Шараф
Зоҳир
Шараф (форсӣ: شرف — бузургаворӣ, баландмартабагӣ) — аз сифоти ахлоқии инсон, арзёбии иҷтимоӣ фард, ки нигариш ҷомеъаро нисбат ба шаҳрванд таъйин мекунад.
Ин калима дар асл ба маънои баландӣ ва макони баланд аст. Ба фарде баландмартаба ва бузургавор, шариф гуфта мешавад[1]. Шариф (дар арабӣ ба маънии наҷиб, меҳтар ва ҳамчунин рафеъу қавӣ дар муқобили вазеъ ва заиф) дар байни аъроб унвони ҳар марде аст, ки ба сабаби мафохири аҷдодии хеш аз ашхоси одӣ бартар шумурда шавад. Ин бартарӣ, ки аз тариқи падар ба писар мунтақил мегардад, «шараф» хонда мешавад.
Нигаред низ
[вироиш | вироиши манбаъ]Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ فرهنگ فقه فارسي - موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي - کتابخانه مدرسه فقاهت(форсӣ). lib.eshia.ir. 9 Январ 2024 санҷида шуд.