Абтарии Бадахшӣ
| Таърихи таваллуд: | 1047 |
|---|---|
| Зодгоҳ: | Бадахшон |
| Таърихи даргузашт: | 1856 |
| Навъи фаъолият: | шоир |
Абтарии Бадахшӣ (Соли таваллуд ва вафот номаълум) — Шоир форсизабони Ҳиндустон (асри 16).
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Дар Бадахшон ба дунё омада, замони ҳукмронии Акбар (1556 – 1605) ба Ҳиндустон меравад ва ба хидмати дарбор дохил мешавад. Абтарии Бадахшӣ аз шоирони мутасаввиф, мӯътақиди таълимоти Ибни Арабӣ (1165 – 1240) буд. Тазкиранависон дар шеъргӯӣ маҳорату табъи равон доштани Абтарии Бадахширо зикр кардаанд.
Осор[вироиш | вироиши манбаъ]
Аз осори ӯ шеърҳои пароканда боқӣ мондаанд, ки онҳо дар маъхазҳои гуногун сабт гардидаанд.
Гуфтӣ: «Вафо кунем ба аҳбоб ё ҷафо?»
Эй шӯх, бандаи сухани аввалем мо.
- * *
Миёни олиму ҷоҳил ҳамин қадар фарқ аст,
Ки ӯ кашидаинон асту ин гусастамиҳор.
- * *
Ҷифаи дунё надорад пеши мо ранге, ки лаъл
Мешавад мурдорсанг аз дасти истиғнои мо.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Абдулқодири Бадоюнӣ, Мунтахаб-ут-таворих, ҷ. 3, Калкатта, 1929;
- Ҳусайнқулихони Азимободӣ, Нештари ишқ, ҷ. 1, Д., 1981.
Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]
- А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.