Абдуллоҳи Маҳнаӣ
Абдулло́ҳи Маҳнаӣ (соли таваллуд ва вафот номаълум) — шоири тоҷик (асри 16).
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Пас аз касби камол ба доираи адабии шаҳри Ҳирот ворид гардид ва ҳамон ҷо ба кори эҷодӣ машғул буд. Аз завқу табъи баландаш дар шеъру шоирӣ тазкиранигорон Навоӣ («Маҷолис-ун-нафоис») ва Нисорӣ («Музаккир-ул-аҳбоб») дарак додаанд. Абдуллоҳи Маҳнаӣ дар сурудани ғазал моҳир будааст. Аз девонаш иттилое дар даст нест. Дар тазкираҳо ва баёзҳо намунаҳои шеъраш дарҷ гардидаанд. Ин абёт аз ӯст:
- Ҳеч шаб нест, ки аз ҳаҷри туам мотам нест,
- Бе ту рӯзи мани мотамзада аз шаб кам нест.
- Маҳраме нест, ки гӯяд сухани ман бо ӯ,
- Он ки гӯяд сухани ман бари ӯ маҳрам нест.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Абдуллоҳи Маҳнаӣ // А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.