Бобо Ҳоҷӣ

Акс:Бобо Хочи 1928.png

Шаблон:Зиндагинома Бобо Ҳоҷӣ - (1 майи с. 1928, деҳаи Похути ноҳияи Айнӣи Тоҷикистон), шоир, Аълочии маорифи Тоҷикистон, Ходими фарҳанги Тоҷикистон (1988)

Ҳолнома

Бобо Ҳоҷӣ 1 майи с. 1928, деҳаи Похутиноҳияи Айнӣ дар оилаи деҳқон ба дунё омадааст. Дар синни кӯдаки бе волидайн монда, дар хонаи кӯдакон тарбиву таълим гирифтааст. Соли 1951 факултети филологияи Донишкадаи омӯзгории Душанберо хатм кардааст. Баъд аз хатми донишкада ба ҳайси ходими адабӣ, мудири шӯъба, котиби масъули якчанд нашрияҳо ва маҷаллаи "Машъал", сармуҳаррири нашриёти "Ирфон" ва "Маориф" фаъолият кардааст. Солҳои 1981 - 1988 мудири шӯъбаи нашриёти "Адиб" буд. Ҳоло дар нафақа мебошад.

Эҷодиёт

Нахустин шеърҳои Бобо Ҳоҷӣ соли 1949 нашр шудаанд. Ӯ муаллифи маҷмӯаҳои шеърҳо барои кӯдакон:

• "Раҳмат ба Ватан" (1958),
• "Бузи айнакдор" (1961),
• "Водии шукуфон " (1965),
• "Признание в любви" (1970) (забони русӣ)
• "Гурбаи гелосбон" (1971),
• "Райҳон" (1980).

Инчунин, Бобо Ҳоҷӣ муаллифи якчанд маҷмӯаҳои шеърҳои тоҷикӣ ва забони русӣ мебошад. Якчанд очеркҳои ӯ ба монанди

• "Гули ҳафтранг" (1969),
• "Хандаи маҳтоб" (1976),
• "Паймона" (1986),
• "Дурри ятим" (1988),
• "Нони ҳалол" (1987),
• "Пешдаргирон" (1998),
• "Обилаи дил" (2002),
• "Гули шому саҳар" (2004),
• "Соябони сар" (2008),
• "Кулоҳи коку" (2011) дар маҷмӯаҳои алоҳида нашр шудаанд.

Манобеъ

• Энсиклопедияи Советии Тоҷик. Ҷилди I (А – ГАВҲАР)|| 1978 || ЭСТ. Ҷилди I [1]