Қутбӣ Киром: Тафовут байни таҳрирҳо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Сатри 1: Сатри 1:
{{Адиб
{{Адиб
| ном = Қутбӣ Киром
| ном = Қутбӣ Киром
| номи аслӣ = Қутбӣ Киром
| номи аслӣ =
| тасвир =
| тасвир =
| санаи таваллуд = [[18 декабр]]и [[1932]]
| санаи таваллуд = 18.12.1932
| зодгоҳ = {{зодгоҳ|ноҳияи Айнӣ}}, [[вилояти Ленинобод]], [[ҶШС Тоҷикстон]]
| зодгоҳ = [[ноҳияи Айнӣ]]
| санаи марг = 26 октябри 1993
| санаи марг = 26.10.1993
| навъи фаъолият = [[шоир]], [[тарҷумон]]
| навъи фаъолият = {{шоир|Тоҷикистон|асри XX}}, {{тарҷумон|Тоҷикистон|асри XX}}
}}
}}
'''Қутбӣ Киром''' — [[шоир]], [[тарҷумон]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1963)
'''Қутбӣ Киром''' ([[18 декабр]]и [[1932]], [[ноҳияи Айнӣ]] — [[26 октябр]]и [[1993]]) — [[шоир]], [[тарҷумон]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1963)

==Зиндагинома==
== Зиндагинома ==
'''Қутбӣ Киром''' [[18 декабр]]и соли [[1932]] дар деҳаи Урметани ноҳияи Заҳматобод (ҳозира [[ноҳияи Айнӣ]]) ба ҷаҳон омадааст. Соли 1953 факултаи филологияи [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе]]ро хатм карда, муддате дар [[мактаб]]ҳои ноҳия омӯзгор ва дар [[рӯзнома]]и ноҳиявии «Роҳи коммунизм» ходими адабӣ будааст. Баъдан дар вазифаҳои мудири шуъбаи моҳномаи «Шарқи Сурх», муҳаррири барномаҳои адабии Кумитаи давлатии садо ва симои Тоҷикистон буда, Донишкадаи адабиёти ба номи Максим Горкий ([[Маскав]])-ро ба поён расондааст. Муҳаррири калон ва мудири шуъбаи муассисаҳои нашаротии «Ирфон»-у «Адиб» будааст.Аз соли 1963 узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] аст. 26 октябри соли 1993 аз олам даргузашт.
'''Қутбӣ Киром''' [[18 декабр]]и соли [[1932]] дар деҳаи Урметани ноҳияи Заҳматобод (ҳозира [[ноҳияи Айнӣ]]) ба ҷаҳон омадааст. Соли 1953 факултаи филологияи [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе]]ро хатм карда, муддате дар [[мактаб]]ҳои ноҳия омӯзгор ва дар [[рӯзнома]]и ноҳиявии «Роҳи коммунизм» ходими адабӣ будааст. Баъдан дар вазифаҳои мудири шуъбаи моҳномаи «Шарқи Сурх», муҳаррири барномаҳои адабии Кумитаи давлатии садо ва симои Тоҷикистон буда, Донишкадаи адабиёти ба номи Максим Горкий ([[Маскав]])-ро ба поён расондааст. Муҳаррири калон ва мудири шуъбаи муассисаҳои нашаротии «Ирфон»-у «Адиб» будааст. Аз соли 1963 узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] аст. 26 октябри соли 1993 аз олам даргузашт.
==Эҷодиёт==

