷикистон» хидмат намудааст. Солҳои 1993-2005 корманди
-масъули Дастгоҳи иҷроияи Президенти Тоҷикистон, 2005-2009 сармуҳаррири нашрияи «Минбари халқ» буд Аз соли 2009 мушовири калони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад.
+'''Мансур Суруш (Сайфиддинов Мансур)''' – нависанда, драматург, мутарҷим, публисист, рӯзноманигор. Дорандаи Ҷойизаи  адабии  Иттифоқи  нависандагони Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи А. Лоҳутӣ.
+==Зиндагинома==
+Мансур Суруш (Сайфиддинов Мансур) [[19 декабр]]и  соли [[1954]] дар [[ноҳияи Панҷ]] таваллуд ёфтааст. Хатмкунандаи факултаи филологияи тоҷики [[Донишгоҳи миллии Тоҷикистон|Университети давлатии Тоҷикистон]]  (1977) ва шӯъбаи журналистикаи Мактаби олии ҳизбии Тошканд (1988) аст. Солҳои 1977-1992 ба ҳайси тарҷумони рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» (ҳоло «Ҷумҳурият»), мухбири рӯзномаи «Коммунист Таджикистана» (ҳоло «Народная газета»), дар вилояти Ленинобод (ҳоло [[вилояти Суғд]]), мудири шӯъбаи ҳафтавори «Адабиёт ва санъат», муовини сармуҳаррири маҷаллаи «Тоҷикистон» хидмат намудааст. Солҳои 1993-2005 корманди масъули Дастгоҳи иҷроияи Президенти Тоҷикистон, 2005-2009 сармуҳаррири нашрияи «Минбари халқ» буд. Аз соли 2009 мушовири калони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад.
 ==Эҷодиёт==
-Мансур Суруш ба забонҳои тоҷикӣ ва русӣ якзайл менависад, ба
+Мансур Суруш ба забонҳои тоҷикӣ ва русӣ якзайл менависад, ба адабиёт андаке дертар аз журналистика ворид гардиду аз рӯзноманигорӣ хешро канор намегирад. Тобишҳои ранги
+зиндагиро дар ойинаи дил мебинаду ба қалам медиҳад ва нахустнавиштаҳояш ҳамсони қатраҳои оби мурод ба зудӣ зулолу такшин шуданд. Зарраҳои умедбахшро аз ҳаёт дарёфта, бо оташи
-адабиёт андаке дертар аз журналистика ворид гардиду аз
+дил мегудозад ва ба армуғон меорад. Чун мутолиоти бисёр амиқу дақиқ дар мутуни насри русу Ғарб дорад ва ҳамзамон аз адабиёти пешину муосири форс-тоҷик хуб баҳраманд аст, ҳузури муассири нигорандагиаш тез собит шуд. Осораш ҳам аз назари қолаб ва наҳваи тавсиф, тасвирпардозӣ ва ҳам аз лиҳози маънӣ наву тоза аст. Дар нигоштаҳояш омезаи аз табиатситоии романтикии русу Аврупо ва табиатгароии орифони шарқӣ ҳувайдост, ба ёдоварӣ ва бозофаринии арзишҳои дерина ҳамвора рӯй меораду дар ростои бедории афкори ҷомеъа ҷадал менамояд.
-рӯзноманигорӣ хешро канор намегирад. Тобишҳои ранги
+Дар дромнависӣ низ истеъдоди Мансур Сурӯш зуҳур кардааст. Намоишномаҳои «Акси садои тӯлонӣ», «Ба куштани ман ҳанӯз фурсат хоҳед ёфт» (ҳар ду дар Театри драмаи русии ба номи
-зиндагиро дар ойинаи дил мебинаду ба қалам медиҳад ва
+В.Маяковский рӯи саҳна омадаанд), «Шиквае аз ту надорам асри ман», «Омӯрзиш» ва ғайра баёнгари муносибати ҷиддии муаллиф ба ин жанри адабиётанд. Афзун бар ин, номрафта ҷуръати
-нахустнавиштаҳояш ҳамсони қатраҳои оби мурод ба зудӣ зулолу
+бебокона намуда, даст ба тарҷумаи бадеъӣ аз тоҷикӣ ба русӣ зад, намунаи фаровон аз осори адабии классикон ва адибони муосир, публисистикаи тоҷикро ба забони Пушкину Толстой баргардонд ва ба ин васила дар муаррифии адабиёти миллат ба хориҷиён саҳм мегузорад. Мураттиби китоби «Садриддин Айнӣ ва яҳудиёни Бухоро» (ба забони русӣ, соли 2012) мебошад.
