Абдулло Ашӯров: Тафовут байни таҳрирҳо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Content deleted Content added
Саҳифаи нав: '''АШӮРОВ Абдулло''' (1904, Хуҷанд – 23.11.1976, Душанбе), рассоми тоҷик, Хатмкардаи Омӯзишгоҳи расс...
 
No edit summary
Сатри 1: Сатри 1:
'''АШӮРОВ Абдулло''' (1904, [[Хуҷанд]] – 23.11.1976, [[Душанбе]]), рассоми тоҷик, Хатмкардаи Омӯзишгоҳи рассомии шаҳри [[Тошканд]] (1922) ва Академияи рассомии шаҳри Ленинград (1924). Фаъолияти эҷодии А. Ашӯров асосан портретнигорист. Портрети маорифпарвар Беҳбудӣ, шоир Мирмуллоев, ҳунарпеша Аброр Ҳидоятов ва ғ. аз ҷумлаи офаридаҳои солҳои аввали эҷодиёти ӯянд. «Автопортрет»-и ӯ, ки соли 1940 кашида шудааст, аз намунаи беҳтарини портретҳои офаридааш мебошад. Рассом ғайр аз портретнигорӣ мусаввараҳои гуногунжанру рангинмавзуъро низ офаридааст, ки дар ҳар давру замон ҳадафи иҷтимоию сиёсии худро доштаанд. Соли 1944 А. Ашӯров мусаввараи «Ба ивази ҷанго­ва­рон»-ро эҷод мекунад, ки дар он як саҳнаи ниҳоят пурҳаяҷони зиндагии мардуми ақибгоҳи солҳои ҷангтабиӣ ва дилчасп тасвир ёфтааст. Рассом ғайр аз тасвири мавзуъ ва мазмунҳои замонавӣ («Аълочиёни синфи «5», 1947,Музейи халқҳои Шарқ, шаҳри Маскав; «Портрети муаллим», 1955, Музейи кишваршиносии Хуҷанд; «Гӯсфандони ҳисорӣ»,1947; «Пахтакорони Восеъ», 1971; «Қӯтоспарварон») ба мавзуъҳои таърихӣ низ рӯ оварда, мусаввараҳои зебо офаридааст. А. Ашӯров ширкаткунандаи намоишҳои гуногуни байналмилалист. Бо медалҳо сарфароз гардидааст. Узви [[Союз Художников СССР|ИР ИҶШС]] (аз соли 1945).
'''Ашӯров Абдулло''' (1904, [[Хуҷанд]] – 23.11.1976, [[Душанбе]]) рассоми тоҷик, Хатмкардаи Омӯзишгоҳи рассомии шаҳри [[Тошканд]] (1922) ва Академияи рассомии шаҳри Ленинград (1924). Фаъолияти эҷодии А. Ашӯров асосан портретнигорист. Портрети маорифпарвар Беҳбудӣ, шоир Мирмуллоев, ҳунарпеша Аброр Ҳидоятов ва ғ. аз ҷумлаи офаридаҳои солҳои аввали эҷодиёти ӯянд. «Автопортрет»-и ӯ, ки соли 1940 кашида шудааст, аз намунаи беҳтарини портретҳои офаридааш мебошад. Рассом ғайр аз портретнигорӣ мусаввараҳои гуногунжанру рангинмавзуъро низ офаридааст, ки дар ҳар давру замон ҳадафи иҷтимоию сиёсии худро доштаанд. Соли 1944 А. Ашӯров мусаввараи «Ба ивази ҷанго­ва­рон»-ро эҷод мекунад, ки дар он як саҳнаи ниҳоят пурҳаяҷони зиндагии мардуми ақибгоҳи солҳои ҷангтабиӣ ва дилчасп тасвир ёфтааст. Рассом ғайр аз тасвири мавзуъ ва мазмунҳои замонавӣ («Аълочиёни синфи «5», 1947,Музейи халқҳои Шарқ, шаҳри Маскав; «Портрети муаллим», 1955, Музейи кишваршиносии Хуҷанд; «Гӯсфандони ҳисорӣ»,1947; «Пахтакорони Восеъ», 1971; «Қӯтоспарварон») ба мавзуъҳои таърихӣ низ рӯ оварда, мусаввараҳои зебо офаридааст. А. Ашӯров ширкаткунандаи намоишҳои гуногуни байналмилалист. Бо медалҳо сарфароз гардидааст. Узви [[Союз Художников СССР|ИР ИҶШС]] (аз соли 1945).

== Эзоҳ ==
{{эзоҳ}}

== Манбаъ ==
== Манбаъ ==
[[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик|Энсиклопедияи миллии тоҷик, ҷилди 2]]
[[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик|Энсиклопедияи миллии тоҷик, ҷилди 2]]

[[Гурӯҳ:Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]]
[[Гурӯҳ:Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]]
[[Гурӯҳ:Фарҳанг]]
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо]]

Нусха 12:17, 7 августи 2016

Ашӯров Абдулло (1904, Хуҷанд – 23.11.1976, Душанбе) — рассоми тоҷик, Хатмкардаи Омӯзишгоҳи рассомии шаҳри Тошканд (1922) ва Академияи рассомии шаҳри Ленинград (1924). Фаъолияти эҷодии А. Ашӯров асосан портретнигорист. Портрети маорифпарвар Беҳбудӣ, шоир Мирмуллоев, ҳунарпеша Аброр Ҳидоятов ва ғ. аз ҷумлаи офаридаҳои солҳои аввали эҷодиёти ӯянд. «Автопортрет»-и ӯ, ки соли 1940 кашида шудааст, аз намунаи беҳтарини портретҳои офаридааш мебошад. Рассом ғайр аз портретнигорӣ мусаввараҳои гуногунжанру рангинмавзуъро низ офаридааст, ки дар ҳар давру замон ҳадафи иҷтимоию сиёсии худро доштаанд. Соли 1944 А. Ашӯров мусаввараи «Ба ивази ҷанго­ва­рон»-ро эҷод мекунад, ки дар он як саҳнаи ниҳоят пурҳаяҷони зиндагии мардуми ақибгоҳи солҳои ҷангтабиӣ ва дилчасп тасвир ёфтааст. Рассом ғайр аз тасвири мавзуъ ва мазмунҳои замонавӣ («Аълочиёни синфи «5», 1947,Музейи халқҳои Шарқ, шаҳри Маскав; «Портрети муаллим», 1955, Музейи кишваршиносии Хуҷанд; «Гӯсфандони ҳисорӣ»,1947; «Пахтакорони Восеъ», 1971; «Қӯтоспарварон») ба мавзуъҳои таърихӣ низ рӯ оварда, мусаввараҳои зебо офаридааст. А. Ашӯров ширкаткунандаи намоишҳои гуногуни байналмилалист. Бо медалҳо сарфароз гардидааст. Узви ИР ИҶШС (аз соли 1945).

Эзоҳ

Манбаъ

Энсиклопедияи миллии тоҷик, ҷилди 2