Корбар:Мухаммадсаид/Сиёҳнавис
Но 2
Ишкро нозам ки дунёро дигаргун мекунад , Ин чигархоро хаме гарк ишк дар хун мекунад, Чун биёяд ишк дилхо мешаванд пурдарду гам, Одами созад хаёл сад дард берун мекунад. Мо намехохем будан андар ишк девонае , Лек ишк бо дарди худ моро чу Мачнун мекунад. Гар намехохи ки боши ту парешон дар чахон, Лек ишк сарсон туро дар чархи гардун мекунад. Андар ин даврон хама хушбахт хохандо будан, Лек ишк такдири хар касро дигаргун мекунад, Гарчи хаст такдири ту бо гуфтаи раб оламин, Ишк атои он Худост олам дигаргун мекунад. Хуб биандеш ту зи ишк хушёр бош дар рохи он, Ишк бар холат назар карда чигар хун мекунад. Но навишта
Он касеро дуст дор ки мешавад дустдори ту, Бар касе ахду вафо кун хаст вафодори ту. Хар касеро ёр машмор дар чахони ошики, Он касе бахраш азизи мешавад у ёри ту. Ай Мухаммад дустдориро нагу айбаст ба ту, Пас кучохаст ки наметобад он дустдори ту. Ман надорам дустдоре дуст дорам ман касе, Дил зи ман инро напурс ранчондам ин кирдори ту. Ман вафо кардам вафо кардам вафо кардам вафо, Ту магу харфе чунин мекушадам пиндори ту, Ту макони ишк хасти ай дили ман дар чахон, Бин чи сон гашта зи ишк хар харфу ин гуфтори ту. Ман дар ишк сухтам вафо кардам валекин то абад, Боядо аз бахри ишк бошад хама рафтори ту.
Но навишта
Ман туро монанди чонам бишмарам яктои ман, Ту биё бо ман бимон дигар шавад дунёи ман. Ту биё офтоб барояд аз паси кухи баланд, Ту биё то ки равад ин тории шабхои ман, Дар шаби тор руи ту дар пеши ман чун мохтоб, Пас биё аз пеш бинам ман туро дунёи ман. Гар даруни бог пур аз гул гашта дар фасли бахор, Ту гули ман, ту гулам охир туи яктои ман. Ту намедони ки ишк чисту чисон сухтан дар он, Ту замоне фикр соз худро гулам дар чои ман. Гар хаёл созию дони ки чи сон аст ошики , Пас бигашта дар чахон ту мешави яктои ман. Но навишта
Ишк андар ин чахон гуё садокат будааст,
Аз барои одами дар дил рохат будааст. Ишк рохат ишк токат ишк садокат будааст, Лек бар аслаш назар кун ин хиёнат будааст. Ишк мехрасту мухаббат бар хиёнат чой нест, Лек миёни ошикон ин давр хиёнат будааст. Хар ки мегуяд сухан аз ишку кораш норавост, Пас ба дунёе ки ишк аст бедиёнат будааст. Рамзи ишк хушбахти буду рохаташ бисёр буд, Лек дар ин руз рамзи ишк хардам хиёнат будааст. Ту макун асло хиёнат бахри ман яктои ман, Ин хама харфам барои ту насихат будааст. Но навишта
Умр аз мо меравад мо кай ба хам якчо шавем, Ту магар хохи ки мо чун Мачнуну Лайло шавем. Бас дигар дури басаст охир намехохад дилам. Ту биё тохам бубинему ба хам ошно шавем. Хамчун Лайло хамчун Мачнун мо намирем бахри хам. Мо ба хушбахтии худ машхури ин дунё шавем. Меравад хар лахза аз мо мо намедонем зи ин, Пас биё донему ёрам то ба хам якчо шавем. Хар, ки мегуяд сухан аз пушти ту лаьнат бигу. Ёри чонам ту биё дар ишк бепарво шавем. Чу Фарход кух канд бигзашт аз он аз бахри ширинаш, Биё ки мо ба ишк чун кух дар дунё шавем, Сад касон хоханд ки бошем мо зи хам ёрам чудо, Боядо бошем ба хам якчою аз онон чудо
Нонавишта
Назар бар ман дигар дори манам аз ишки ту хайрон, Машав аз ишку аз дустдориат ёрам пушаймон. Агар хайрону нолони ва ё аз ишк пушаймони, Вале дон ки манам ошик ба ту эй ёри ман Шукрон, Хама дунё пур аз ишку вафо мехру сафо бошад, Вале танхо туро ёфтам азизам ман дар ин даврон. Хама пур гашта аз ишку, вафо дур гашта аз ошик, Туро хохам ки бинам дар миёни он вафодорон. Туро ман дуст медорам вафо кун аз хато дур бош, Туро асло намехохам бубинам бо хатокорон. Хатокор ё хатодори ту беахд ё вафодори , Биё ки бигзарад аз ман азизам интизори.
