Ҷаҳондарккунӣ
Ҷаҳондарккунӣ — муносибати инсон ба табиат ва воқеияти атроф мебошад, ки дар кайфият, ҳиссиёт, амал ва рафтори гуногуни ӯ ифода меёбад[1][2][3].
Ҷаҳондарккунӣ ба сифати асосҳои ҷаҳонбинии эҳсосӣ ва психологӣ хидмат мекунад, дар ҳоле ки ҷаҳонфаҳмӣ тарафи маърифатӣ ва зеҳнии он мебошад. Агар тасвирҳои визуалӣ истифода шаванд, пас дар ин ҳолат ҷаҳондарккунӣ ҷаҳономӯзӣ мешавад.[4]
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Ҷаҳондарккунӣ// Толковый словарь Ушакова
- ↑ Ҷаҳондарккунӣ// Толковый словарь Ожегова
- ↑ Ефремова, 2000.
- ↑ Козлова, 2003, с. 9.
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Ефремова Т. Ф. Новый словарь русского языка. Толково-словообразовательный: Св. 136000 словарных статей, около 250000 семантических единиц : В 2 т.. — М.: Рус. яз., 2000. — (Библиотека словарей русского языка). — ISBN 5-200-02800-0.
- Козлова М. С. Мироощущение и миропонимание // Введение в философию: Учебное пособие для вузов / Авт. колл.: Фролов И. Т. и др.. — 3-е изд., перераб. и доп. — М.: Республика, 2003. — 623 с. — 5 000 экз. — ISBN 5-250-01868-8.