Сайдаҳмади Зардон: Тафовут байни таҳрирҳо
х clean up, replaced: |Ном → |ном (2), |Санаи марг → |санаи марг, |Сайт → |сайт , |Викииқтибос → |викигуфтовард, Жанр → жанр, |Мукофотҳо using AWB |
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) навсозӣ |
||
| Сатри 7: | Сатри 7: | ||
|номи пурра = |
|номи пурра = |
||
|тахаллусҳо = |
|тахаллусҳо = |
||
|санаи таваллуд = |
|санаи таваллуд = 16.10.1958 |
||
|зодгоҳ = {{Зодгоҳ|ноҳияи Бохтар}} |
|зодгоҳ = {{Зодгоҳ|ноҳияи Бохтар}} |
||
|санаи марг = |
|санаи марг = |
||
| Сатри 18: | Сатри 18: | ||
|забони осор = |
|забони осор = |
||
|дебют = |
|дебют = |
||
|мукофотҳо = |
|мукофотҳо = медали «Хизмати шоиста» |
||
|ҷоизаҳо = |
|ҷоизаҳо = Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ (1998) |
||
|Lib = |
|Lib = |
||
|сайт = |
|сайт = |
||
| Сатри 25: | Сатри 25: | ||
|имзо = |
|имзо = |
||
}} |
}} |
||
'''Сайдаҳмади Зардон''' — [[журналист]], [[нависанда]] |
'''Сайдаҳмади Зардон''' — [[журналист]], [[нависанда]], узви [[Иттифоқи журналистони Тоҷикистон]] (1991), узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1991) |
||
==Зиндагинома== |
==Зиндагинома== |
||
'''Сайдаҳмади Зардон''' [[16 октябр]]и соли [[1958]] дар маҳаллаи Нуриддин Сафарови [[ноҳияи Бохтар]]и вилояти [[Хатлон]] ба ҷаҳон омада, синфи 8-умро дар [[мактаб]]и таҳсилоти ҳамагонии №9 [[ноҳияи Панҷ]] ба поён расондааст. Соли 1976 мактаби миёнаи №30 [[ноҳияи Бохтар]], соли 1980 [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе]]ро хатм кардааст. Соли 1981 ба фаъолияти [[рӯзнома]]нигорӣ пардохта, чанде мудири шуъбаи рӯзномаҳои ноҳиявии «Байрақи дӯстӣ» (Бохтар) ва «Байрақи коммунизм» (Ҷилликӯл), мухбири махсуси [[ҳафтанома]]и «Омӯзгор» дар вилояти [[Қӯрғонтеппа]] будааст. Соли 1991 котиби шуъбаи Қӯрғонтеппаи [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] таъин шудааст. Солҳои 1992-1998 мудири шуъбаи [[маҷалла]]и «Садои Шарқ» буда, аз соли 1998 [[сармуҳаррир]]и ҳафтаномаи «Роҳнамо»-и Вазорати меҳнат ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии ҷумҳурӣ мебошад. Фаъолияти эҷодии ӯ аз солҳои ҳаштодуми асри гузашта бо нашри ҳикояҳои ҳаҷвӣ шурӯъ гардидааст. Аз соли 1991 узви Иттифоқи нависандагон ва журналистони Тоҷикистон аст. |
'''Сайдаҳмади Зардон''' [[16 октябр]]и соли [[1958]] дар маҳаллаи Нуриддин Сафарови [[ноҳияи Бохтар]]и вилояти [[Хатлон]] ба ҷаҳон омада, синфи 8-умро дар [[мактаб]]и таҳсилоти ҳамагонии №9 [[ноҳияи Панҷ]] ба поён расондааст. Соли 1976 мактаби миёнаи №30 [[ноҳияи Бохтар]], соли 1980 [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе]]ро хатм кардааст. Соли 1981 ба фаъолияти [[рӯзнома]]нигорӣ пардохта, чанде мудири шуъбаи рӯзномаҳои ноҳиявии «Байрақи дӯстӣ» (Бохтар) ва «Байрақи коммунизм» (Ҷилликӯл), мухбири махсуси [[ҳафтанома]]и «Омӯзгор» дар вилояти [[Қӯрғонтеппа]] будааст. Соли 1991 котиби шуъбаи Қӯрғонтеппаи [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] таъин шудааст. Солҳои 1992-1998 мудири шуъбаи [[маҷалла]]и «Садои Шарқ» буда, аз соли 1998 [[сармуҳаррир]]и ҳафтаномаи «Роҳнамо»-и Вазорати меҳнат ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии ҷумҳурӣ мебошад. Фаъолияти эҷодии ӯ аз солҳои ҳаштодуми асри гузашта бо нашри ҳикояҳои ҳаҷвӣ шурӯъ гардидааст. Аз соли 1991 узви Иттифоқи нависандагон ва журналистони Тоҷикистон аст. |
||
| Сатри 32: | Сатри 32: | ||
Маҷмӯаи нахустини [[ҳикоя]]ҳои танзомезаш «Ҳам талху…» соли 1987 ба чоп расидааст. Соли 1989 қиссаи ҳаҷвии ӯ «Плефта» интишор ёфта, соли 1990 китоби [[қисса]]ву ҳикояҳои дигараш – «Зинда бод дурӯғ!» манзури умум гардидааст. Маҷмӯаҳои «Аку, итари бадам не-да!» (2001) ва «[[Суруд]]и худам, оҳанги худам, худам месароям…» (2003) беҳтарин ҳикояҳои танзии ӯро фаро гирифтаанд. Чанде аз офаридаҳояш ба забонҳои гуногун тарҷима шуда, аз тариқи матбуоти даврӣ ва [[телевизион]]у [[радио]] манзури мухлисони танзу мазҳака гардонида шудаанд. Қиссаи «Раиси масхарабозон» соли 1994 рӯи чоп омада, соли 1998 қиссаи «Гумгаштаҳо»-и ӯ сазовори Ҷоизаи ба номи [[Садриддин Айнӣ]] гардидааст. [[Муаллиф]]и [[роман]]и «Вахш» мебошад. |
