Ҳабиб Аҳрорӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

Ҳабиб Аҳрорӣ
Ҳабиб Аҳрорӣ
Таърихи таваллуд:	15 август 1913 (110 сол)
Зодгоҳ:	Самарқанд, ҶШС Ӯзбакистон
Маҳалли даргузашт:	Душанбе, Аморати Бухоро, генерал-губернатории Туркистон, Русияи подшоҳӣ;
Навъи фаъолият:	нависанда, тарҷумон
Забони осор:	тоҷикӣ
Ҷоизаҳо:	Нависандаи халқии Тоҷикистон (1998)

Browse history interactively

← Фарқияти аввалина Фарқияти баъдина →

Content deleted Content added

ВизуалӣВики-матн

Inline

Нусха 07:13, 15 августи 2017

Ҳабиб Аҳрорӣ (15 августи 1913, Самарқанд, ҶШС Ӯзбакистон — 30 ноябри 1983, Душанбе, ҶШС Тоҷикистон) — нависанда, тарҷумон. Коркуни хизматнишондодаи маданияти ҶШС Тоҷикистон (1973), Ширкаткунандаи Ҷанги Бузурги Ватанӣ (1941–45), Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1954).

Зиндагинома

Ҳабиб Аҳрорӣ 15 августи соли 1913 дар шаҳри Самарқанди Ҷумҳурии Ӯзбекистон дида ба олам кушодааст. Соли 1941 Факултети забон ва адабиёти русии Институти педагогии Тошкандро хатм намудааст. Фаъолияти кории худро аз Корманди Нашриёти давлатии Тоҷикистон оғоз намудааст, Солҳои 1942–48 дар Артиши Шӯравӣ хидмат кардааст,

Фаъолияти корӣ

Сармуҳаррири редаксияи барномаҳои тоҷикии Кумитаи радиошунавонии Ӯзбекистон (1948–50),баъдан тарҷумон ва сармуҳаррири Нашриёти давлатии Тоҷикистон (1950–55),муаллими факултети филологияи Универститети Давлатии Тоҷикистон (1952–53),ходими каломи илмӣ, мудири шуъбаи тарҷумаи Институти таърихи партияи назди КМ ПК Тоҷикистон (1955–57; 1977–83). Аҳрорӣ яке аз муҳаққиқони амалия ва назарияи тарҷумаи бадеӣ буд ва дар ин бобат мақолаҳои ҷолибе таълиф намудааст. Барои театрҳои Тоҷикистон пйесаҳои «Муфаттиш»-и Н. В. Гогол ва «Шаби гирифтани моҳ»-и М. Каримро тарҷума кардааст. Аҳрорӣ инчунин тарҷумони осори классикони марксизм-ленинизм буд. Дар мураттабсозӣ ва таҳрири «Луғати русӣ-тоҷикӣ» (1985) ширкат дошт. Аз соли 1954 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон.

Эҷодиёт

Нахустин китоби тарҷумакардааш «Гулливер дар байни лилипутҳо»-и Ҷ. Свифт (1936) мебошад. Асарҳои адибони рус Н. В. Гогол («Моҷарои Иван Иванович ва Иван Никифорович», 1940; «Шинел», 1952), А. Фадеев («Торумор», 1949; «Гвардияи ҷавон», ҷилди 1, 1954), ҳикояҳои И. Тургенев, А. Чехов, Максим Горкий, Алексадр Толстой (1964–68), «Қисмати одам»-и М. Шолохов (1958), «Ҷанг ва сулҳ»-и Л. Н. Толстой (1952–62) ва ғ-ро ба тоҷикӣ тарҷума кардааст. Баъзе асарҳоро аз адибони Ғарб – Оноре де Балзак, Волтер, Алфред де Мюссе, Виктор Ҳюго, Ги де Мопассан, Стендал ва дигарҳоро ба тоҷикӣ гардондааст. Аҳрорӣ дар тарҷумаҳояш хусусиятҳои услубии асарҳои тарҷумашавандаро риоя кардааст. Забони тарҷумаҳояш фасеҳ аст. Дар нигоҳ доштани балоғати гуфтори нависанда, тасвири ҳолати рӯҳии қаҳрамонон, истифода аз санъатҳои бадеии ташбеҳ, таҷнис, таъбирҳои халқӣ, зарбулмасалу мақолҳо ва ғайра маҳорати фавқулода нишон додааст. Аҳрорӣ муаллифи маҷмуаи ҳикояҳои «Тӯйхӯрии мӯйсафедон» (1984) мебошад.^[1]

Мукофоту ҷоизаҳо

Орденҳои Ҷанги Ватанӣ (дараҷаҳои 1,2);
«Ситораи Сурх»;
Нависандаи халқии Тоҷикистон (1998).

