Ҷованни Беллини

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод


Ҷованни Беллини
Giovanni Bellini
Сурат
Ном ҳангоми таваллуд Ҷованни Беллини
Таърихи таваллуд тақрибан 1430[1][2]
Зодгоҳ
Таърихи даргузашт 29 ноябр 1516(1516-11-29)[3][4][5][…], 26 ноябр 1516(1516-11-26)[6] ё 29 ноябр 1516[7]
Маҳалли даргузашт
Кишвар
Пеша рассом, illuminator, наққош
Падар Jacopo Bellini[d]
 Парвандаҳо дар Викианбор

Ҷованни Беллини (итолиёвӣ: Giovanni Bellini тақрибан 1431–1436 – 09.11.1516), – лақабаш Ҷамбеллино (Giambellino), рассом, ҳунарманд, рассоми асосии давраи Эҳёи пешини Венетсия, асосгузори анъанаи нав. Ба шарофати ӯ мактаби рассомии Венетсия аҳаммияти умумиаврупоӣ пайдо кард. Ӯ ҳамаи равияҳои рассомии давраи худро омезиш дода, диққатро ба вазифаҳои рангомезӣ ҷалб намуд. Асосгузори ба ном рангомезии венетсиягӣ. Усули анъанавии рассомии темпериро (рассомӣ бо ранге, ки ба он об ва зардии тухм омехтаанд) бо усули нави барои Итолиё бегона – наққошӣ бо рангҳои равғанӣ омезиш дод (меҳробҳои калисоҳои Санта Мария Глориоза Деи Фрари, 1485 – 1488; Сан Петро Мартире дар ҷазираи Мурано, 1488; Сан Дзаккария, 1505; тасвирҳои «Бибӣ Марям бо кӯдак»; манзараи «Базми худоён», 1514).

Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

  • Иванов С., Голованов К. Ф. Ф. Беллинсгаузен. Москва, 1952;
  • Болотников Н. Я., Ф. Ф. Беллинсгаузен и М. П. Лазарев // Русские мореплаватели. Москва, 1953.

Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]