Ҳуқуқ ба тасвири шахсӣ (фардӣ)
Ҳуқуқ ба тасвири шахсӣ (фардӣ) — имконияти истифодаи тасвири худ бо ихтиёри худ бо мақсадҳои тиҷоратй, сиёсӣ ва ғайра, инчунин манъ кардани истифодаи он аз тарафи шахсони дигар. Ин гуна ҳуқуқ дар маводи конститутсионӣ кам дучор меояд. Мувофиқи моддаи 5 Конститутсияи Бразилия с. 1988 «мувофиқи нишондодҳои қонун ҳимояи иштироки фардӣ дар асарҳои дастаҷамъӣ ва таҷдиди тасвири инсон ва овозҳо, инчунин фаъолияти варзишй кафолат дода мешавад».[1]
Нигаред низ
[вироиш | вироиши манбаъ]Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Фарҳанги истилоҳоти ҳуқуқ / Зери таҳрири Маҳмудов М.А. - Душанбе: ЭР-граф, 2009. - с. 519