Ишқ
Ишқ - дӯстдории аз ҳад зиёд, муҳаббат, меҳр. Ҳиссиёти ахлоқию эстетикӣ. Майлу рағбати беандоза нисбат ба шахс, ҷамоаи инсонӣ, афкоре ё амале.
Туро ман ёфтам аз
ошиёни
сарбаландихо,
Маро хушбахт кун,
эй гул!
Мафҳум
[вироиш | вироиши манбаъ]Мафҳуми Ишқ дар таърихи маданияти маънавӣ ба таври ғайр тафсир шуда мавзӯи баҳси файласуфон, олимон ва адибон буд.
Афлотун ду навъ Ишқ - ҳиссӣ ва маънавиро зикр карда буд. Навъи якум-бо завқи шаклҳои зебо маҳдуд мешавад. Ишқи маънавӣ манбаи амалиёти фаъоли маърифтист. Такмили Ишқ аз гузаштани ишқи ҳиссӣ ба ишқи маънави иборат аст.
Ишқ волотарин ҳиссиётест, ки ногаҳон дар вуҷуди кас пайдо мешавад...