Исмоил

Исмоил
Исмоил
	араб. ар. إسماعيل‎‎‎
Иттилооти инфиродӣ
Касб, шуғл:	воиз, паёмбар, набӣ
Таърихи таваллуд:	1800 то м.
Зодгоҳ:	Фаластин;
Таърихи даргузашт:	асри XVIII то м.
Маҳалли даргузашт:	Макка, Ҳиҷоз;
Маҳалли дафн:	Масҷид-ул-Ҳаром;
Падар:	Иброҳим
Модар:	Ҳоҷар[d]
Шабоҳат:	Ishmael[d]
Иттилооти иловагӣ
Лоиҳаҳои алоқаманд:	Викианбор ;
	Вироиши Викидода

Исмоил (ар. إسماعيل‎) — яке аз паёмбари исломӣ, писари калонӣ ва нахустзодаи пайғамбар Иброҳим (а) аз (Ҳоҷараи Мисрӣ) буд. Ӯ аз ҷониби Худо бо як рисолати нубувват — барои паҳн кардани «имони Иброҳим» дар байни қабилаҳои сокини нимҷазираи Араб фиристода шудааст. Дар Қуръон 12 бор зикр шудааст.

Мусулмонон Исмоилро зодаи як қисми қавми араб (арабҳои аднонӣ) медонанд. Нақши таърихии Исмоил дар дини мусулмонӣ нисбат ба инҷил хеле баландтар аст. Дар Қуръон номи Исмоил аз ҷумлаи касоне аст, ки ваҳй ба онҳо нозил шуда ва мардум намоз хонданро омӯхт. Бо амри Худо Каъбаро ҳамроҳи падараш обод кард.

Таърих[вироиш | вироиши манбаъ]

Дар ривоятҳои арабӣ гуфта мешавад, ки ба сабаби рашк ва адовати ҳамсараш Соро ҳазрати Иброҳим маҷбур шуд, ки канизак Ҳоҷара ва писараш Исмоилро ба Арабистон бурда, дар биёбони беоб танҳо бимонад. Ҳоҷара, ки ба теппаҳои Сафову Марва давида, кӯшиш мекард, ки чоҳе ё воҳаеро бубинад, ки бо он бачаи ташнаро бинӯшонад. Сипас, ба хости Худо, дар он ҷое, ки Исмоил пои ӯро мезад, манбаи Замзам, сарчашмаи муқаддаси Макка ҷӯшида шуд ^[2]. Ҳикоя дар бораи ҷустуҷӯи об ҳамчун прототипи яке аз маросимҳои Ҳаҷ — сои хидмат мекард ^[3] .

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

↑ Али-заде А. Хаджар (рус.) // Исламский энциклопедический словарь — М.: Ансар, 2007. — С. 827. — ISBN 978-5-98443-025-8
↑ Пиотровский, 1991.
↑ Пиотровский, 1987.

Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

Пиотровский М. Б. Исмаил // Ислам: энциклопедический словарь / Отв. ред. С. М. Прозоров. — М. : Наука, ГРВЛ, 1991. — С. 110. — 315 с. — 50 000 экз. — ISBN 5-02-016941-2.
Исмаил / Пиотровский, М. Б. // Мифы народов мира : Энцикл. в 2 т. / гл. ред. С. А. Токарев. — 2-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1987. — Т. 1 : А—К. — 671 с.
Али-заде А. А. Исмаил // Исламский энциклопедический словарь. — М. : Ансар, 2007. — ISBN 978-5-98443-025-8. (CC BY-SA 3.0)
Исмаил — статья из Электронной еврейской энциклопедии

[_f39e87555b32b704-1] Али-заде А. Хаджар (рус.) // Исламский энциклопедический словарь — М.: Ансар, 2007. — С. 827. — ISBN 978-5-98443-025-8

[Пиотровский—1991——110-2] Пиотровский, 1991.

[Пиотровский—1987——-3] Пиотровский, 1987.

[1]

[2]

[3]

Паёмбарон дар Қуръон
Расулон	Одам (Одам инҷил.) • Нӯҳ (Нуҳ (дар инҷил)) • Иброҳим (Иброҳим (дар инҷил)) • Мусо (Моисей) • Исо (Иисус) • Муҳаммад
Паёмбарон	Идрис (Идрис (дар инҷил)) • Шис (Сиф) • Ҳуд (Евер) • Солиҳ • Лут (Лут (дар инҷил)) • Исмоил (Измаил) • Исҳоқ (Исаак) • Яъқуб (Иаков) • Юсуф (Иосиф) • Айюб (Иов) • Шуайб (Иофор) • Ҳорун (Аарон) • Юша ибн Нун (Иисус Навин) • Илёс (Илёс (дар инҷил)) • Аль-Яса (Елисей) • Зулкифл (Иезекииль) • Ишмаил (Самуил) • Юнус (Иона) • Довуд (Давид) • Сулаймон (Соломон) • Закариё (Закариё (дар инҷил)) • Яҳё (Иоанн)