Ширин
Намуди зоҳир
Ширин | |
|---|---|
| | |
| Таваллуд |
асри VI |
| Даргузашт | 628 |
| Ҳамсар | Хусрави Парвиз |
| Фарзандон | Шаҳриёр ва Мардоншоҳ |
| Эътиқод | масеҳияти православӣ |
Ширин (асри VI, Устони Хӯзистон — 628) — шаҳбонуи Соcонӣ, маҳбубтарин ҳамсари Хусрави Парвиз. Низомӣ, Ширинро шаҳбонуи эронии арманитабор дониста, ки Хусрави Парвиз аз ҷавонӣ дилбохтаи ӯ шуда буд.
Бар асоси ривояти Фирдавсӣ Ширин баъд аз издивоҷи Хусрав бо Марям бар сарироҳи ӯ қарор мегирад ва достонҳои ҷавонияшонро ёдоварӣ мекунад, ва ин гуна ба ҳарамсарои шоҳ ворид мешавад ва дар ниҳоят Марямро заҳролуд карда ва мекушад.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Baum, Wilhelm (2004). Shirin: Christian Queen Myth of Love: A Woman Of Late Antiquity: Historical Reality And Literary Effect. ISBN 978-1-59333-282-2.
- Brosius, Maria (2000). "Women i. In Pre-Islamic Persia". Encyclopædia Iranica, online edition. New York. http://www.iranicaonline.org/articles/women-i.
- Orsatti, Paola (2006). "Ḵosrow o Širin". Encyclopædia Iranica, online edition. New York. https://iranicaonline.org/articles/kosrow-o-sirin.
- Payne, Richard E. (2015). A State of Mixture: Christians, Zoroastrians, and Iranian Political Culture in Late Antiquity. Univ of California Press. ISBN 978-0-520-29245-1.