Назди (пешоянд)

Назди ( назд + бандаки изофӣ ) — пешоянди номӣ буда, муродифи пешоянди пеши аст ва дорои тобиши маънои наздик будан ба ашёе мебошад.. Вай бо пешояндҳои аслии дар, ба, аз кор фармуда. мешавад.

Мисолҳо

• Вай ҷаҳида хесту назди машина омада истод ( Пӯлод Толис);
• Дар назди бобо дастурхони пур аз нозу неъмат кушоданд (Раҳим Ҷалил);

* Аз назди хатти роҳи оҳан то доманаи кўҳҳо баҳри васеи алаф бо тамоми зебоии худ паҳн гашта буд (Пӯлод Толис), Наздики||аз наздики барои ифодаи муносибатҳои масоҳа ва замон истеъмол мешавад.

Мисолхо

• Ҳавлии Юсуфамак дар наздикии дарё воқеъ шудааст (Пўлод Толис);
• Наздики офтобшинам ба Душанбе расиданд (Сотим Улуғзода);
• Аммо ду касе, ки моро пешвоз гирифта ба хона дароварда буданд, дар наздикии мо нишастанд (Садриддин Айнӣ).

Нигаред низ

• Пешоянди номӣ

Сарчашма

• Грамматикаи забони адабии ҳозираи тоҷик.- Душанбе:Дониш,1985. - с.295