Соҳиб Табаров: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added

Inline

Нусха 12:24, 6 июли 2015

Шаблон:Зиндагинома Соҳиб Табаров - олим, мунаққид ва адабиётшинос, номзади илми филология (1949), Узви вобастаи Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон (1953). Арбоби шоистаи илми Ҷумҳурии Тоҷикистон (1991). Аълочии маорифи халқи Тоҷикистон (1991), доктор ва профессори фахрии Донишгоҳи миллии Тоҷикистон ва Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ^[1],

Зиндагтнома

Баъд аз хатми Донишгоҳи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т.Г.Шевченко аз соли 1943 то соли 1985 дар вазифаҳои гуногун дар ДДТ ба номи В.И. Ленин фаъолият намудааст. Солҳои 1953-1980 сарвари кафедраи адабиёти тоҷик, узви вобастаи Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон С.Ш. Табаров буд.

Мартабаи илмӣ ва фаъолияти адабиётшиносию мунаққидии С.Ш.Табаров боиси густариши беш аз пеш ва эътибори илмию таълимии кафедра гардид. Паҳлӯҳои мухталифи назарӣ ва амалии таърихи адабиёти давраи нави тоҷик дар асару мақолаҳои зиёди илмӣ ва илмию оммавии устод Табаров, мавриди тадқиқи амиқ қарор гирифтаанд. Дар давраи мудирии Табаров дар баробари устодони варзида – Шарифҷон Ҳусейнзода, Баҳром Сирус, Муллоҷон Фозилов, Ҳилол Каримов, Воҳид Асрорӣ, Турсунбой Неъматзода насли дигари омӯзгорон чун Саъдулло Асадуллоев, Зоҳир Аҳрорӣ, Асадулло Сӯфизода, Саъдоншо Имронов, Маҳмуд Давлатов, Хайрулло Муҳибов, Собира Аминова ва баъдтар Раҳим Мусулмонқулов, Худойназар Асозода, Абдулҳай Маҳмадаминов, Абдуҷаббор Раҳмонов, Маҳмаисуф Имомов, Абдувалӣ Давронов, Рустам Ваҳҳобов, Равшан Раҳмонӣ ба воя расиданд.

Услуби тадқиқи Табаров С.Ш. дар пайравӣ ба академик Абдулғанӣ Мирзоев ва профессор А.Н. Болдирев, дақиқкорӣ, ба далелҳо эътибори ҷиддӣ додан ва аз ҳуҷҷатҳо эҳтиёткорона хулоса баровардан мебошад. Ба қавли академики чех Ян Рипка, Табаров С.Ш. дар илми филологияи тоҷик мактаби адабиётшиносии пурқуввате ба вуҷуд овардааст, ки онро шогирдонаш бомуваффақият идома медиҳанд. Аз соли 1985 Сарходими илмии шӯъбаи адабиёти муосири тоҷик, мушовири илмии Пажуҳишгоҳи забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон, дотсент ва мушовири кафедраи назарияи адабиёт ва адабиёти навини форсии тоҷик шуда фаъолият намудааст.

Эҷодиёт

Муаллифи зиёда аз 850 асару таълифоти илмӣ, аз ҷумла дар китобҳои бунёдии «Пайрав Сулаймонӣ» (1962 нашри дувум 2013), «Ҳаёт, адабиёт, реализм» (дар панҷ ҷилд, солҳои 1966-1989), «С. Айнӣ – қофиласолори адабиёти советии тоҷик» (1977), Мунзим, Беҳбудӣ (2002) ва диг. мебошад.^[2], Душанбе)

Мукофот

Бо се ордени «Нишони Фахрӣ»,
ордени «Дӯстӣ»,
медали «Ветерани меҳнат»,
Ифтихорномаи Раёсати Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон сарфароз гардидааст.
Арбоби шоистаи илми Ҷумҳурии Тоҷикистон (1991).
Аълочии маорифи халқи Тоҷикистон (1991).
Доктор ва профессори фахрии Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон (2001) ва Донишгоҳи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи С.Айнӣ (2004).
Дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ (2010).

Манобеъ

↑ Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с.
↑ Академик Соҳиб Табаров даргузашт

Энсиклопедияи олимони Донишгоҳи миллии Тоҷикистон. – Душанбе, 2008, с.304.

Пайвандҳои беруна

Ин мақолаи хурд дар бораи одам аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед.
Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад.

‎

[1] Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с.

[2] Академик Соҳиб Табаров даргузашт

[1]

[2]

