Амлаҳ

Амлаҳ
Навъи фаъолият:	шоир

Амлаҳ (Мулло Миразими Бухороӣ, дар тазкираи Возеҳ «Тӯҳфату-л-аҳбоб фӣ тазкирати-л-асҳоб»; Қозӣ Абдулазими Бухороӣ, дар «Тазкирату-ш-шуаро»-и Муҳтарам; ?, Бухоро – 1894, ҳамон ҷо) — шоири тоҷик.

Зиндагинома

Дар замоне ки Возеҳ тазкираашро тадвин кардааст, Амлаҳ дар «авоили шубоб», Қуръонро «хуб забту ҳифз намуда» буд. Ба қавли Возеҳ, дар шеър низ қудрат доштааст. Дар тазкираи Муҳтарам аз Амлаҳ чун шахси баркамол ва ба мансаби қозигӣ расида ёд мешавад. Амлаҳ дар навишти хат, махсусан настаълиқ маҳорат доштааст. Шоири ғазалсаро низ будааст. Мавзӯи асосии ғазалҳояш ишқ аст. Зимни онҳо баъзе байтҳои ҳасбиҳолӣ, андарзӣ вомехӯранд. Дар ду тазкираи номбурда аз Амлаҳ 60 байт намуна оварда шудааст. Дар баёзҳои садаи XIX низ намунаҳои ашъори Амлаҳ ба назар мерасанд.

Абёти зерин аз ӯст:

Рӯзу шаб аз олами таҳқиқ дар гӯшам садост,

К-ихтилоти мардуми беҳудагӯ доми балост.

Дам фурӯ каш маҳрами хилватгаҳи мардум шавӣ,

Сурмаро аҷри хамӯшӣ ҷой андар дидаҳост.

Эй табиби бехирад, аз фикри дармонам гузар,

Ман маризи кӯҳнаи ишқам, ки дардам бедавост.

Ман на танҳо доғам, Амлаҳ, аз ҷафои рӯзгор,

Лоласон, ҳар дил, ки мебинам ба доғе мубталост.

Адабиёт

• Муҳтарам, Тазкират-уш-шуаро, Д., 1975;
• Возеҳ, Тӯҳфат-ул-аҳбоб фӣ тазкират-ил-асҳоб, Д., 1977.

Сарчашма

• А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.