Меҳмон Бахтӣ: Тафовут байни таҳрирҳо
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) х илова |
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) х илова |
||
Сатри 9: | Сатри 9: | ||
'''Меҳмон Бахтӣ''' - нависанда, шоир ва дромнависи тоҷик.<ref>Интихоби дубораи Меҳмон Бахтӣ ба раёсати ИН http://www.bbc.co.uk/tajik/news/2009/07/090703_writerunion.shtml</ref> |
'''Меҳмон Бахтӣ''' - нависанда, шоир ва дромнависи тоҷик.<ref>Интихоби дубораи Меҳмон Бахтӣ ба раёсати ИН http://www.bbc.co.uk/tajik/news/2009/07/090703_writerunion.shtml</ref> |
||
==Зиндагинома== |
|||
Меҳмон Бахтӣ [[25 март]]и соли 1946 дар [[деҳаи Шул]]и [[ноҳияи Рашт]] ба дунё омадааст. |
Меҳмон Бахтӣ [[25 март]]и соли 1946 дар [[деҳаи Шул]]и [[ноҳияи Рашт]] ба дунё омадааст. |
||
Ӯ соли 1958 Омӯзишгоҳи педагогӣ ва соли 1963 факулати таъриху адабиёти Донишкадаи давлатии омӯзгории Тоҷикистонро ба поён расондааст. Шурӯъ аз с. 1963 дар идораҳои радио, |
Ӯ соли 1958 Омӯзишгоҳи педагогӣ ва соли 1963 факулати таъриху адабиёти Донишкадаи давлатии омӯзгории Тоҷикистонро ба поён расондааст. Шурӯъ аз с. 1963 дар идораҳои радио, |
||
телевизион ва театр кор кардааст. |
телевизион ва театр кор кардааст. Соли 1978-1980 директори хонаи адибони ба |
||
⚫ | |||
1978-1980 директори хонаи адибони ба |
|||
⚫ | |||
солҳои 60-и асри XX эҷод мекунад. |
|||
Муаллифи достони бачагонаи «Қиссаи |
Муаллифи достони бачагонаи «Қиссаи |
||
минқори каҷ» (1968), песаҳои «Лаҳзаи ҷовид» (1967), |
минқори каҷ» (1968), песаҳои «Лаҳзаи ҷовид» (1967), |
||
Сатри 27: | Сатри 25: | ||
(1978), «Пирамард» (1982) ва маҷмӯаҳои «Илҳом» |
(1978), «Пирамард» (1982) ва маҷмӯаҳои «Илҳом» |
||
(1979) «Песаҳо» (1982), «Хаёли ширин» (1985), «Рӯҳи |
(1979) «Песаҳо» (1982), «Хаёли ширин» (1985), «Рӯҳи |
||
тавоно» (1987) мебошад. Меҳмон Бахтӣ шоири суруднавис аст.<ref>Донишномаи Ҳисор.-Душанбе: "Ирфон", 2015, - с. 368 </ref> Аз соли 1995 то 2000 вакили мардумии Маҷлиси Олии Тоҷикистон, даъвати якум аз ҳавзаи интихобии 35-уми ноҳияи Ғарм ва ҳамзамон раиси комиссия оид ба этикаи депутатӣ ва имтиёзҳои депутатӣ буда, соли 2005 узви Маҷлиси Миллӣ интихоб мегардад. |
тавоно» (1987) мебошад. Меҳмон Бахтӣ шоири суруднавис аст.<ref>Донишномаи Ҳисор.-Душанбе: "Ирфон", 2015, - с. 368 </ref> Аз соли 1995 то 2000 вакили мардумии [[Маҷлиси Олии Тоҷикистон]], даъвати якум аз ҳавзаи интихобии 35-уми ноҳияи Ғарм ва ҳамзамон раиси комиссия оид ба этикаи депутатӣ ва имтиёзҳои депутатӣ буда, соли 2005 узви Маҷлиси Миллӣ интихоб мегардад. |
||
Соли 1999 сардори шӯъбаи ташвиқоти адабиёти |
