Байрут: Тафовут байни таҳрирҳо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Content deleted Content added
х →‎top: ислоҳи шаблони таҷдидшуда using AWB
илова
Сатри 3: Сатри 3:
[[Акс:Beirut_sunset(5).jpg|thumb|right|150px|Нишасти офтоб, Бейрут]]
[[Акс:Beirut_sunset(5).jpg|thumb|right|150px|Нишасти офтоб, Бейрут]]


'''Бейру́т''' ([[забони арабӣ|арабӣ]] ''' بيروت''') — [[пойтахт]] [[Лубнон]].
'''Бейрут''' ([[забони арабӣ|арабӣ]] ''' بيروت''') — [[пойтахт]]и [[Лубнон]].
Бейрут дар соҳили шарқии Баҳри Миёназамин, дар доманаи кӯҳҳои Лубнон ҷойгир аст. Аҳолиаш бо маҳалҳои атрофаш 2 млн нафар (2010). Маркази р. о., фурудгоҳи байналмилалӣ дорад. Бейрут маркази калони нақлиётӣ буда, бандари баҳриаш минтақаи савдои озод аст ва тиҷорати транзитии мамлакатҳои Шарқи Наздику Миёна ва Аврупо аз он интиқол мегардад. Бейрут (номи қадимиаш Берит, Берута) аз ҳазорсолаи 2 то м. маълум аст. Аз а. 4 маркази бузурги савдо ва ҳунармандии минтақа. Аз охири асри 1 то м. Мустамликаи Юнон. Дар миёнаҳои асри 6 аз заминҷунбии сахт хароб гардид. Соли 635 дар ҳайати Хилофати Араб буда, с. 1110 аз тарафи салибдорон муҳосира гардид ва ба ҳайати Империяи Лотинӣ дохил шуд. Соли 1291 Бейрутро мамлукҳо ва с. 1516 Империяи Усмонӣ ғасб карданд. Солҳои 1772 ва 1773 ҳангоми ҷанги русҳо бо туркҳо (1768–74) аз тарафи флоти рус муҳосира гардид. Соли 1918 онро қувваҳои ҳарбии Антанта ишғол карданд. Соли 1920 пойтахти давлати Лубнони Кабир (аз с. 1926 Ҷумҳурии Лубнон) зери мандати Фаронса ва аз с. 1941 – пойтахти давлати мустақили Лубнон. Солҳои 1952–75 ба маркази калони молиявию тиҷоратӣ, саноатӣ ва фарҳангии Баҳримиёназамини Шарқӣ табдил ёфт. Бейрут, ки зеботарин шаҳри мамолики араб ҳисоб меёфт ва онро «Мадинат-ул- қудс» (шаҳри муқаддас) меномиданд, дар рафти ҷанги гражданӣ дар Лубнон (1975–90) хароб гардид. Баъдан дар услуби «усмонию фаронсавӣ» чун шаҳри замонавӣ қомат афрохт. Низоъҳои мазҳабии авв. с-ҳои 70 а. 20 боиси тақсимшавии Бейрут ба бахшҳои шарқӣ – христианӣ ва ғарбӣ – мусулмонӣ гардид. Дар Бейрут саноати коркарди филиззот, нассоҷӣ, шоҳибофӣ, чармгарӣ тараққӣ кардааст. Ба хориҷа меваҳои ситрусӣ, себ, равғани зайтун, абрешим, пашм содир мекунад. Дар Бейрут Донишгоҳи давлатии Лубнон, донишгоҳҳои Амрико (1866) ва араб (1960) мавҷуданд. Дар Бейрути куҳна Масҷиди ҷомеи Умар (1291 аз дайри Юҳаннои Таъмидӣ ба масҷид табдил дода шуд), «Масҷиди дарборӣ » (Боб-ус-сарой, аввали а. 16), Қасри Калон (1853) маҳфуз мондааст. Осорхонаи бостоншиносӣ(археологӣ) ва Сурсок (санъати асримиёнагӣ ва муосири Лубнон) дорад.

