Тархун (гиёҳ)

Тархун

Тархун (лотинӣ: Artemisja dracunculus), (русӣ: Полынь эстрагон) — гиёҳи тахачмонандест аз ҷинси шибоғ. Номи илмиаш(лотиниаш) «dracunculus» (мор, аждарбача) аст, шояд ба он сабаб бошад,ки баргаш ба забони мор шабоҳате дорад. Тархун гиёҳи хушбӯст ва соқаи навхезу баргаш хӯрданбоб мебошад. Бесабаб нест,ки Абӯрайҳони Берунӣ онро «аз ҷумлаи тарраҳо» хондааст. Зеро тархунро дар замони ӯ аллакай парвариш мекарданд.

Тархун гиёҳи сабзи хокистарӣ ва шохчадор буда, худрӯяш то 120 см, киштааш то 2 м қад мекашад. Пояаш рост, сершумор, коҳранг, сербарг; баргаш нештаршакл, баъзан сепарра(дарозиаш 1,5—8 см, бараш то ним сантиметр). Хӯшаи гулаш мудаввар, зардтоб(нӯги гулбаргҳо андак сурхча) мешавад.

Тархунро аз тухм ва қаламчаи бехаш зиёд мекунанд. Дар як ҷой 8—15 сол месабзад, вале чун сабзавот 4 сол истифода мебаранд.

Сарчашма

Маҷаллаи «Илм ва ҳаёт», шумораи 10, соли 1991 (Мақсуди Ҳоҷимуҳаммад. «Тархун» (1500 рустании шифобахши Тоҷикистон))