Андешаборон
Андешаборон[1] (англ. brainstorming), тӯфони фикрӣ — равише барои эҷоди афкор ва ақоид дар миёни аъзои як гурӯҳ, ки ваҷҳи мушаххаси он инъитофпазирӣ ва навоварӣ аст.
Ин истилоҳ (англ. brainstorming), аввалин бор дар соли 1958 тавассути Алекс Озбурн дар китобе бо унвони «Тахайюли амалӣ» (англ. Applied Imagination) маҳбубият пайдо кард. Озбурн иддао кард, ки барои тавлиди идея, тӯфони фикрӣ муассиртар аз кор кардани афрод ба таври мустақил аст. Ҳарчанд таҳқиқоти ахир, ин мавзӯъро зери суол бурдаанд. Имрӯза аз ин истилоҳ, барои ишора куллӣ ба тамоми анвоъи ҷаласоти идеяпардозӣ истифода мешавад.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Вожаҳои мусавваби Фарҳангистони забону адаби форсӣ. Андешаборон чист? Маънои вожаи андешаборон. Вожаҷӯ.
|
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |
 | |
|---|---|
| Дар феҳристҳои китобшинохтӣ |
|
