Раззоқ Ғаффоров: Тафовут байни таҳрирҳо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Content deleted Content added
х Иловаи акс
Сатри 2: Сатри 2:
|Номи тоҷикӣ= Раззоқ Ғаффоров
|Номи тоҷикӣ= Раззоқ Ғаффоров
|Номи аслӣ= Раззоқ Ғаффоров
|Номи аслӣ= Раззоқ Ғаффоров
|Акс=noimage.gif
|Акс=Гаффоров Раззок.jpg
|Зодрӯз= [[15 январ]] и соли [[1932]]
|Зодрӯз= [[15 январ]] и соли [[1932]]
|Зодгоҳ= ш. [[Самарқанд]]
|Зодгоҳ=ш. [[Самарқанд]]
|Даргузашт= [[25 май]]и соли [[2001]]
|Даргузашт= [[25 май]]и соли [[2001]]
|Вазифа= олим, узви вобастаи АИ ҶТ
|Вазифа= олим, узви вобастаи АИ ҶТ
}}
}}
'''Раззоқ Ғаффоров''' - ([[15 январ]] и соли [[1932]], н. [[Самарқанд]][[25 май]]и соли [[2001]] ), олими забоншинос, доктори илми филологӣ (1980), профессор (1986), узви вобастаи АИ ҶТ (1991). Узви Иттфоқи нависандагони Тоҷикистон (1989), дорандаи [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино]] (1989), “Аълочии маорифи Тоҷикистон” (1992).


Раззоқ Ғаффоров (15.01.1932 – ваф. 25.05.2001), олими забоншинос, доктори илми филологӣ (1980), профессор (1986), узви вобастаи АИ ҶТ (1991). Узви ИН Тоҷикистон (аз с.1989), дорандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино (1989), “Аълочии маорифи Тоҷикистон” (1992).


==Ҳолнома==
==Ҳолнома==
Дар д. Хоҷа Ғуломи н. Самарқанд ба дунё омадааст. Дар шӯъбаи забон ва адабиёти Донишкадаи омӯзгории тоҷик, ки аз ҷониби [[Тоҷикистон]] дар [[Самарқанд]] таъсис дода шуда буд, таҳсил намудааст (1947-1949). Муаллими мак. миёнаи д. Чоркӯҳи н. Исфараи Тоҷикистон ва қарияи Оҳалики н. Самарқанд (1949-1951), Донишгохи омӯзгории Самарқанд ба номи С.Айнӣ (1954-1959). С. 1959 бо даъвати маъмурияти ИЗА ба номи Рӯдакии АФ Тоҷ. ба Сталинобод омадааст: ход. хурди илмии шӯъбаи забони адабии тоҷик (1959-1965), муд. шӯъбаи лаҳҷашиноси (1965-92) Институти ЗА ба номи А. Рӯдакии АФ Тоҷикистон.
Дар д. Хоҷа Ғуломи н. Самарқанд ба дунё омадааст. Дар шӯъбаи забон ва адабиёти Донишкадаи омӯзгории тоҷик, ки аз ҷониби [[Тоҷикистон]] дар [[Самарқанд]] таъсис дода шуда буд, таҳсил намудааст (1947-1949). Муаллими мактаби миёнаи д. Чоркӯҳи н. Исфараи Тоҷикистон ва қарияи Оҳалики н. Самарқанд (1949-1951), Донишгохи омӯзгории Самарқанд ба номи С. Айнӣ (1954-1959). С. 1959 бо даъвати маъмурияти ИЗА ба номи Рӯдакии [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]] ба Сталинобод омадааст: ходими хурди илмии шӯъбаи забони адабии тоҷик (1959-1965), мудири шӯъбаи лаҳҷашиноси (1965-1992) Институти ЗА ба номи А. Рӯдакии [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]]. Соли [[1992]] маъмурияти Донишгоҳи давлатии Самарқанд ба номи А. Навоӣ барои таҳкими факултети филологияи тоҷик ӯро ба кор даъват намуд, ки дар он ҷо то охири умр мудири кафедраи забони тоҷ. буд. 15 нафар унвонҷӯ зери роҳбариаш рисолаи номзади дифоъ кардааст. Ба номи ӯ Омузишгоҳи омӯзгории [[Хуҷанд]] гузошта шудааст.
== Мероси илмӣ ==
== Мероси илмӣ ==


