Cаттори Набиҷон

Cаттори Набиҷон
Cаттори Набиҷон
Таърихи таваллуд:	5 май 1917
Зодгоҳ:	Истаравшан, вилояти Суғд, ҶШС Тоҷикистон;
Таърихи даргузашт:	1986
Маҳалли даргузашт:	ҶШС Тоҷикистон, ИҶШС;
Кишвар:	ИҶШС;
Ҷойҳои кор:	ДДОТ ба номи С. Айнӣ;
Дараҷаи илмӣ:	донишёр (1968) ва номзади илмҳои филология[d] (1970)
Алма-матер:	ДДОТ ба номи С. Айнӣ (1940);

Саттори Набиҷон (5 майи 1917, Истаравшан — 1986) — адабиётшинос, номзади илмҳои филологӣ (1968), дотсент (1970).

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Соли 1940 Донишкадаи давлатии омӯзгории шаҳри Сталинобод ба номи Т. Г. Шевченкоро хатм намудааст. Солҳои 1941—1945 дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ иштирок кардааст. Яке аз деҳаҳои Украинаро ба хотири ӯ Николай Сатторенко (дар давраи ҷанг бо ҳамин ном машҳур буд) номгузорӣ кардаанд. Солҳои 1949—1967 дар кафедраи адабиёти тоҷики Донишкадаи давлатии омӯзгории шаҳри Душанбе ба номи Т. Г. Шевченко ба сифати муаллими калон кор кардааст. Солҳои баъдӣ муаллими кафедраи адабиёти Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В. И. Ленин буд. Муаллифи зиёда 50 рисола ва мақолаҳои илмӣ ва илмию методӣ мебошад.

Ҷоизаҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Бо ордену медалҳои «Барои мудофиаи Ленинград», «Барои озод кардани Будапешт», «Барои озод кардани Вена», нишони сарисинагии «Аълочии маорифи халқи Тоҷикистон» ва ифтихорномаҳои Президиуми Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон қадрдонӣ карда шудааст.