Атразин
 |
АТРАЗЍН, C8H14ClH5, як навъ ҳербисид. Массаи мол. 215, 7. Моддаи сафеди кристаллӣ, гудозишаш 173–176°С. Қобилияти ҳалшавиаш дар об 33 мг/л; дар ҳалкунандаҳои органикӣ бад ҳал мешавад. Атразинро дар шакли хокаи намкаши 50-фоиза ё хамира, ки 30–40 фоиз моддаи таъсирбахш, равғани минералӣ ва моддаҳои дуюминдараҷа дорад, истеҳсол мекунанд. Атразин ба рустанӣ ба воситаи реша ва барг дохил мешавад. Истифодаи он бар зидди бисёр алафҳои бегона натиҷаи дилхоҳ медиҳад. Ба боғоти ниҳолҳояш 4-сола маҳлули обии Атразинро мепошанд (навбаҳорон то неш зада баромадани алафҳои бегона ё тирамоҳ баъди ғунучини ҳосил). Барои одам ва ҳайвони хунгарм чандон зарар надорад.[1]
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Энсиклопедияи Миллии Тоҷик, Ҷилди 2. АСОС-БОЗ – Душанбе: Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи Миллии Тоҷик, 2013, - с.78