Эзоҳ

↑ Сомонаи aslunasl.tj Рӯзҳои ёдбуд дар моҳи август/ Ҳабиб Аҳрорӣ

Сарчашма

Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов. — Д. : СИЭМТ, 2011—2023.

[1] Сомонаи aslunasl.tj Рӯзҳои ёдбуд дар моҳи август/ Ҳабиб Аҳрорӣ

[1]

@@ Сатри 35: / Сатри 35: @@
 ==Эҷодиёт==
-Нахустин китоби тарҷумакардааш «Гулливер дар байни лилипутҳо»-и Ҷ. Свифт (1936) мебошад. Асарҳои адибони рус Н. В. Гогол («Моҷарои Иван Иванович ва Иван Никифорович», 1940; «Шинел», 1952), А. Фадеев («Торумор», 1949; «Гвардияи ҷавон», ҷилди 1, 1954), ҳикояҳои И. Тургенев, А. Чехов, Максим Горкий, Алексадр Толстой (1964–68), «Қисмати одам»-и М. Шолохов (1958), «Ҷанг ва сулҳ»-и Л. Н. Толстой (1952–62) ва ғ-ро ба тоҷикӣ тарҷума кардааст. Баъзе асарҳоро аз адибони Ғарб – Оноре де Балзак, Волтер, Алфред де Мюссе, Виктор Ҳюго, Ги де Мопассан, Стендал ва дигарҳоро ба тоҷикӣ гардондааст. Аҳрорӣ дар тарҷумаҳояш хусусиятҳои услубии асарҳои тарҷумашавандаро риоя кардааст. Забони тарҷумаҳояш фасеҳ аст. Дар нигоҳ доштани балоғати гуфтори нависанда, тасвири ҳолати рӯҳии қаҳрамонон, истифода аз санъатҳои бадеии ташбеҳ, таҷнис, таъбирҳои халқӣ, зарбулмасалу мақолҳо ва ғайра маҳорати фавқулода нишон додааст. Аҳрорӣ муаллифи маҷмуаи ҳикояҳои «Тӯйхӯрии мӯйсафедон» (1984) мебошад.
+Нахустин китоби тарҷумакардааш «Гулливер дар байни лилипутҳо»-и Ҷ. Свифт (1936) мебошад. Асарҳои адибони рус Н. В. Гогол («Моҷарои Иван Иванович ва Иван Никифорович», 1940; «Шинел», 1952), А. Фадеев («Торумор», 1949; «Гвардияи ҷавон», ҷилди 1, 1954), ҳикояҳои И. Тургенев, А. Чехов, Максим Горкий, Алексадр Толстой (1964–68), «Қисмати одам»-и М. Шолохов (1958), «Ҷанг ва сулҳ»-и Л. Н. Толстой (1952–62) ва ғ-ро ба тоҷикӣ тарҷума кардааст. Баъзе асарҳоро аз адибони Ғарб – Оноре де Балзак, Волтер, Алфред де Мюссе, Виктор Ҳюго, Ги де Мопассан, Стендал ва дигарҳоро ба тоҷикӣ гардондааст. Аҳрорӣ дар тарҷумаҳояш хусусиятҳои услубии асарҳои тарҷумашавандаро риоя кардааст. Забони тарҷумаҳояш фасеҳ аст. Дар нигоҳ доштани балоғати гуфтори нависанда, тасвири ҳолати рӯҳии қаҳрамонон, истифода аз санъатҳои бадеии ташбеҳ, таҷнис, таъбирҳои халқӣ, зарбулмасалу мақолҳо ва ғайра маҳорати фавқулода нишон додааст. Аҳрорӣ муаллифи маҷмуаи ҳикояҳои «Тӯйхӯрии мӯйсафедон» (1984) мебошад.<ref>[http://aslunasl.tj/%D1%80%D3%AF%D0%B7%D2%B3%D0%BE%D0%B8-%D1%91%D0%B4%D0%B1%D1%83%D0%B4-%D0%B4%D0%B0%D1%80-%D0%BC%D0%BE%D2%B3%D0%B8-%D0%B0%D0%B2%D0%B3%D1%83%D1%81%D1%82/ Сомонаи aslunasl.tj Рӯзҳои ёдбуд дар моҳи август/ Ҳабиб Аҳрорӣ]</ref>
 == Мукофоту ҷоизаҳо ==