Cаттори Набиҷон

Cаттори Набиҷон
Санаи таваллуд:	5 май 1917(1917-05-05)
Зодгоҳ:	Истаравшан, Вилояти Суғд, ҶШС Тоҷикистон
Санаи марг:	1986
Маҳалли марг:	ҶШС Тоҷикистон, Иттиҳоди Шӯравӣ
Мамлакат:	Иттиҳоди Шӯравӣ
Ҷойҳои кор:	Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ
Дараҷаи илмӣ:	донишёр (1968) ва Candidate of Philology[d] (1970)
Алма-матер:	Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ

Саттори Набиҷон (тав. 05.05.1917, ш. Истаравшан – ваф. 1986), адабиётшинос, номзади илмҳои филологӣ (1968), дотсент (1970).

Зиндагинома

Соли 1940 Донишкадаи давлатии омӯзгории ш. Сталинобод ба номи Т.Г. Шевченкоро хатм намудааст. Солҳои 1941–1945 дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ иштирок кардааст. Яке аз деҳаҳои Украинаро ба хотири ӯ Николай Сатторенко (дар давраи ҷанг бо ҳамин ном машҳур буд) номгузорӣ кардаанд. Солҳои 1949–1967 дар кафедраи адабиёти тоҷики Донишкадаи давлатии омӯзгории ш. Душанбе ба номи Т. Г. Шевченко ба сифати муаллими калон кор кардааст. Солҳои баъдӣ муаллими кафедраи адабиёти Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И. Ленин буд. Муаллифи зиёда 50 рисола ва мақолаҳои илмӣ ва илмию методӣ мебошад. Бо ордену медалҳои «Барои мудофиаи Ленинград», «Барои озод кардани Будапешт», «Барои озод кардани Вена», нишони сарисинагии «Аълочии маорифи халқи Тоҷикистон» ва ифтихорномаҳои Президиуми Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон қадрдонӣ карда шудааст.

Осор

• Ҳаёт ва эҷодиёти Зуфархон Ҷавҳарӣ, Д., 1960;
• Корҳои контролӣ барои студентони ғоибхон, Д., 1961.

Пайвандҳои беруна

• Энсиклопедияи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