Борис Пшеничний: Тафовут байни таҳрирҳо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Content deleted Content added
х Иловаи шаблон using AWB
Сатри 1: Сатри 1:
{{Адиб
{{Зиндагинома
|Номи тоҷикӣ= Борис Пшеничний
|Ном = Борис Пшеничний
|Номи аслӣ= Борис Пшеничный
|Номи аслӣ = Борис Пшеничний
|Акс= noimage.gif
|Акс =
|Тавсифи акс =
|Зодрӯз= [[31 январ]]и [[1935]]
|Ном ҳангоми таваллуд =
|Зодгоҳ= [[Озарбойҷон]]
|Номи пурра =
|Даргузашт=
|Тахаллусҳо =
|Вазифа= [[журналист]], [[нависанда]]
|Зодрӯз = [[31 январ]]и [[1935]]
|Зодгоҳ = {{Зодгоҳ|Озарбойҷон}}
|Санаи марг =
|Маҳалли вафот =
|Табаият =
|Намуди фаъолият = [[журналист]], [[нависанда]]
|Солҳои фаъолият =
|Самт =
|Жанр =
|Забони осор =
|Оғоз =
|Мукофотҳо =
|Ҷоизаҳо =
|Lib =
|Сайт =
|Викииқтибос =
|Соядаст =
}}
}}
'''Борис Пшеничний''' — [[журналист]], [[нависанда]],узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1984)
'''Борис Пшеничний''' — [[журналист]], [[нависанда]],узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1984)
Сатри 14: Сатри 31:
[[Муаллиф]]и мақола, очерк, филмнома, драма ва ҳикояҳои тахайюлӣ мебошад. [[Ҳикоя]]ҳои беҳтаринаш дар маҷмӯаи «Уйти, чтобы вернуться» (1985) гирд омадаанд. Осори алоҳидаи адибони тоҷик [[Саттор Турсун]], [[Ӯрун Кӯҳзод]] ва дигаронро ба русӣ гардондааст. Чанд сол вакили мардумӣ дар порлумони замон будааст. Соли 1979 ба дарёфти Ҷоизаи ба номи [[Абулқосим Лоҳутӣ]] мушарраф гардидааст.
[[Муаллиф]]и мақола, очерк, филмнома, драма ва ҳикояҳои тахайюлӣ мебошад. [[Ҳикоя]]ҳои беҳтаринаш дар маҷмӯаи «Уйти, чтобы вернуться» (1985) гирд омадаанд. Осори алоҳидаи адибони тоҷик [[Саттор Турсун]], [[Ӯрун Кӯҳзод]] ва дигаронро ба русӣ гардондааст. Чанд сол вакили мардумӣ дар порлумони замон будааст. Соли 1979 ба дарёфти Ҷоизаи ба номи [[Абулқосим Лоҳутӣ]] мушарраф гардидааст.
*Ҷоизаи ба номи Абулқосим Лоҳутӣ;
*Ҷоизаи ба номи Абулқосим Лоҳутӣ;
*Нишону ифтихорномаҳои ҳукуматӣ.<ref> Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с.181 ISBN 978-99947-2-379-9 </ref>
*Нишону ифтихорномаҳои ҳукуматӣ.<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с.181 ISBN 978-99947-2-379-9</ref>
== Манбаъ ==
== Манбаъ ==
<references/>
<references/>

[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]]
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]]
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]]
Сатри 22: Сатри 40:
[[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик]]
[[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик]]
[[Гурӯҳ:Тарҷумонҳои адабиёти бадеӣ]]
[[Гурӯҳ:Тарҷумонҳои адабиёти бадеӣ]]
[[Гурӯҳ:Рӯзноманигорони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Рӯзноманигорони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Дорандагони унвонҳои фахрӣ аз Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Дорандагони унвонҳои фахрӣ аз Тоҷикистон]]

Нусха 15:26, 26 Январ 2017

Борис Пшеничний
Зодгоҳ:
Навъи фаъолият: нависанда

Борис Пшеничнийжурналист, нависанда,узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1984)

Зиндагинома

Борис Пшеничний 31 январи соли 1935 дар деҳаи Алломаи Озарбойҷон зода шудааст. Соли 1957 шуъбаи рӯзноманигории Донишгоҳи давлатии Ленинград, соли 1970 Академияи илмҳои ҷамъиятии Маскавро хатм кардааст. Номзади илми таърих аст. Дар рӯзномаҳои «Ленинградская правда», «Комсомолец Таджикистана», «Коммунист Таджикистана» ходим, мудири шуъба ва сармуҳаррир, чанд соли охир сармуҳаррири моҳномаи «Помир» будааст. Аз соли 1984 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст. Соли 1997 аз олам даргузашт.

Эҷодиёт

Муаллифи мақола, очерк, филмнома, драма ва ҳикояҳои тахайюлӣ мебошад. Ҳикояҳои беҳтаринаш дар маҷмӯаи «Уйти, чтобы вернуться» (1985) гирд омадаанд. Осори алоҳидаи адибони тоҷик Саттор Турсун, Ӯрун Кӯҳзод ва дигаронро ба русӣ гардондааст. Чанд сол вакили мардумӣ дар порлумони замон будааст. Соли 1979 ба дарёфти Ҷоизаи ба номи Абулқосим Лоҳутӣ мушарраф гардидааст.

  • Ҷоизаи ба номи Абулқосим Лоҳутӣ;
  • Нишону ифтихорномаҳои ҳукуматӣ.[1]

Манбаъ

  1. Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с.181 ISBN 978-99947-2-379-9