-такшин шуданд. Зарраҳои умедбахшро аз ҳаёт дарёфта, бо оташи
+Асарҳои як қатор нависандагони тоҷикро, аз ҷумла баъзе аз порчаҳои китоби «Ҷомеъ-ул-ҳикоёт»-и Муҳаммад Авфии Бухороӣ,  Ӯрун Кӯҳзод, ҳикояҳои Абдулмалик Баҳорӣ, песаҳои «Гавҳари шабчироғ»-и С. Улуғзода, «Куруш ва Куруз»-и Низом Қосим, порчаҳо аз романи «Садама»-и Саттор Турсун, мақолаи устод Айнӣ «Конститутсияи сталинӣ ва яҳудиёни меҳнаткаш» ва ғайраро ба забони русӣ тарҷума кардааст. Ҳамчунин китоби андешаҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмонро дар бораи Қисмати таърихии халқи тоҷик таҳти унвони «Тоҷикон дар оинаи таърих» ба забони русӣ тарҷума намудааст. Намунаи ҳикояҳояш дар маҷаллаҳои адабии «Новое время», «Огонёк» (Федератсияи Россия) ва «Русское поле» (Молдова) чоп шудаанд. Баъзе аз асарҳояш ба забонҳои ӯзбекӣ ва арманӣ тарҷума шудаанд.<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе: «Адиб», 2014, – С. 233-234. ISBN 978-99947-2-379-9</ref>
-дил мегудозад ва ба армуғон меорад. Чун мутолиоти бисёр амиқу
-дақиқ дар мутуни насри русу Ғарб дорад ва ҳамзамон аз адабиёти
-пешину муосири форс-тоҷик хуб баҳраманд аст, ҳузури муассири
-нигорандагиаш тез собит шуд. Осораш ҳам аз назари қолаб ва
-наҳваи тавсиф, тасвирпардозӣ ва ҳам аз лиҳози маънӣ наву тоза
-аст. Дар нигоштаҳояш омезаи аз табиатситоии романтикии русу
-Аврупо ва табиатгароии орифони шарқӣ ҳувайдост, ба ёдоварӣ ва
-бозофаринии арзишҳои дерина ҳамвора рӯй меораду дар ростои
-бедории афкори ҷомеъа ҷадал менамояд.
-Дар дромнависӣ низ истеъдоди Мансур Сурӯш зуҳур кардааст.
-Намоишномаҳои «Акси садои тӯлонӣ», «Ба куштани ман ҳанӯз
-фурсат хоҳед ёфт» (ҳар ду дар Театри драмаи русии ба номи
-В.Маяковский рӯи саҳна омадаанд), «Шиквае аз ту надорам асри
-ман», «Омӯрзиш» ва ғайра баёнгари муносибати ҷиддии муаллиф
-ба ин жанри адабиётанд. Афзун бар ин, номрафта ҷуръати
-бебокона намуда, даст ба тарҷумаи бадеъӣ аз тоҷикӣ ба русӣ зад,
-намунаи фаровон аз осори адабии классикон ва адибони муосир,
-публисистикаи тоҷикро ба забони Пушкину Толстой баргардонд
-ва ба ин васила дар муаррифии адабиёти миллат ба хориҷиён
-саҳм мегузорад. Мураттиби китоби «Садриддин Айнӣ ва яҳудиёни
-Бухоро» (ба забони русӣ, соли 2012) мебошад.
 ==Мукофот==
-ӯ сазовори Ҷойизаи  адабии  Иттифоқи  нависандагони   Тоҷикистон ба номи [[Садриддин Айнӣ]] ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи [[Абулқосим Лоҳутӣ]] (ду маротиба) гардидааст.