Маҷмӯаи нахустини [[ҳикоя]]ҳои танзомезаш «Ҳам талху…» соли 1987 ба чоп расидааст. Соли 1989 қиссаи ҳаҷвии ӯ «Плефта» интишор ёфта, соли 1990 китоби [[қисса]]ву ҳикояҳои дигараш – «Зинда бод дурӯғ!» манзури умум гардидааст. Маҷмӯаҳои «Аку, итари бадам не-да!» (2001) ва «[[Суруд]]и худам, оҳанги худам, худам месароям…» (2003) беҳтарин ҳикояҳои танзии ӯро фаро гирифтаанд. Чанде аз офаридаҳояш ба забонҳои гуногун тарҷима шуда, аз тариқи матбуоти даврӣ ва [[телевизион]]у [[радио]] манзури мухлисони танзу мазҳака гардонида шудаанд. Қиссаи «Раиси масхарабозон» соли 1994 рӯи чоп омада, соли 1998 қиссаи «Гумгаштаҳо»-и ӯ сазовори Ҷоизаи ба номи [[Садриддин Айнӣ]] гардидааст. [[Муаллиф]]и [[роман]]и «Вахш» мебошад. |
||
==Мукофот== |
==Мукофот== |
||
*Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ (1998); |
* Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ (1998); |
||
*Медали «Хизмати шоиста».<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с. 52 - 53 ISBN 978-99947-2-379-9</ref> |
* Медали «Хизмати шоиста».<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с. 52 - 53 ISBN 978-99947-2-379-9</ref> |
||
== Эзоҳ == |
== Эзоҳ == |
||
{{эзоҳ}} |
{{эзоҳ}} |
||
[[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик аз рӯи алифбо]] |
[[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик аз рӯи алифбо]] |
||
[[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик]] |
[[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик]] |
||
[[Гурӯҳ:Нависандаҳо аз рӯи алифбо]] |
|||
[[Гурӯҳ:Нависандагони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Нависандагони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Рӯзноманигорони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Рӯзноманигорони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Дар ноҳияи Бохтар таваллудшудагон]] |
|||
Нусха 18:35, 16 Январ 2018
| Сайдаҳмади Зардон | |
| Таърихи таваллуд: | 1958 |
| Зодгоҳ: | ноҳияи Бохтар |
| Навъи фаъолият: | журналист, нависанда |
| Ҷоизаҳо: | Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ (1998) |
Сайдаҳмади Зардон — журналист, нависанда, узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон (1991), узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1991)
Зиндагинома
Сайдаҳмади Зардон 16 октябри соли 1958 дар маҳаллаи Нуриддин Сафарови ноҳияи Бохтари вилояти Хатлон ба ҷаҳон омада, синфи 8-умро дар мактаби таҳсилоти ҳамагонии №9 ноҳияи Панҷ ба поён расондааст. Соли 1976 мактаби миёнаи №30 ноҳияи Бохтар, соли 1980 Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанберо хатм кардааст. Соли 1981 ба фаъолияти рӯзноманигорӣ пардохта, чанде мудири шуъбаи рӯзномаҳои ноҳиявии «Байрақи дӯстӣ» (Бохтар) ва «Байрақи коммунизм» (Ҷилликӯл), мухбири махсуси ҳафтаномаи «Омӯзгор» дар вилояти Қӯрғонтеппа будааст. Соли 1991 котиби шуъбаи Қӯрғонтеппаи Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон таъин шудааст. Солҳои 1992-1998 мудири шуъбаи маҷаллаи «Садои Шарқ» буда, аз соли 1998 сармуҳаррири ҳафтаномаи «Роҳнамо»-и Вазорати меҳнат ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии ҷумҳурӣ мебошад. Фаъолияти эҷодии ӯ аз солҳои ҳаштодуми асри гузашта бо нашри ҳикояҳои ҳаҷвӣ шурӯъ гардидааст. Аз соли 1991 узви Иттифоқи нависандагон ва журналистони Тоҷикистон аст.
Эҷодиёт
Маҷмӯаи нахустини ҳикояҳои танзомезаш «Ҳам талху…» соли 1987 ба чоп расидааст. Соли 1989 қиссаи ҳаҷвии ӯ «Плефта» интишор ёфта, соли 1990 китоби қиссаву ҳикояҳои дигараш – «Зинда бод дурӯғ!» манзури умум гардидааст. Маҷмӯаҳои «Аку, итари бадам не-да!» (2001) ва «Суруди худам, оҳанги худам, худам месароям…» (2003) беҳтарин ҳикояҳои танзии ӯро фаро гирифтаанд. Чанде аз офаридаҳояш ба забонҳои гуногун тарҷима шуда, аз тариқи матбуоти даврӣ ва телевизиону радио манзури мухлисони танзу мазҳака гардонида шудаанд. Қиссаи «Раиси масхарабозон» соли 1994 рӯи чоп омада, соли 1998 қиссаи «Гумгаштаҳо»-и ӯ сазовори Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ гардидааст. Муаллифи романи «Вахш» мебошад.
Мукофот
- Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ (1998);
- Медали «Хизмати шоиста».[1]
Эзоҳ
- ↑ Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с. 52 - 53 ISBN 978-99947-2-379-9