Сафедор-сиёҳхор
Сафедор-сиёҳхор, сафеддорбозӣ, ахтаракон
Иштироккунандагон ба ду даста ҷудо шуда, дар масофаи 10-15 м рӯ ба рӯи ҳам қарор мегиранд ва аъзои ҳар гурӯҳ дасти ҳамдигарро дошта, заниҷираеро ба вуҷуд меоранд. Бозигарони гурӯҳи якум бо як овоз мегӯянд: “Сафедор, сиёҳхор, аз мо ба шумо кӣ даркор?”. Бачаҳои дастаи дувум як нафарро аз дастаи онҳо интихоб менамоянд. Шахси интихобшуда кӯшиш мекунад, ки давида, дастҳои ба ҳам пайванди бозигарони ҳарифро бурида гузарад. Агар гузашта тавонад, яке аз бозигарони дасташ сардодаро гирифта, ба гурӯҳи худ меорад. Агар аз занҷира гузашта натавонад, он гоҳ худи таслим шуда, дар гурӯҳи ҳариф мемонад. Дар саросари кишвар фаъол аст.[1]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
1. Донишномаи фарҳанги мардуми тоҷик. Ҷ.2. Д., 2016. 2. Нурджанов Н.Игры // Таджики Каратегина и Дарваза. Вып.3, Д., 1976; 3. Турсунов Н. Бозиҳои серҳаракати тоҷикӣ. Д., 1961.
Нигаред[вироиш | вироиши манбаъ]
Манобеъ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ Феҳристи миллии фаҳанги ғайримоддӣ /Natioal list of intangible cultural hertage/ Пажӯшиҳгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги ҶТ – Душанбе: «Аржанг» 2016, – С. 194
|
Ин мақолаи нопурра аз таърих мебошад. Шумо метавонед бо пурра кардани ин ба Википедия кумак кунед. |