Муаллифи бештар аз 300 асару мақолаи илмӣ ва монография, аз ҷумла:
Муаллифи бештар аз 300 асару мақолаи илмӣ ва мон., аз ҷумла “Забон ва услуби Раҳим Ҷалил” (1966), “Замон ва забон” (1975), “Устоди бузурги сухан” (1978), “Шеваҳои ҷанубии забони тоҷикӣ” (қ.3 “Синтаксиси ҷумлаи содда”, 1979), “Синтаксиси лаҳҷаҳои тоҷикӣ” (1993), “Наттоқ ва устоди калом” (1999), яке аз муаллифони китоби дарсии “Услубшиносӣ дар мактаби миёна ва олӣ”, китобҳои дарсии “Забони тоҷикӣ барои факултаи филология”, “Грамматикаи академии забони тоҷикӣ”, асари 5-ҷилдаи “Шеваи ҷанубии забони тоҷикӣ”, ки барои он бо чанд тан аз ҳамкорон ва шогирдон сазовори [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино]] гардидааст ([[1989]]). Раиси Шӯрои дифои рисолаҳои док. ва номз. ИЗА ба номи Рӯдакии АФ ҶТ (1989-1993). С. [[1992]] маъмурияти Донишгоҳи давлатии Самарқанд ба номи А.Навоӣ барои таҳкими фак. филологияи тоҷик ӯро ба кор даъват намуд, ки дар он ҷо то охири умр муд. каф. заб. тоҷ. буд. 15 нафар унвонҷӯ зери роҳбариаш рисолаи номз. дифоъ кардааст. Ба номи ӯ Омузишгоҳи омӯзгории [[Хуҷанд]] гузошта шудааст.
* “Забон ва услуби Раҳим Ҷалил” (1966),
* “Замон ва забон” (1975),
* “Устоди бузурги сухан” (1978),
* “Шеваҳои ҷанубии забони тоҷикӣ” (қ.3 “Синтаксиси ҷумлаи содда”, 1979),
* “Синтаксиси лаҳҷаҳои тоҷикӣ” (1993),
* “Наттоқ ва устоди калом” (1999),

яке аз муаллифони китоби дарсии:
* “Услубшиносӣ дар мактаби миёна ва олӣ”,
* “Забони тоҷикӣ барои факултаи филология”,
* “Грамматикаи академии забони тоҷикӣ”,
* “Шеваи ҷанубии забони тоҷикӣ” (асари 5-ҷилда)
ки барои он бо ҳамкорон ва шогирдон сазовори [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино]] гардидааст ([[1989]]). Раиси Шӯрои дифои рисолаҳои доктори ва номзадии ИЗА ба номи Рӯдакии [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]] (1989-1993).


== Адабиёт==
==Манобеъ==
Энсиклопедияи советии РСС Тоҷикистон. Ҷилди 2. – Душанбе, 1989.
Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.47
{{Scientist-stub}}
{{Scientist-stub}}


{{Тоҷикистон}}
{{Тоҷикистон}}
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]]
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]]
[[Гурӯҳ: Фарҳанги Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ: Олимони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ: Олимони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Олимони Фарҳангистони улуми Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Олимони Фарҳангистони улуми Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Дар Самарқанд таваллудшудагон]]

Нусха 19:04, 10 май 2014

Шаблон:Зиндагинома Раззоқ Ғаффоров - (15 январ и соли 1932, н. Самарқанд25 майи соли 2001 ), олими забоншинос, доктори илми филологӣ (1980), профессор (1986), узви вобастаи АИ ҶТ (1991). Узви Иттфоқи нависандагони Тоҷикистон (1989), дорандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино (1989), “Аълочии маорифи Тоҷикистон” (1992).

Ҳолнома

Дар д. Хоҷа Ғуломи н. Самарқанд ба дунё омадааст. Дар шӯъбаи забон ва адабиёти Донишкадаи омӯзгории тоҷик, ки аз ҷониби Тоҷикистон дар Самарқанд таъсис дода шуда буд, таҳсил намудааст (1947-1949). Муаллими мактаби миёнаи д. Чоркӯҳи н. Исфараи Тоҷикистон ва қарияи Оҳалики н. Самарқанд (1949-1951), Донишгохи омӯзгории Самарқанд ба номи С. Айнӣ (1954-1959). С. 1959 бо даъвати маъмурияти ИЗА ба номи Рӯдакии АИ Тоҷикистон ба Сталинобод омадааст: ходими хурди илмии шӯъбаи забони адабии тоҷик (1959-1965), мудири шӯъбаи лаҳҷашиноси (1965-1992) Институти ЗА ба номи А. Рӯдакии АИ Тоҷикистон. Соли 1992 маъмурияти Донишгоҳи давлатии Самарқанд ба номи А. Навоӣ барои таҳкими факултети филологияи тоҷик ӯро ба кор даъват намуд, ки дар он ҷо то охири умр мудири кафедраи забони тоҷ. буд. 15 нафар унвонҷӯ зери роҳбариаш рисолаи номзади дифоъ кардааст. Ба номи ӯ Омузишгоҳи омӯзгории Хуҷанд гузошта шудааст.

Мероси илмӣ

Муаллифи бештар аз 300 асару мақолаи илмӣ ва монография, аз ҷумла:

  • “Забон ва услуби Раҳим Ҷалил” (1966),
  • “Замон ва забон” (1975),
  • “Устоди бузурги сухан” (1978),
  • “Шеваҳои ҷанубии забони тоҷикӣ” (қ.3 “Синтаксиси ҷумлаи содда”, 1979),
  • “Синтаксиси лаҳҷаҳои тоҷикӣ” (1993),
  • “Наттоқ ва устоди калом” (1999),

яке аз муаллифони китоби дарсии:

  • “Услубшиносӣ дар мактаби миёна ва олӣ”,
  • “Забони тоҷикӣ барои факултаи филология”,
  • “Грамматикаи академии забони тоҷикӣ”,
  • “Шеваи ҷанубии забони тоҷикӣ” (асари 5-ҷилда)

ки барои он бо ҳамкорон ва шогирдон сазовори Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино гардидааст (1989). Раиси Шӯрои дифои рисолаҳои доктори ва номзадии ИЗА ба номи Рӯдакии АИ Тоҷикистон (1989-1993).

Манобеъ

Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.47