Соли 1999 сардори шӯъбаи ташвиқоти адабиёти [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] таъин мешавад. Баъд аз он, солҳои 2004 ва 2009, ду бор ба ҳайси раиси [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] интихоб гардидааст. Меҳмон Бахтӣ муаллифи драмаи “Шоҳ Исмоили Сомонӣ”, повести “Хубон”, “Мӯйсафед”, маҷмӯаи шеърхои “Илҳом”, “Орзуҳои ширин” ва ғайра мебошад. Бисёре аз осори ӯ ба забони русӣ, украинӣ, узбакӣ, озарӣ ва қирғизӣ таҷумаву нашр шудаанд. |
||
{{bio-stub}} |
{{bio-stub}} |
||
== Манбаъ == |
== Манбаъ == |
||
<references> |
<references> |
||
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо]] |
|||
{{тоҷикистон}} |
{{тоҷикистон}} |
||
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо]] |
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо]] |
Нусха 09:32, 13 сентябри 2015
Меҳмон Бахтӣ - нависанда, шоир ва дромнависи тоҷик.[1]
Зиндагинома
Меҳмон Бахтӣ 25 марти соли 1946 дар деҳаи Шули ноҳияи Рашт ба дунё омадааст. Ӯ соли 1958 Омӯзишгоҳи педагогӣ ва соли 1963 факулати таъриху адабиёти Донишкадаи давлатии омӯзгории Тоҷикистонро ба поён расондааст. Шурӯъ аз с. 1963 дар идораҳои радио, телевизион ва театр кор кардааст. Соли 1978-1980 директори хонаи адибони ба номи М.Турсунзода буд. Аз ибтидои солҳои 60-и асри XX эҷод мекунад. Муаллифи достони бачагонаи «Қиссаи минқори каҷ» (1968), песаҳои «Лаҳзаи ҷовид» (1967), «Ташнаи дидор» (1969), «Эҳ, ҷавонӣ, ҷавонӣ» (1973), маҷмӯаи шеърҳои «Пайғоми баҳор» (1975), «Мазҳакаи роҳзан ва кӯзагар» (1975) ва силсилаи сурудҳост. Песаҳои «Ошёни баланд»-и Меҳмон Бахтӣ аз ҳаёту эҷодиёти М.Турсунзода ва «Лаҳзаи ҷовид» аз ҳаёти аввалин муаллимаҳои кӯҳистони Қаротегин ҳикоят мекунанд. Меҳмон Бахтӣ муаллифи повестҳои «Оҳи сабук» (1971), «Хубон» (1978), «Пирамард» (1982) ва маҷмӯаҳои «Илҳом» (1979) «Песаҳо» (1982), «Хаёли ширин» (1985), «Рӯҳи тавоно» (1987) мебошад. Меҳмон Бахтӣ шоири суруднавис аст.[2] Аз соли 1995 то 2000 вакили мардумии Маҷлиси Олии Тоҷикистон, даъвати якум аз ҳавзаи интихобии 35-уми ноҳияи Ғарм ва ҳамзамон раиси комиссия оид ба этикаи депутатӣ ва имтиёзҳои депутатӣ буда, соли 2005 узви Маҷлиси Миллӣ интихоб мегардад. Соли 1999 сардори шӯъбаи ташвиқоти адабиёти Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон таъин мешавад. Баъд аз он, солҳои 2004 ва 2009, ду бор ба ҳайси раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон интихоб гардидааст. Меҳмон Бахтӣ муаллифи драмаи “Шоҳ Исмоили Сомонӣ”, повести “Хубон”, “Мӯйсафед”, маҷмӯаи шеърхои “Илҳом”, “Орзуҳои ширин” ва ғайра мебошад. Бисёре аз осори ӯ ба забони русӣ, украинӣ, узбакӣ, озарӣ ва қирғизӣ таҷумаву нашр шудаанд.
Ин мақолаи хурд дар бораи одам аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |
Манбаъ
<references>
- ↑ Интихоби дубораи Меҳмон Бахтӣ ба раёсати ИН http://www.bbc.co.uk/tajik/news/2009/07/090703_writerunion.shtml
- ↑ Донишномаи Ҳисор.-Душанбе: "Ирфон", 2015, - с. 368