Абулъалои Шӯштарӣ
| Зодгоҳ: | |
|---|---|
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | шоир |
| Солҳои эҷод: | шоир |
| Забони осор: | форсӣ |
Абулъалои Шуштарӣ (форсӣ: ابوالعلاء شوشتری; ? — қарни Х) — шоир ва адабиётшиноси форс-тоҷик. .
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Ҷузъиёти зиндагиномааш маълум нест. Шоирону адибони асрҳои 11 — 12 аз ӯ чун шоири забардасту тавоно ёд кардаанд. Масалан, Манучеҳрӣ Абулъалои Шутариро дар як шеъраш аз ҷумлаи шоирони забардасти аҳди Сомониён ном бурдааст. Абулъалои Шутарӣ яке аз аввалин касонест, ки рисолаҳои адабиётшиносӣ таълиф кардааст. Бино ба ишораи Родуёнӣ, дар илми арӯз ба забони форсӣ-тоҷикӣ асаре таълиф карда будааст.
Эҷодиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]Аз осори Абулъалои Шутарӣ то ҳол 19 байти дар фарҳанги Асадии Тусӣ («Луғати фурс») ва «Тарҷумон-ул-балоға»-и Родуёнӣ сабтгардида дастрас шудаанд. Ду байт ба тарзи муаммо ба номи «Алӣ» дорад, ки ин нишонае аз қадимӣ будани муаммонависӣ мебошад. Абёти дигараш дар мавзӯъҳои ишқӣ, ситоиши май нигошта шудаанд. Абёти зерин намунае аз ашъори ӯст:
- Биёвар он ки гувоҳӣ диҳад зи ҷом, ки: «Ман
- Чаҳор гавҳарам андар чаҳор ҷой мудом -
- Зумуррад андар токам, ақиқам андар ғужб,
- Суҳайлам андар хум, офтобам андар ҷом».
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Абулъалои Шуштарӣ // А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.
- Ашъори ҳамасрони Рӯдакӣ, Д., 2007.