Ҷайб
(Тағйири масир аз Киса)
Ҷайб, ҷебак, киса — зарфе, ки ба халта ё лифофа монанд аст, ки барои нигоҳ доштани ашёи хурд ё бо мақсадҳои ороишӣ дар либосҳо дӯхташуда.
Ҷайб калимаҳои муродиф (синоним) мебошанд. Калимаи ҷайб хусусияти сермаъноӣ дорад. Он ба маънои бағал низ меояд. Ҷайб дар забони гуфтугӯӣ камистеъмол буда, дар назму наср махсуси забони адабист. Калимаи ҷебак хоси шеваи ҷанубист. Он ба маънои ҷайбак буда, кисаи хурдро ифода мекунад. Калимаи киса дар забон серистеъмолу сермаҳсул аст.
Мисол
[вироиш | вироиши манбаъ]- Бачагон аз кисаҳошон риштаҳои борики дарздӯзӣ ҳам бароварданд (Садриддин Айнӣ).
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Луғати синонимҳои забони тоҷикӣ. — Душанбе: Маориф, 1993. 100 саҳ.