Соҳиб Табаров: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added

Inline

Нусха 09:47, 21 Январ 2015

Шаблон:Зиндагинома Соҳиб Табаров - (23 ноябри соли 1924 Душанбе ), узви вобастаи Академияи илмҳои ҶТ, доктор ва профессори фахрии Донишгоҳи миллии Тоҷикистон.

Ҳолнома

Баъд аз хатми Донишгохи давлатии омузгории Душанбе аз соли 1943 то соли 1985 дар вазифаҳои гуногун дар ДДТ ба номи В.И. Ленин фаъолият намудааст. Солҳои 1953-1980 сарвари кафедраи адабиёти тоҷик, узви вобастаи Академияи илмҳои ҶТ С.Ш. Табаров буд. Мартабаи илмӣ ва фаъолияти адабиётшиносию мунаққидии С.Ш.Табаров боиси густариши беш аз пеш ва эътибори илмию таълимии кафедра гардид. Паҳлӯҳои мухталифи назарӣ ва амалии таърихи адабиёти давраи нави тоҷик дар асару мақолаҳои зиёди илмӣ ва илмию оммавии устод Табаров, мавриди тадқиқи амиқ қарор гирифтаанд. Дар давраи мудирии Табаров дар баробари устодони варзида – Шарифҷон Ҳусейнзода, Баҳром Сирус, Муллоҷон Фозилов, Ҳилол Каримов, Воҳид Асрорӣ, Турсунбой Неъматзода насли дигари омӯзгорон чун Саъдулло Асадуллоев, Зоҳир Аҳрорӣ, Асадулло Сӯфизода, Саъдоншо Имронов, Маҳмуд Давлатов, Хайрулло Муҳибов, Собира Аминова ва баъдтар Раҳим Мусулмонқулов, Худойназар Асозода, Абдулҳай Маҳмадаминов, Абдуҷаббор Раҳмонов, Маҳмаисуф Имомов, Абдувалӣ Давронов, Рустам Ваҳҳобов, Равшан Раҳмонӣ ба воя расиданд. Услуби тадқиқи Табаров С.Ш. дар пайравӣ ба академик Абдулғанӣ Мирзоев ва профессор А.Н. Болдирев, дақиқкорӣ, ба далелҳо эътибори ҷиддӣ додан ва аз ҳуҷҷатҳо эҳтиёткорона хулоса баровардан мебошад. Ба қавли академики чех Ян Рипка, Табаров С.Ш. дар илми филологияи тоҷик мактаби адабиётшиносии пурқуввате ба вуҷуд овардааст, ки онро шогирдонаш бомуваффақият идома медиҳанд. Аз соли 1985 ходими пешбари Пажуҳишгоҳи забон ва адабиёти Академияи илмҳои ҶТ, дотсент ва мушовири кафедраи назарияи адабиёт ва адабиёти навини форсии тоҷик шуда фаъолият намудааст.

Эҷодиёт

Муаллифи зиёда аз 850 асару таълифоти илмӣ, аз ҷумла дар китобҳои бунёдии «Пайрав Сулаймонӣ» (1962 нашри дувум 2013), «Ҳаёт, адабиёт, реализм» (дар панҷ ҷилд, солҳои 1966-1989), «С. Айнӣ – қофиласолори адабиёти советии тоҷик» (1977), «Мунзим. Беҳбудӣ» (2002) ва диг. мебошад.

Манобеъ

Энсиклопедияи олимони Донишгоҳи миллии Тоҷикистон. – Душанбе, 2008, с.304

Пайвандҳои беруна

Ин мақолаи хурд дар бораи одам аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед.
Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад.

