Ҳиндуия

Ҳиндуия яке аз динњои сернуфузи миллї мебошад. Он дар миёнаи њазораи яки солшумории мелодї, яъне асрњои IV-VI дар империяи Гупта ба амал омадааст. Њиндуия арабишакли калимаи форси Њинду /дарёи Инд/ мебошад. Њиндуия дар асоси брањмания пайдо шудааст. Ва брањмания худои Брањмаро, ки холиќи љањон аст, парастиш менамояд. Дар баробари Брањма худоён Вишну /муњофизи олам/ ва Шива /харобкори олам/ парастида мешаванд, ки баќавли муњаќќиќон салосаи муќаддаси њиндуия - тримуритиро ташкил медињанд. Асоси таълимот њиндуия дар Ведањо баён шудааст. Он аз чор маљмўа иборат мебошад: Ригведа /маљмўаи сурудњои асотирї/, Самаведа /маљмўаи дастурот доир ба маросимњо/, Яљурведа /маљмўаи ќоидањои ќурбонї/ ва Атхарваведа /маљмўа дар бораи ќоида ва дуоњои сењрангез/. Яке аз аслњои муњими њиндуия таълимот дар бораи сапсара /аз санскритсаёњат, кишваргардї/ аз нав тавалудшавї, таносухи руњ мебошад. Рўњ метавонад аз инсон ба рустанї, њайвон ва баръакс мутобиќи ќонуни карма /аз санскрит-амал, вазифа/ гузарад. Њар кас мувофиќи амалаш мукофот мегирад, вобаста ба он ки то чї андоза талаботи њиндуияро иљро мекунад. Маќсади асосии њаёти инсон аз рўи таълимоти њиндуия дарёфти гузариш аз таносух гузариш ба васл бо Брањма - рўњи љањонї, нафси кулл мебошад.