Сайдак

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Сайдак
Сайга
Табақабандии илмӣ
Номи байнулмилалии илмӣ
Saiga tatarica
(Linnaeus, 1766)
Мутародифот
  • Capra tatarica Linnaeus, 1758
  • Saiga ricei Frick, 1937[1]
Ареал
тасвир
Вазъияти ҳифз

Сайдак, сайга́[2][3], сайга́к[2] (лот. Saiga tatarica) — як ҷонвари ҷуфтсумеро гӯянд, ки ба ковокшохҳо мансуб аст.

Тавсифот[вироиш | вироиши манбаъ]

Дарозии танаи наринаашон то 140 см, қадаш то 80 см, вазнаш то 40 кг ва модинааш хурдтар аст. Биниаш дарози Хартумшакл. Шохаш зардтоб (дарозиаш қариб 40 см); модинааш бешохири Мӯи тахтапушташ зардча ва шикамаш сафед.

Паҳншавӣ[вироиш | вироиши манбаъ]

Дар Муғулистон, Xитойи Ғарбӣ, СССР (Кавкази Пеш, даштҳои Қалмоқ, соҳили чапи поёноби дарёи Волга, Казоқистон ва қисми шимолии Осиёи Миёна) вомехӯрад. Сайдакҳо асосан дар дашту нимбиёбонҳо пода-пода зиндагӣ мекунанд. Сайдак ҳайвони алафхӯр аст. Баҳорон ба тарафҳои Шимол кӯчида, зимистон боз Ҷануб бармегардад. Ниҳоят тез мдавад (72 км/c.). Дар зимистони сербарфу хунук бисёр нобуд мешавад. Моҳи декабр ба гуши омада, баъди 5 моҳ 2 бача мезояд. Сайдак аҳамияти саноатӣ дорад; пӯст ва гӯшташро истифода мебаранд. Аввали садаи XX саршумори Сайдак хеле кам шуда буд 344 ва аз соли 1919 шикори сайдакро тамоман манъ карданд. Алҳол саршумори асос қариб ба 2 млн расидааст. Аз соли 1951 сайдакро бо иҷозати махсус шикор мекунанд.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

  1. Paleobiology Database: Saiga tatarica
  2. 2.0 2.1 Банников А. Г., Флинт В. Е. Отряд Парнокопытные (Artiodactyla) // Жизнь животных. Том 7. Млекопитающие / под ред. В. Е. Соколова. — 2-е изд. — М.: Просвещение, 1989. — С. 493—495. — 558 с. — ISBN 5-09-001434-5
  3. Данилкин А. А. Млекопитающие фауны России и сопредельных территорий. Полорогие (Bovidae). — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2005. — С. 101. — 550 с. — ISBN 5-87317-231-5

Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]