Абрӯ

Абрӯ (порсӣ: ابرو ) – хати камоншакли мӯйҳо, ки дар болои чашм қарор дорад;

абрӯи каҷи дунболадор абрӯи хамида ва дароз;
абрӯи мушкин абрӯи сиёҳи ғафс;
абрӯи пайваст(а) абрӯи бо ҳам пайваста;
теғи абрӯ абрӯи дилрабои маҳбуба;
абрӯ ба ҳам кашидан хашму ғазаб зоҳир кардан;
абрӯ гиреҳ задан қиёфаи ҷиддӣ гирифтан; ба ғазаб омадан;
абрӯ хам накардан бепарво будан;
абрӯ чин кардан изҳори норизоият кардан, қиёфаи ҷиддӣ ба худ гирифтан;
бар абрӯ чин доштан хашмнок будан; хафа будан;
дар абрӯвон чин афтодан дигаргун шудани ҳолат;
қиёфаи ҷиддӣ ба худ гирифтан;
чини абрӯ кушода шудан аз қаҳру ғазаб фуромадан.^[1]

2. Абрӯ ва ё абру, қош, хатти камоншакли мӯйҳо (лот. supercilium), ки дар таги пешона ва болои чашм аст. Абрӯ дар баробари аҳамияти эстетикӣ доштан, чашмро аз шорида фаромадани арақи ҷабин муҳофизат менамояд^[2].

Имлои нави калима[вироиш | вироиши манбаъ]

Нигаред низ[вироиш | вироиши манбаъ]

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

↑ Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ. 1 А – Н (нашри дувум)./Зери таҳрири С. Назарзода, А. Сангинов, С. Каримов, М. Ҳ. Султон. – Душанбе 2010, - c. 32 ISBN 978-99947-69-39-1
↑ Абрӯ дар Энскилопедияи Донишгоҳи Давлтатии Тиббии Тоҷикистон http://tajmedun.tj/publ/abr/1-1-0-13(пайванди дастнорас)

Пайвандҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Фарҳанги мукаммали забони тоҷикӣ Бойгонӣ шудааст 5 май 2016 сол.

[1] Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ. 1 А – Н (нашри дувум)./Зери таҳрири С. Назарзода, А. Сангинов, С. Каримов, М. Ҳ. Султон. – Душанбе 2010, - c. 32 ISBN 978-99947-69-39-1

[2] Абрӯ дар Энскилопедияи Донишгоҳи Давлтатии Тиббии Тоҷикистон http://tajmedun.tj/publ/abr/1-1-0-13(пайванди дастнорас)

[1]

[2]