Абулаббоси Найрезӣ

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Абулаббоси Найрезӣ
форсӣ: ابوالعباس فضل بن حاتم نیریزی
Таърихи таваллуд тақрибан 865[1][2]
Зодгоҳ
Таърихи даргузашт тақрибан 922[3][4][2]
Маҳалли даргузашт
Фазои илмӣ риёзиёт
Ҷойҳои кор

Абулаббос Фазл ибни Ҳотими Найрезӣ (ар. أبو العباس الفضل بن حاتم النيريزي‎; ? — тақр. 922, Найрез, Шероз) — риёзидон ва ахтаршиноси форс-тоҷик, узви Дорулҳикама, муаллифи «Зиҷҷу-л-кабир», «Зиҷҷ-ус-сағир», «Самту-л-қибла» ва «Китоби тафсир».

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Дар Бағдод, дар дарбори халифаи аббосӣ Муътазид (ҳукмронӣ 822 — 903) кор ва эҷод кардааст. Соҳиби таълифоти бисёрест, амсоли «Зиҷу-л-кабир», «Самту-л-қибла», «Китоби тафсир», «Китобу-л-арбааи Батлимус» ва ғайра Китоби «Эҳдосу-л-ҷав»-ро ба номи халифа Мӯътазид таълиф кардааст. Ибни Надим дар «Ал-Феҳрист» менависад: «Найрезӣ дар илми нуҷум ва ҳайат ангуштнамо буд». Берунӣ дар «Қонуни Масъудӣ» ва «Осору-л-боқия» ба асарҳои илмии ӯ баҳои баланд додааст. Абулаббоси Найрезӣ доир ба устурлоб ва ҳаракати сайёраҳо рисола таълиф намуда, ба «Ибтидо»-и Уқлидус (Евклид) ва асарҳои Батлимус (Птолемей) шарҳ навиштааст, ки онро Герардои Кремонӣ (11141187) ба лотинӣ тарҷума кардааст. Як нусхаи ин тарҷума дар китобхонаи Лейпсиг маҳфуз аст.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]