Алафдарав
Алафдарав (алафдаравӣ) — раванди даравидани алаф барои баро хушка кардан вахуроки чорво[1], инчунин вақти дарав. Маънои дигар ин маконест (марғзоре), ки барои алафдаравӣ пешбинӣ шудааст.
Алафдаравӣ дар обу хавои мусоид ва дар вақтҳои муайяни мавсим, ки алаф барои бомуваффақият хушк кардан ба баландӣ ва массаи зарурӣ мерасад, оғоз меёбад[2] .
Усулҳои дарав[вироиш | вироиши манбаъ]
Алафро дастӣ бо доси калон ё доси хурд, мошинҳои алафдаравӣ, досҳои пайваст ба тракторҳо ё асбҳо дарав мекунанд.
Марҳалаҳои алафдаравӣ[вироиш | вироиши манбаъ]
Раванди дарави алаф инҳоро дар бар мегирад: даравидан, хушконидани алаф ва дарзабандӣ (барои кам кардани ҳаҷм) бо ҷамъ кардани алаф дар хафҳо ё каҳдонҳо барои нигоҳдории минбаъда[3] .
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ Сенокос // Ефремова Т. Ф. Новый словарь русского языка. Толково-словообразовательный. — М.: Русский язык, 2000
- ↑ Правильная заготовка сена
- ↑ Технология заготовки сена
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Сенокосы // Большая советская энциклопедия. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров ; 1969—1978).
- Клюсс Г. А. Сено // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
 |
|---|