[[Шеър]]и аввалинаш соли 1957 дар журнали «Шарқи Сурх» чоп шуда, маҷмӯаи нахустини ашъораш «Парвози меҳр» соли 1963 интишор ёфтааст. [[Ашъор]]и дигари дар солҳои гуногун офаридаи ӯ дар авроқи маҷмӯаҳои «Бӯйи [[нон]]» (1966), «Илҳом» (1968), «Рези [[кӯҳ]]сор» (1970), «Остони баланд» (1972), «[[Хок]]и пайвандӣ» (1974), «Камон» (1974), «Чашми [[дил]]» (1976), «Пули Сангин» (1980), «Ҷонфизо» (1980), «[[Сар]]и баланд» (1982), «Ҷоми нур» (1983), «Дили бародар» (1986), «Субҳи содиқ» (1989), «Нишот» (1992), «Ёр меояд!», «Аз [[гул]]у хоку шуълаи оташ», «Оташи меҳр» ва «Минбари виҷдон» (2012) фароҳам омадаанд. Ҳамчунин, [[муаллиф]]и [[достон]]ҳои «Камон», «Антон», «[[Достон]]и Лола», «Достони хоб», «Қуллаҳои ноаён», «Аввалин дидор», «Нафаси ошиқӣ», «Ҳарфи аввал», «Посбони мақбара», «[[Дафтар]]и Порис» мебошад. Дар ашъораш хисоили ҳамидаи сарбаландию ҷавонмардӣ, инсондӯстию [[ватан]]парварӣ ва бардошти таҷрибаи рӯзгорро самимӣ ба тасвир овардааст. Дилбохтагони шоир ӯро ҳамчун марде маҳфилоро ва шоире хушқариҳа мешиносанду дар ёдҳояшон зинда медоранд. Муаллифи [[қисса]]и «Қатли Туғрал» (1984), драмаҳои «Тори муҳаббат» ва «[[Тир]]и маломат», филмномаҳои «Бӯйи нон», «Чор тан дар пайроҳа», «Антон» ва ғ. мебошад. Ашъори ба русӣ баргардоншудааш дар маҷмӯаҳои «Напевы вершин» (1976), «Горный кряж» (1979), Мост времени» (1983) ва «Закон любви» (1985) ба чоп расидаанд. Иддае аз навиштаҳои ӯ ба дигар [[забон]]ҳо ҳам [[тарҷумаи бадеӣ дар адабиёт|тарҷума]] ва чоп шудаанд. Худи ӯ [[китоб]]и ашъори В. Шекспир, А.Блок, А.Мискевич, М.Лермонтов, Н.Некрасов, Л.Украинка, Ф.А.Файз, М.Карим, С.Вурғун, Зулфия, В.Костров ва дигаронро ба тоҷикӣ гардондааст.
== Эҷодиёт ==
==Мукофот==
[[Шеър]]и аввалинаш соли 1957 дар журнали «Шарқи Сурх» чоп шуда, маҷмӯаи нахустини ашъораш «Парвози меҳр» соли 1963 интишор ёфтааст. [[Ашъор]]и дигари дар солҳои гуногун офаридаи ӯ дар авроқи маҷмӯаҳои «Бӯйи [[нон]]» (1966), «Илҳом» (1968), «Рези [[кӯҳ]]сор» (1970), «Остони баланд» (1972), «[[Хок]]и пайвандӣ» (1974), «Камон» (1974), «Чашми [[дил]]» (1976), «Пули Сангин» (1980), «Ҷонфизо» (1980), «[[Сар]]и баланд» (1982), «Ҷоми нур» (1983), «Дили бародар» (1986), «Субҳи содиқ» (1989), «Нишот» (1992), «Ёр меояд!», «Аз [[гул]]у хоку шуълаи оташ», «Оташи меҳр» ва «Минбари виҷдон» (2012) фароҳам омадаанд. Ҳамчунин, [[муаллиф]]и [[достон]]ҳои «Камон», «Антон», «[[Достон]]и Лола», «Достони хоб», «Қуллаҳои ноаён», «Аввалин дидор», «Нафаси ошиқӣ», «Ҳарфи аввал», «Посбони мақбара», «[[Дафтар]]и Порис» мебошад. Дар ашъораш хисоили ҳамидаи сарбаландию ҷавонмардӣ, инсондӯстию [[ватан]]парварӣ ва бардошти таҷрибаи рӯзгорро самимӣ ба тасвир овардааст. Дилбохтагони шоир ӯро ҳамчун марде маҳфилоро ва шоире хушқариҳа мешиносанду дар ёдҳояшон зинда медоранд. Муаллифи [[қисса]]и «Қатли Туғрал» (1984), драмаҳои «Тори муҳаббат» ва «[[Тир]]и маломат», филмномаҳои «Бӯйи нон», «Чор тан дар пайроҳа», «Антон» ва ғ. мебошад. Ашъори ба русӣ баргардоншудааш дар маҷмӯаҳои «Напевы вершин» (1976), «Горный кряж» (1979), Мост времени" (1983) ва «Закон любви» (1985) ба чоп расидаанд. Иддае аз навиштаҳои ӯ ба дигар [[забон]]ҳо ҳам [[тарҷумаи бадеӣ дар адабиёт|тарҷума]] ва чоп шудаанд. Худи ӯ [[китоб]]и ашъори В. Шекспир, А.Блок, А.Мискевич, М.Лермонтов, Н.Некрасов, Л.Украинка, Ф. А. Файз, М.Карим, С.Вурғун, Зулфия, В.Костров ва дигаронро ба тоҷикӣ гардондааст.
*Шоири халқии Тоҷикистон;

*Корманди шоистаи маданияти Тоҷикистон;
== Мукофот ==
*Барандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ.
* Шоири халқии Тоҷикистон;
Аз соли 1963 узви Иттифоқи нависандагони
* Корманди шоистаи маданияти Тоҷикистон;
Тоҷикистон аст.
* Барандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ.
Аз соли 1963 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст.
26 октябри соли 1993 аз олам даргузашт.
26 октябри соли 1993 аз олам даргузашт.