@@ Сатри 10: / Сатри 10: @@
 '''Соҳиб Табаров''' - олим, мунаққид ва адабиётшинос, номзади илми филология ([[1949]]), Узви вобастаи [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон]] ([[1953]]). Арбоби шоистаи илми Ҷумҳурии Тоҷикистон ([[1991]]). Аълочии маорифи халқи Тоҷикистон ([[1991]]), доктор ва [[профессор]]и фахрии [[Донишгоҳи  миллии Тоҷикистон]] ва [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ]]<ref>Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216  с. </ref>,
 ==Зиндагтнома==
-Баъд аз хатми [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишгоҳи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т.Г.Шевченко]]  аз соли 1943 то соли 1985  дар вазифаҳои гуногун дар [[Донишгоҳи  миллии Тоҷикистон| ДДТ ба номи В.И. Ленин]] фаъолият намудааст.  Солҳои 1953-1980 сарвари  кафедраи адабиёти тоҷик,  узви вобастаи  [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон]] С.Ш. Табаров  буд.  Мартабаи илмӣ ва фаъолияти адабиётшиносию  мунаққидии С.Ш.Табаров  боиси густариши  беш аз пеш ва эътибори илмию таълимии  кафедра гардид. Паҳлӯҳои мухталифи назарӣ ва амалии таърихи адабиёти давраи нави тоҷик дар асару мақолаҳои зиёди илмӣ ва илмию оммавии устод Табаров, мавриди тадқиқи амиқ қарор  гирифтаанд. Дар давраи мудирии Табаров  дар баробари устодони варзида – [[Шарифҷон Ҳусейнзода]], [[Баҳром Сирус]], [[Муллоҷон Фозилов]],  [[Ҳилол Каримов]], [[Воҳид Асрорӣ]], [[Турсунбой Неъматзода]] насли дигари омӯзгорон чун [[Саъдулло Асадуллоев]], [[Зоҳир Аҳрорӣ]], [[Асадулло Сӯфизода]],  [[Саъдоншо Имронов]], [[Маҳмуд Давлатов]], [[Хайрулло Муҳибов]], [[Собира Аминова]] ва баъдтар [[Раҳим Мусулмонқулов]], [[Худойназар Асозода]], [[Абдулҳай Маҳмадаминов]], [[Абдуҷаббор Раҳмонов]], [[Маҳмаисуф Имомов]], [[Абдувалӣ Давронов]],  [[Рустам Ваҳҳобов]], [[Равшан Раҳмонӣ]] ба воя расиданд. Услуби тадқиқи Табаров С.Ш. дар пайравӣ ба академик  [[Абдулғанӣ Мирзоев]] ва профессор А.Н. Болдирев, дақиқкорӣ, ба далелҳо эътибори ҷиддӣ додан ва аз ҳуҷҷатҳо  эҳтиёткорона хулоса баровардан мебошад. Ба қавли академики чех Ян Рипка, Табаров С.Ш. дар илми  филологияи тоҷик  мактаби адабиётшиносии  пурқуввате ба вуҷуд овардааст, ки онро шогирдонаш бомуваффақият идома медиҳанд. Аз соли [[1985]] Сарходими илмии шӯъбаи адабиёти муосири тоҷик, мушовири илмии  Пажуҳишгоҳи забон ва адабиёти  ба номи Рӯдакии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон]], дотсент ва мушовири кафедраи назарияи адабиёт ва адабиёти навини форсии  тоҷик шуда фаъолият намудааст.
+Баъд аз хатми [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишгоҳи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т.Г.Шевченко]]  аз соли 1943 то соли 1985  дар вазифаҳои гуногун дар [[Донишгоҳи  миллии Тоҷикистон| ДДТ ба номи В.И. Ленин]] фаъолият намудааст.  Солҳои 1953-1980 сарвари  кафедраи адабиёти тоҷик,  узви вобастаи  [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон]] С.Ш. Табаров  буд.
+Мартабаи илмӣ ва фаъолияти адабиётшиносию  мунаққидии С.Ш.Табаров  боиси густариши  беш аз пеш ва эътибори илмию таълимии  кафедра гардид. Паҳлӯҳои мухталифи назарӣ ва амалии таърихи адабиёти давраи нави тоҷик дар асару мақолаҳои зиёди илмӣ ва илмию оммавии устод Табаров, мавриди тадқиқи амиқ қарор  гирифтаанд. Дар давраи мудирии Табаров  дар баробари устодони варзида – [[Шарифҷон Ҳусейнзода]], [[Баҳром Сирус]], [[Муллоҷон Фозилов]],  [[Ҳилол Каримов]], [[Воҳид Асрорӣ]], [[Турсунбой Неъматзода]] насли дигари омӯзгорон чун [[Саъдулло Асадуллоев]], [[Зоҳир Аҳрорӣ]], [[Асадулло Сӯфизода]],  [[Саъдоншо Имронов]], [[Маҳмуд Давлатов]], [[Хайрулло Муҳибов]], [[Собира Аминова]] ва баъдтар [[Раҳим Мусулмонқулов]], [[Худойназар Асозода]], [[Абдулҳай Маҳмадаминов]], [[Абдуҷаббор Раҳмонов]], [[Маҳмаисуф Имомов]], [[Абдувалӣ Давронов]],  [[Рустам Ваҳҳобов]], [[Равшан Раҳмонӣ]] ба воя расиданд.
+Услуби тадқиқи Табаров С.Ш. дар пайравӣ ба академик  [[Абдулғанӣ Мирзоев]] ва профессор А.Н. Болдирев, дақиқкорӣ, ба далелҳо эътибори ҷиддӣ додан ва аз ҳуҷҷатҳо  эҳтиёткорона хулоса баровардан мебошад. Ба қавли академики чех Ян Рипка, Табаров С.Ш. дар илми  филологияи тоҷик  мактаби адабиётшиносии  пурқуввате ба вуҷуд овардааст, ки онро шогирдонаш бомуваффақият идома медиҳанд. Аз соли [[1985]] Сарходими илмии шӯъбаи адабиёти муосири тоҷик, мушовири илмии  Пажуҳишгоҳи забон ва адабиёти  ба номи Рӯдакии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон]], дотсент ва мушовири кафедраи назарияи адабиёт ва адабиёти навини форсии  тоҷик шуда фаъолият намудааст.
 ==Эҷодиёт==
 Муаллифи зиёда аз 850 асару таълифоти илмӣ, аз ҷумла  дар китобҳои бунёдии «[[Пайрав Сулаймонӣ]]» (1962 нашри дувум 2013), «Ҳаёт, адабиёт, реализм» (дар панҷ ҷилд,  солҳои 1966-1989), «С. Айнӣ – қофиласолори адабиёти советии тоҷик» (1977), [[Мунзим]], [[Беҳбудӣ]] (2002) ва диг. мебошад.<ref>[http://www.ozodi.mobi/a/26951775.html Академик Соҳиб Табаров даргузашт]</ref>, [[Душанбе]])