Муҳаммадамини Бухороӣ
Ами́н (Муҳаммадамини Бухороӣ; с. тав. ва ваф. номаълум) — шоири тоҷик (а. 19).
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Ба қавли тазкиранигорон (мас., Муҳтарам, «Тазкират-уш-шуаро») Амин аз шоирони тавоно ва боистеъдоди замон будааст. Бештар ғазалу мухаммас месурудааст. Ба ӯ инчунин ду маснавӣ — «Маснавии Шариф» ва «Маснавии Латиф»-ро нисбат медиҳанд. Бо тиббу табобат низ шуғл доштааст.
Намунаи ашъор
[вироиш | вироиши манбаъ]Абёти зерин аз ӯст:
- Дӯстон, ёд аз нигоҳи чашми мафтунаш кунед,
- Раҳм бар ҳоли гирифторони маҳзунаш кунед.
- То шавад хотир тасаллиёб дар дашти ҷунун,
- Қиссаи пурғуссаи ман назди Маҷнунаш кунед.
- Дар миён ояд сухан ҳар гаҳ ба тамдеҳи алиф,
- Ёд аз он қомати мавзуни болояш кунед.
- То сарояд тӯтии килки Амин ҳар ҷо сухан,
- Офарин бар табъи софу ҳусни мазмунаш кунед.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]- Амин // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.