+Ҷойизаи  адабии  Иттифоқи  нависандагони   Тоҷикистон ба номи [[Садриддин Айнӣ]] ва Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи [[Абулқосим Лоҳутӣ]] (ду маротиба) гардидааст.
 ==Намунаи осор==
-* Изгнание [Текст]. - Душанбе, 1994. - С.123.
+* Изгнание. - Душанбе, 1994. - С.123.
-* Чала [Матн]: Роман // Памир. -1995. - № 7-12.
+* Чала. Роман // Памир. -1995. - № 7-12.
-* Замурованный грех [Текст]: Автобиографическая проза. - Душанбе, 1999. - С.148.
+* Замурованный грех. Автобиографическая проза. - Душанбе, 1999. - С.148.
-* Метка Азроила [Текст]: Рассказы, публисистика. - Душанбе, 1999. - С.88.
+* Метка Азроила. Рассказы, публисистика. - Душанбе, 1999. - С.88.
-* Ҳалвоӣ [Матн]: Ҳикоятҳо, мақолаҳо ва намоишномаҳо. - Душанбе, 2001. - С.147.
+* Ҳалвоӣ. Ҳикоятҳо, мақолаҳо ва намоишномаҳо. - Душанбе, 2001. - С.147.
-* Утреняя молитва [Текст]: Повести и рассказы. - Душанбе, 2002. – 119 с.
+* Утреняя молитва. Повести и рассказы. - Душанбе, 2002. – 119 с.
-* Ду боли як иқбол. [Матн]. - Душанбе, 2013. - С.127
+* Ду боли як иқбол. - Душанбе, 2013. - С.127
 ==Адабиёт доир ба Суруш==
-* Ковтун Марина Борисовна. Жанрово - стилевые искания в творчестве Мансура Суруша [Текст]. - Душанбе, 2003. - 127 с.
+* Ковтун Марина Борисовна. Жанрово - стилевые искания в творчестве Мансура Суруша. - Душанбе, 2003. - 127 с.
-* Ковтун Марина Борисовна. Жанрово - стилевые искания в творчестве Мансура Суруша [Текст]. - Душанбе, 2004. - 97 с.
+* Ковтун Марина Борисовна. Жанрово - стилевые искания в творчестве Мансура Суруша. - Душанбе, 2004. - 97 с.
-* Мансур Сурӯш ( Сайфиддинов Мансур) // Адибони Тоҷикистон [Матн]. - Душанбе, 2003. - С.527-529.
+* Мансур Сурӯш ( Сайфиддинов Мансур) // Адибони Тоҷикистон. - Душанбе, 2003. - С.527-529.
-* Абдухолиқ Набавӣ. Шамсиддини Солеҳ. Намози бомдоди нависанда [Матн] // Адабиёт ва санъат. - 2009. - 11 июл.<ref>[ftp://91.218.161.60/kitobho/Takvim_2014.pdf Тақвими ҷашн ва санаҳои муҳими Ҷумҳурии Тоҷикистон (барои соли 2014) - Душанбе: Бухоро, 2012.- 95 с.]</ref>
+* Абдухолиқ Набавӣ. Шамсиддини Солеҳ. Намози бомдоди нависанда. // Адабиёт ва санъат. - 2009. - 11 июл.<ref>[ftp://91.218.161.60/kitobho/Takvim_2014.pdf Тақвими ҷашн ва санаҳои муҳими Ҷумҳурии Тоҷикистон (барои соли 2014) - Душанбе: Бухоро, 2012.- 95 с.]</ref>
 == Сарчашма ==
 <references/>
@@ Сатри 61: / Сатри 58: @@
 [[Гурӯҳ:Дромнависон аз рӯи алифбо]]
 [[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик аз рӯи алифбо]]
 [[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик]]
-[[Гурӯҳ:Нависандаҳо аз рӯи алифбо]]
 [[Гурӯҳ:Нависандагони Тоҷикистон]]
 [[Гурӯҳ:Дромнависони Тоҷикистон]]