@@ Сатри 1: / Сатри 1: @@
 {{Зиндагинома
 |Номи тоҷикӣ=  Соҳиб Табаров
-|Номи аслӣ= Соҳиб Табаров
+|Номи аслӣ= Соҳиб Шуҳратиевич Табаров
 |Акс= noimage.gif
 |Зодрӯз= [[23 ноябр]]и  соли [[1924]]
@@ Сатри 10: / Сатри 10: @@
 '''Соҳиб Табаров''' - ([[23 ноябр]]и  соли [[1924]]  [[Душанбе]] ), узви вобастаи [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶТ]], доктор ва [[профессор]]и фахрии [[Донишгоҳи  миллии Тоҷикистон]].
 ==Ҳолнома==
-Баъд аз хатми Донишгохи давлатии омузгории Душанбе аз соли 1943 то соли 1985  дар вазифаҳои гуногун дар [[Донишгоҳи  миллии Тоҷикистон| ДДТ ба номи В.И. Ленин]] фаъолият намудааст.  Солҳои 1953-1980 сарвари  кафедраи адабиёти тоҷик,  узви вобастаи  [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶТ]] С.Ш. Табаров  буд.  Мартабаи илмӣ ва фаъолияти адабиётшиносию  мунаққидии С.Ш. Табаров  боиси густариши  беш аз пеш ва эътибори илмию таълимии  кафедра гардид. Паҳлӯҳои мухталифи назарӣ ва амалии таърихи адабиёти давраи нави тоҷик дар асару мақолаҳои зиёди илмӣ ва илмию оммавии устод Табаров, мавриди тадқиқи амиқ қарор  гирифтаанд. Дар давраи мудирии Табаров  дар баробари устодони варзида – [[Шарифҷон Ҳусейнзода]], [[Баҳром Сирус]], [[Муллоҷон Фозилов]],  [[Ҳилол Каримов]], [[Воҳид Асрорӣ]], [[Турсунбой Неъматзода]] насли дигари омӯзгорон чун [[Саъдулло Асадуллоев]], [[Зоҳир Аҳрорӣ]], [[Асадулло Сӯфизода]],  [[Саъдоншо Имронов]], [[Маҳмуд Давлатов]], [[Хайрулло Муҳибов]], [[Собира Аминова]] ва баъдтар [[Раҳим Мусулмонқулов]], [[Худойназар Асозода]], [[Абдулҳай Маҳмадаминов]], [[Абдуҷаббор Раҳмонов]], [[Маҳмаисуф Имомов]], [[Абдувалӣ Давронов]],  [[Рустам Ваҳҳобов]],  [[Зебуннисо Ёрова]] ба воя расиданд. Услуби тадқиқи Табаров С.Ш. дар пайравӣ ба академик  [[Абдулғанӣ Мирзоев]] ва профессор А.Н. Болдирев, дақиқкорӣ, ба далелҳо эътибори ҷиддӣ додан ва аз ҳуҷҷатҳо  эҳтиёткорона хулоса баровардан мебошад. Ба қавли академики чех Ян Рипка, Табаров С.Ш. дар илми  филологияи тоҷик  мактаби адабиётшиносии  пурқуввате ба вуҷуд овардааст, ки онро шогирдонаш бомуваффақият идома медиҳанд. Аз соли [[1985]] ходими пешбари Пажуҳишгоҳи забон ва адабиёти [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶТ]], дотсент ва мушовири кафедраи назарияи адабиёт ва адабиёти навини форсии  тоҷик шуда фаъолият намудааст.
+Баъд аз хатми Донишгохи давлатии омузгории Душанбе аз соли 1943 то соли 1985  дар вазифаҳои гуногун дар [[Донишгоҳи  миллии Тоҷикистон| ДДТ ба номи В.И. Ленин]] фаъолият намудааст.  Солҳои 1953-1980 сарвари  кафедраи адабиёти тоҷик,  узви вобастаи  [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶТ]] С.Ш. Табаров  буд.  Мартабаи илмӣ ва фаъолияти адабиётшиносию  мунаққидии С.Ш.Табаров  боиси густариши  беш аз пеш ва эътибори илмию таълимии  кафедра гардид. Паҳлӯҳои мухталифи назарӣ ва амалии таърихи адабиёти давраи нави тоҷик дар асару мақолаҳои зиёди илмӣ ва илмию оммавии устод Табаров, мавриди тадқиқи амиқ қарор  гирифтаанд. Дар давраи мудирии Табаров  дар баробари устодони варзида – [[Шарифҷон Ҳусейнзода]], [[Баҳром Сирус]], [[Муллоҷон Фозилов]],  [[Ҳилол Каримов]], [[Воҳид Асрорӣ]], [[Турсунбой Неъматзода]] насли дигари омӯзгорон чун [[Саъдулло Асадуллоев]], [[Зоҳир Аҳрорӣ]], [[Асадулло Сӯфизода]],  [[Саъдоншо Имронов]], [[Маҳмуд Давлатов]], [[Хайрулло Муҳибов]], [[Собира Аминова]] ва баъдтар [[Раҳим Мусулмонқулов]], [[Худойназар Асозода]], [[Абдулҳай Маҳмадаминов]], [[Абдуҷаббор Раҳмонов]], [[Маҳмаисуф Имомов]], [[Абдувалӣ Давронов]],  [[Рустам Ваҳҳобов]], [[Равшан Раҳмонӣ]] ба воя расиданд. Услуби тадқиқи Табаров С.Ш. дар пайравӣ ба академик  [[Абдулғанӣ Мирзоев]] ва профессор А.Н. Болдирев, дақиқкорӣ, ба далелҳо эътибори ҷиддӣ додан ва аз ҳуҷҷатҳо  эҳтиёткорона хулоса баровардан мебошад. Ба қавли академики чех Ян Рипка, Табаров С.Ш. дар илми  филологияи тоҷик  мактаби адабиётшиносии  пурқуввате ба вуҷуд овардааст, ки онро шогирдонаш бомуваффақият идома медиҳанд. Аз соли [[1985]] ходими пешбари Пажуҳишгоҳи забон ва адабиёти [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶТ]], дотсент ва мушовири кафедраи назарияи адабиёт ва адабиёти навини форсии  тоҷик шуда фаъолият намудааст.
 ==Эҷодиёт==
 Муаллифи зиёда аз 850 асару таълифоти илмӣ, аз ҷумла  дар китобҳои бунёдии «[[Пайрав Сулаймонӣ]]» (1962 нашри дувум 2013), «Ҳаёт, адабиёт, реализм» (дар панҷ ҷилд,  солҳои 1966-1989), «С. Айнӣ – қофиласолори адабиёти советии тоҷик» (1977), «[[Мунзим]]. [[Беҳбудӣ]]» (2002) ва диг. мебошад.
@@ Сатри 22: / Сатри 22: @@
 [[Гурӯҳ: Олимони Донишгоҳи миллии Тоҷикистон]]
 [[Гурӯҳ: Олимони Фарҳангистони улуми Тоҷикистон]]
+[[Гурӯҳ:Филологони Тоҷикистон]]
+[[Гурӯҳ:Омӯзгорони Тоҷикистон]]
+[[Гурӯҳ: Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]