== Инҷоро ҳам бингаред ==
Аҳолӣ 2,1 млн. нафар
{{Умуми}}


== Сарчашма ==
* {{ЭМТ|Бейрут |2|муаллиф= }}
{{Пойтахтҳо Осиё}}
{{Пойтахтҳо Осиё}}

Нусха 06:24, 30 ноябри 2018

Маҳалли аҳолинишин
Байрут
ар. بيروت
Парчам Нишон
Парчам Нишон
Кишвар  [[|]]
Таърих ва ҷуғрофиё
Аввалин номбарӣ 1500 то м.
Масоҳат
  • 20 000 000 м²
Баландии марказ 0 м
Минтақаи замонӣ UTC+02:00 ва UTC+03:00
Аҳолӣ
Аҳолӣ
  • 2 421 354 тан (2023)
Шиносаҳои ададӣ
Пешшумораи телефон 01
beirut.gov.lb
Нишон додан/Пинҳон кардани харита
 Парвандаҳо дар Викианбор
Оқибати ҷанг (2004)
Нишасти офтоб, Бейрут

Бейрут (арабӣ بيروت) — пойтахти Лубнон. Бейрут дар соҳили шарқии Баҳри Миёназамин, дар доманаи кӯҳҳои Лубнон ҷойгир аст. Аҳолиаш бо маҳалҳои атрофаш 2 млн нафар (2010). Маркази р. о., фурудгоҳи байналмилалӣ дорад. Бейрут маркази калони нақлиётӣ буда, бандари баҳриаш минтақаи савдои озод аст ва тиҷорати транзитии мамлакатҳои Шарқи Наздику Миёна ва Аврупо аз он интиқол мегардад. Бейрут (номи қадимиаш Берит, Берута) аз ҳазорсолаи 2 то м. маълум аст. Аз а. 4 маркази бузурги савдо ва ҳунармандии минтақа. Аз охири асри 1 то м. Мустамликаи Юнон. Дар миёнаҳои асри 6 аз заминҷунбии сахт хароб гардид. Соли 635 дар ҳайати Хилофати Араб буда, с. 1110 аз тарафи салибдорон муҳосира гардид ва ба ҳайати Империяи Лотинӣ дохил шуд. Соли 1291 Бейрутро мамлукҳо ва с. 1516 Империяи Усмонӣ ғасб карданд. Солҳои 1772 ва 1773 ҳангоми ҷанги русҳо бо туркҳо (1768–74) аз тарафи флоти рус муҳосира гардид. Соли 1918 онро қувваҳои ҳарбии Антанта ишғол карданд. Соли 1920 пойтахти давлати Лубнони Кабир (аз с. 1926 Ҷумҳурии Лубнон) зери мандати Фаронса ва аз с. 1941 – пойтахти давлати мустақили Лубнон. Солҳои 1952–75 ба маркази калони молиявию тиҷоратӣ, саноатӣ ва фарҳангии Баҳримиёназамини Шарқӣ табдил ёфт. Бейрут, ки зеботарин шаҳри мамолики араб ҳисоб меёфт ва онро «Мадинат-ул- қудс» (шаҳри муқаддас) меномиданд, дар рафти ҷанги гражданӣ дар Лубнон (1975–90) хароб гардид. Баъдан дар услуби «усмонию фаронсавӣ» чун шаҳри замонавӣ қомат афрохт. Низоъҳои мазҳабии авв. с-ҳои 70 а. 20 боиси тақсимшавии Бейрут ба бахшҳои шарқӣ – христианӣ ва ғарбӣ – мусулмонӣ гардид. Дар Бейрут саноати коркарди филиззот, нассоҷӣ, шоҳибофӣ, чармгарӣ тараққӣ кардааст. Ба хориҷа меваҳои ситрусӣ, себ, равғани зайтун, абрешим, пашм содир мекунад. Дар Бейрут Донишгоҳи давлатии Лубнон, донишгоҳҳои Амрико (1866) ва араб (1960) мавҷуданд. Дар Бейрути куҳна Масҷиди ҷомеи Умар (1291 аз дайри Юҳаннои Таъмидӣ ба масҷид табдил дода шуд), «Масҷиди дарборӣ » (Боб-ус-сарой, аввали а. 16), Қасри Калон (1853) маҳфуз мондааст. Осорхонаи бостоншиносӣ(археологӣ) ва Сурсок (санъати асримиёнагӣ ва муосири Лубнон) дорад.

Инҷоро ҳам бингаред

Викианбор маводҳои вобаста ба мавзӯи
Байрут дорад

Сарчашма