Jump to content

Фиръавн

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Ҳайкали Фиръавн Хафр, Салтанати қадим. Осорхонаи Миср, Қоҳира

Фиръавн (/ˈfɛər/, /[unsupported input]ˈf.r/; мисрӣ: pr ꜥꜣ;[note 1] Ибрии Тавротӣ: פַּרְעֹהParʿō) — унвони подшоҳи Мисри қадим аз сулолаи якум (тақрибан 3150 пеш аз милод) то соли 30 пеш аз милод ба Ҷумҳурии Рум ҳамроҳ шудани Мисри Қадим. Барои аксари таърихи Миср он унвони расмӣ набуд, аммо дар ибтидо дар давраи Салтанати Нав ҳамчун эвфемизм ба хотири пешгирӣ аз зикри номи шоҳӣ ва номбар кардани унвонҳои расмии шоҳона ба вуҷуд омадааст ва махсусан дар миёнаҳои ҳазораи якуми пеш аз милод паҳн шудааст [1].

pr ꜥꜣ
«Великий дом»
иероглиф
O1
O29

Калимаи юнонии Φαραώ аз Китоби Муқаддас гирифта шудааст (ибрӣ: פרעה par'ōh); мисри. аслӣpr ꜥꜣ ба маънои аслии «хонаи бузург», яъне қасри подшоҳӣ [2]. Аз давраи Подшоҳии Нав (асрҳои XVI-XI пеш аз милод) номи қаср ба таври истиоравӣ худи ҳокимро ифода мекунад ва аз асри X пеш аз милод.

Нахустин сохторҳои давлатии ибтидоӣ — номҳо дар водии Нил на дертар аз миёнаҳои ҳазораи IV пеш аз милод пайдо шуданд. Хеле дере нагузашта, дар ин давлатҳои прото-давлатҳо ҳокимияти бемаҳдуди меросии ҳукмрон ба вуҷуд омад, ки вазифаҳои роҳбари ҳарбӣ, коҳин ва мудири иқтисодиётро ба ҳам мепайвандад ва муттаҳидшавии онҳо оғоз ёфт [3]. Подшоҳро ҳамчун кафили илтифоти худоён ба кишвар медонистанд. Дар баробари ин, пай дар пай Аҳромҳои бузург сохта шуданд, ки қудрати истисноӣ ва бузургии ҳокимони он замонро ифода мекунанд [4].

Забт кардани шаҳри Дапур аз ҷониби Рамессе II, Салтанати нав
nswt-bjtj —
Фараон Верхнего и
Нижнего Египта
иероглиф
sw
t
L2
t


A43A45


S1
t
S3
t


S2S4


S5

Вақте ки ҳокимони Фиван Камос ва Яҳмоси I муяссар шуд, ки Гиксоҳоро ронанд ва Салтанати навро таъсис диҳанд, Миср худро дар вазъияти нави сиёсӣ пайдо кард: сарфи назар аз забтҳо дар ҷануб ва шарқ, он дигар қудрати пурқувват дар ҷаҳон набуд, ки ба мисриён маълум буд — он дорои рақибони пурқуввате ба мисли Давлати Митан ва баъдтар подшоҳии Хеттиҳо буданд.

Либосҳои Фиръавн. Таҷдиди замонавӣ дар асоси тасвирҳо дар қабрҳо
Нишони Тутанхамон: асо ва чӯб, асри 14 пеш аз милод.

Сифатҳои шоҳона аз давраи пеш аз династӣ ба мерос гирифта шуда, қисман аз худоён «қарз гирифтаанд»[5].

«Рӯйхати шоҳона»-и фиръавнҳо

[вироиш | вироиши манбаъ]
  1. «Санги Палермо» ок. XXV в. до н. э. (Палермо, музей «Antonio Salinas»).
  2. «Феҳристи подшоҳони Саққора» — полустёртый перечень фараонов VI династии на крышке базальтового гӯри сангӣ Анхесенпепи I — ҳамсари фиръавн Пепи I, ок. XXIII-XXIV вв. до н. э.
  3. «Карнакский список», храм Ипет-Исут, Карнак, ок. XV в. до н. э. (Париж, музей Лувр).
  4. «Абидосский список 2», храм Сети I, Абидос, ок. XIII в. до н. э. (АРЕ, памятники около селения Эль-Араба-эль-Мадфуна).
  5. «Абидосский список 1» храм Рамсеса II, Абидос, ок. XIII в. до н. э. (Лондон, Британский музей).
  6. «Саккарский список 2», гробница зодчего Тунари, Саккара, ок. XIII в. до н. э. (Каир, Каирский египетский музей).
  7. «Туринский царский папирус» ок. XII в. до н. э. (Турин, Туринский египетский музей).
  8. Перечисление царей Египта у Геродота в его «Истории», книга II Евтерпа, V в. до н. э.
  9. «Египтика» Манефона, III в. до н. э.; не сохранилась, известна по цитированию некоторых античных и раннесредневековых авторов: Иосиф Флавий (I век), Секст Юлий Африкан (III век), Евсевий Кесарийский (III/IV века), Иоанн Малала («Хронография», VI век), Георгий Синкелл (VIII/IX века).
  10. Перечень царей Египта у Диодора Сицилийского в его «Исторической библиотеке», I век до н. э.

Ҳамчунин нигаред

[вироиш | вироиши манбаъ]
  • И. А. Ладынин, М. Д. Бухарин, Б. С. Ляпустин, А. А. Немировский. История Древнего Востока. — Москва: Дрофа, 2009. — 623,[1] с. — («Высшее образование»). — ISBN 978-3-358-01189-2.
  • Кристиана Циглер(англ.). Долина Нила / ред. А. Х. Дани, Ж-П. Моэн, А. Н. Сахаров, Э. А. Манушин. — История человечества. — М.: ЮНЕСКО, Магистр-пресс, 2003. — Т. 2: III тысячелетие до н.э. — VII век до н.э.. — 624 с. — ISBN 978-92-3-402811-0.
  • {{{заглавие}}}.
  • И. А. Ладынин. Сакрализация царской власти в древнем Египте в конце IV – начале II тыс. до н.э. // Сакрализация власти в истории цивилизаций. — Москва: Институт Африки РАН, 2005. — С. 55—81. — 447 с. — ISBN 5-201-04781-5.
  • Sir Alan Gardiner. Egyptian Grammar: Being an Introduction to the Study of Hieroglyphs. — Third Edition, Revised. — London: Oxford University Press, 1964. — P. 71-76. — (Excursus A).
  • Jan Assmann. Der Mythos des Gottkönigs im Alten Ägypten // Menschen — Heros — Gott: Weltentwürfe und Lebensmodelle im Mythos der Vormoderne. — Third Edition, Revised. — Stuttgart: Franz Steiner, 2009. — P. 11-26. — (Excursus A). — ISBN 10:3515092943.


Хатои ёдкард: <ref> tags exist for a group named "note", but no corresponding <references group="note"/> tag was found

  1. История Древнего Востока, 2009.
  2. История человечества, 2003.
  3. История Древнего Востока, 2009.
  4. История Древнего Востока, 2009.
  5. История человечества, 2003.