Исмоил ибни Низом. «Таъбири Султонӣ» (Дастхат)
Исмоил ибни Низом. «Таъбири Султонӣ» (Дастхат)
Мундариҷа[вироиш | вироиши манбаъ]
Ин таъбирномаи насрию назмӣ соли 793 ҳиҷрӣ/ 1390 мелодӣ тасниф ёфтааст ва он дар хусуси хобу хоббинӣ ва шарҳи он баҳс менамояд. Амали саҳҳоф Мирзо Ибодулло мебошад. Дар варақи аввал лавҳаю унвони зебо дорад ва гирдогирди матн ҷадвали тило кашида шудааст. Пеш аз оғози асар байтҳои ҷудогонаи Ҳофизу Зебуниссо ба назар мерасанд.
Тақризҳо[вироиш | вироиши манбаъ]
Донистаниҳо[вироиш | вироиши манбаъ]
Китоби Исмоил ибни Низом. «Таъбири Султонӣ» (Дастхат) дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон маҳфуз аст.[1]
Пайванди беруна[вироиш | вироиши манбаъ]
|
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |