Абӯсалики Гургонӣ
| форсӣ: ابوسلیک گرگانی | |
| Таърихи таваллуд | 870-ум |
| Зодгоҳ | Гургон |
| Кишвар | |
| Пеша | шоир |
Абусалики Гургонӣ (форсӣ: ابوسلیک گرگانی) — аз пешгомони сароиши шеър ба забони форсии дарӣ ва бо Абуабдуллоҳ Рӯдакӣ ҳамзамон буд.
Зиндагинома ва мероси адабӣ[вироиш | вироиши манбаъ]
Муҳаммад Авфии Бухороӣ ин шоирро бо Амру ибни Лайси Саффорӣ ҳамзамон медонад, ки дар солҳои 911 — 913 милодӣ бар Хуросону Систон ҳукумат кардааст. Манучеҳрӣ низ Абусаликро дар шумори шуъарои қадими Хуросон ёд кардааст. Абёти зайл дар маъхазҳо ба номи Абусалики Гургонӣ сабт гардидаанд:
Намунаи абёт[вироиш | вироиши манбаъ]
Дар ҷанби улувви ҳимматат чарх
Монандаи вушм пеши чарғ аст.
Ба мижа дил зи ман бидуздидӣ,
Эй ба лаб қозию ба мижгон дузд.
Музд хоҳӣ, ки дил зи ман бурдӣ,
Ин шигифтӣ кӣ дид, дузд ба музд?
Чунон мустағрақам дар ғам, ки мутриб
Агар дар ғам сарояд, ғам физояд.
Хуни худро гар бирезӣ бар замин,
Беҳ, ки оби рӯй резӣ дар канор.
Бутпарастанда беҳ аз мардумпараст,
Панд гиру кор банду гӯш дор.
Бар муродат чун нагардад то қиёмат даври чарх,
К-аз ту дар сайранд доим меҳру моҳу даздама.
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
1. Ашъори ҳамасрони Рӯдакӣ. Сталинобод, 1958:
2. Ашъори ҳамасрони Рӯдакӣ. Душанбе: Адиб, 2007;
3. صفا، ذبیحالله. تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). چاپ بیستم. تهران: ققنوس، ۱۳۸۱. ۵۷