<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. Душанбе, «Адиб», 2014, с. 105 - 106 ISBN 978-99947-2-379-9</ref>
<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. — Душанбе, «Адиб», 2014, — с. 105—106 ISBN 978-99947-2-379-9</ref>

== Сарчашма ==
== Сарчашма ==
{{эзоҳ}}
{{эзоҳ}}

Нусха 09:35, 31 Январ 2018

Қутбӣ Киром
Таърихи таваллуд: 1932
Зодгоҳ: ноҳияи Айнӣ, вилояти Ленинобод, ҶШС Тоҷикстон
Таърихи даргузашт: 1995
Маҳалли даргузашт:
Шаҳрвандӣ (табаият):
Навъи фаъолият: шоир, тарҷумон
Забони осор: тоҷикӣ

Қутбӣ Киром (18 декабри 1932, ноҳияи Айнӣ — 26 октябри 1993) — шоир, тарҷумон, узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1963)

Зиндагинома

Қутбӣ Киром 18 декабри соли 1932 дар деҳаи Урметани ноҳияи Заҳматобод (ҳозира ноҳияи Айнӣ) ба ҷаҳон омадааст. Соли 1953 факултаи филологияи Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанберо хатм карда, муддате дар мактабҳои ноҳия омӯзгор ва дар рӯзномаи ноҳиявии «Роҳи коммунизм» ходими адабӣ будааст. Баъдан дар вазифаҳои мудири шуъбаи моҳномаи «Шарқи Сурх», муҳаррири барномаҳои адабии Кумитаи давлатии садо ва симои Тоҷикистон буда, Донишкадаи адабиёти ба номи Максим Горкий (Маскав)-ро ба поён расондааст. Муҳаррири калон ва мудири шуъбаи муассисаҳои нашаротии «Ирфон»-у «Адиб» будааст. Аз соли 1963 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст. 26 октябри соли 1993 аз олам даргузашт.

Эҷодиёт

Шеъри аввалинаш соли 1957 дар журнали «Шарқи Сурх» чоп шуда, маҷмӯаи нахустини ашъораш «Парвози меҳр» соли 1963 интишор ёфтааст. Ашъори дигари дар солҳои гуногун офаридаи ӯ дар авроқи маҷмӯаҳои «Бӯйи нон» (1966), «Илҳом» (1968), «Рези кӯҳсор» (1970), «Остони баланд» (1972), «Хоки пайвандӣ» (1974), «Камон» (1974), «Чашми дил» (1976), «Пули Сангин» (1980), «Ҷонфизо» (1980), «Сари баланд» (1982), «Ҷоми нур» (1983), «Дили бародар» (1986), «Субҳи содиқ» (1989), «Нишот» (1992), «Ёр меояд!», «Аз гулу хоку шуълаи оташ», «Оташи меҳр» ва «Минбари виҷдон» (2012) фароҳам омадаанд. Ҳамчунин, муаллифи достонҳои «Камон», «Антон», «Достони Лола», «Достони хоб», «Қуллаҳои ноаён», «Аввалин дидор», «Нафаси ошиқӣ», «Ҳарфи аввал», «Посбони мақбара», «Дафтари Порис» мебошад. Дар ашъораш хисоили ҳамидаи сарбаландию ҷавонмардӣ, инсондӯстию ватанпарварӣ ва бардошти таҷрибаи рӯзгорро самимӣ ба тасвир овардааст. Дилбохтагони шоир ӯро ҳамчун марде маҳфилоро ва шоире хушқариҳа мешиносанду дар ёдҳояшон зинда медоранд. Муаллифи қиссаи «Қатли Туғрал» (1984), драмаҳои «Тори муҳаббат» ва «Тири маломат», филмномаҳои «Бӯйи нон», «Чор тан дар пайроҳа», «Антон» ва ғ. мебошад. Ашъори ба русӣ баргардоншудааш дар маҷмӯаҳои «Напевы вершин» (1976), «Горный кряж» (1979), Мост времени" (1983) ва «Закон любви» (1985) ба чоп расидаанд. Иддае аз навиштаҳои ӯ ба дигар забонҳо ҳам тарҷума ва чоп шудаанд. Худи ӯ китоби ашъори В. Шекспир, А.Блок, А.Мискевич, М.Лермонтов, Н.Некрасов, Л.Украинка, Ф. А. Файз, М.Карим, С.Вурғун, Зулфия, В.Костров ва дигаронро ба тоҷикӣ гардондааст.

Мукофот

  • Шоири халқии Тоҷикистон;
  • Корманди шоистаи маданияти Тоҷикистон;
  • Барандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ.

Аз соли 1963 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст. 26 октябри соли 1993 аз олам даргузашт.

[1]

Сарчашма

  1. Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. — Душанбе, «Адиб», 2014, — с. 105—106 ISBN 978-99947-2-379-9