Но навишта Зи ишкат сухтам бовар надори бевафои ман, Ту хардам сухтанам диди ало эй носазои ман. Накардам ман хатое шоядо андар хамин дунё, Факат ошик шудам бар ту магар инаст хатои ман. Факат дури факат рахпои ранчури Чи сон ин носабури, Дилам девона мегардад басаст дури Худои ман. Агар сад носазоию чудоихо куни андар мукобилам, Факат хохи ту дидан дар мукобилаш вафои ман. Харон чи зеки мегуям харфест оядо аз калб . Басаст дигар шунав охир азизам ту садои ман. Но навишта
Ту рави дигар ба ёди ман ки монад дар чахон, Ту чахону хам чавониро ба ман доди нишон. Хар замон хар кас бигуяд аз хиёнат сад сухан. Ман садокатро зи ишки худ бидидам дар чахон. Ман садокат кардаю дар ишк гарк гаштам кунун, Ман надидам ишкро ёрам зи ту дар ин замон. Ман бихохам бо ту будан бо ту якчо зистан, Ман намехохам чу Мачнун мурда, гардам кахрамон. Буд Мачнун хам инсон ман хам инсонам Худо, Ту маро Мачнун нагардон ай Худои мехрабон. Ман тавалло мекунам пешат Худои мехрабон. Ту насибам кун дустдорам Худои осмон.
Но навишта
Чун гули пажмурдае дар бог будан мушкил аст, Гар зи ишк пурси бигуяд дил бароям манзил аст, Ту бигуи ки чахон пур аз дигар ёрон бувад, Ин сухан аз бахри ошик гаштанам худ омил аст. Сад касон гуянд надорем хеч парвое ба ишк, Гар биёби ишкро пас гуи хак ки мушкил аст. Ишк дарде бар дилу ин ранчхояш мушкил аст, Андар ин рох он касе комёб закию окил аст, Ишк харфе дар дахону сад фигоне дар чахон, Ишк бошад маънави чояш даруни ин дил аст. Ту магу асло ки ишк осон бигзашт аз сарам, Ту зи ман пурс ман бигуям ки чи дарде мушкил аст. Но навишта
Ба ранчу бевафоихо гузашт умри чавони мо, Чи сон омад ишк инруз андар ин замони мо. Касеро дуст доштам ки надонад кадри ишк асло. Чунин бошад зи дунё нест мегардад нишони мо. Хама офтоби тобонаст хама хушхолу хандонаст, Вале бар мо чи шуд охир гашта тор чахони мо. Худовандо ту ишкро карди чо андар дилам инруз, Худоё хуш бигардонам Худои мехрабони мо. Кучо шуд ишки дерину кучо шуд ёри чони мо, Худоё сабр дех бар мо дар ин умри чавони мо
Но навишта
Зи дурихои дур бо ёди ту сузон туро ман ёд кардам, Хаёли ман ба суи ту парешон аст туро фарёд кардам. Ба дурихои дур дури зи ман нашниди харфи ман, Барои дурихою бевафои шеъри нав эчод кардам. Туро ман дуст медорам агар чи боши аз ман дур. Сухан гуфтам чунин бар худ дили худ шод кардам. Гаму дардам зи дурият мисоли кух аст бар ман, Зи ин дарду азоб мисле ки дил озод кардам. Агар ишк хона бошад мешавад сад хонае вайрон, Бароят сад хазорон хона андар ин дилам обод кардам. Туро ман дуст медорам намедони намедони, Худовандо нигах бон бош аз хар бевафои. Но навишта
Ба дарду гам гузашт аз мо хама умри чавони,
Ба ранчу бевафоихо гузашт аз мо тамоми зиндагони.
Хама рунчу азоб дар даври худ бигзашту рафт аз сар,
Туро ман дар хама давр дуст доштам ту намедони.
Ба ранчу бевафоие, ки карди ман надоштам хеч парвое,
Ту мехохи ки пурсиям магар аз ишк пушаймони.
Ба чашми ман назар карди китобе буд пур аз ишк,
Чаро ишкро ту мебинию харфашро намехони.
Худоё ман намехохам бубинам худ пушаймони,
Гузар дорад Худоё бо хаёле сад чавони.
Худоё бас дигар ранчу азоб бар ман чу кухе аст,
Худоё ту насибам кун ки бинам мехрабони.